มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2340

ในขณะนั้นเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสยิ่งกว่าชายสวมหน้ากากเสียอีก เขาพยายามใช้แขนบังคับให้ร่างกายลุกขึ้นนั่ง แต่หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง เขาก็ล้มลงกับพื้นเสียงดังตึง

เขายังได้ยินเสียงคำรามของอสรพิษอีกฝั่งหนึ่ง เขารู้ว่าอสรพิษปีศาจแปดหางกำลังจะโจมตีเขาอีกระลอก!

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่จิตใจของเขากลับว่างเปล่าอย่างไม่น่าเชื่อ แม้ว่าเฟนด์จะพูดจบไปนานแล้ว แต่คำพูดของเฟนด์ก็ยังเวียนซ้ำไปซ้ำมาในหัวของเขาไม่เลิก

ขณะที่อสรพิษแปดหางกำลังจะใช้หางข้างหนึ่งโจมตีเขา เกรแฮมใช้กำลังเฮือกสุดท้ายตะโกนออกไปว่า "ฉันยอมแพ้!"

อันที่จริงแล้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าอสรพิษปีศาจแปดหางจะหยุดการโจมตีหลังจากที่เขายอมยกธงขาวหรือไม่ นั่นก็เพราะผู้อาวุโสเคยกล่าวเอาไว้ว่าในโลกสีโลหิตแห่งนี้ความตายอยู่ใกล้เพียงเอื้อม

แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องยอมเสี่ยงดูสักครั้ง! ในขณะนั้น หัวใจของศิษย์สำนักทางเหนือทั้งหมดหล่นไปกองที่เท้า เพราะเขาไม่อยากจะเห็นร่างของเกรแฮมถูกฉีกทึ้ง

เหนือสิ่งอื่นใด หากเกรแฮมเสียชีวิตลง พวกเขาก็จะเหลือเพียงเฟนด์แค่คนเดียว พวกเขาไม่อยากจะฝากความหวังไว้ที่เฟนด์เพียงคนเดียว

บางคนถึงกับตะโกนเสียงดังสนั่นว่า "เราจะทำอย่างไรดี? เราควรรีบเข้าไปช่วยเกรแฮมหรือเปล่า! เราจะปล่อยให้สัตว์อสูรตัวนั้นโจมตีเขาต่อไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเกรแฮมจะต้องตายอย่างแน่นอน!"

“ก่อนหน้านี้เราก็บอกเกรแฮมไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เขาฝืนตัวเอง! ถ้าเขารู้จักยั้งตัวเองตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าเขาสู้ไม่ไหว อย่างน้อยตอนนี้เขาก็คงไม่พ่ายแพ้หมดรูปถึงขนาดนี้ แต่ว่า…”

แต่คำพูดเหล่านั้นก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร เฟนด์ขมวดคิ้ว แม้ว่าเขาจะไม่ได้ชอบเกรแฮมเท่าไหร่นัก แต่แต่ในขณะนี้ก็ถือว่าพวกเขาลงเรือลำเดียวกันแล้ว

เมื่อเบนจามินและคนอื่น ๆ ได้ยินเช่นนั้นก็รีบวิ่งไป เหล่าศิษย์อีกยี่สิบคนมีสีหน้าจริงจังมาก เบนจามินหยิบโอสถเม็ดหนึ่งออกมาจากแหวนยุทธแล้วป้อนให้เกรแฮม

เกรแฮมบังคับตัวเองให้กลืนมันลงคอ และความอบอุ่นของโอสถก็ค่อย ๆ แผ่ซ่านเข้าสู่ร่างกายของเขา มันทะลุผ่านเส้นเลือดที่ปริแตกของเขา และค่อย ๆ ซ่อมแซมอาการบาดเจ็บภายในของของเขาด้วย

แต่ทว่าอาการบาดเจ็บของเกรแฮมนั้นรุนแรงเกินไป แม้ว่าตอนนี้อาการของเขาจะคงที่แล้ว แต่เขาก็ยังต้องการเวลาในการฟื้นตัวอยู่ดี

เกรแฮมดูคล้ายจะอยู่ในสภาพอันเลวร้ายราวกับพร้อมที่จะหยุดหายใจไปได้ทุกเมื่อ เบนจามินเม้มริมฝีปากอย่างช่วยไม่ได้ แม้ว่าเขาจะรู้ดีว่าเขาไม่ควรจะพูดเช่นนั้นออกมาแต่เขาก็อดไม่ได้