มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 199

หนานหรงชินหวางองดูหลัวซิวในเวทีแข็ขัน และพูดอย่างเคร่งขรึม “เจ้ามีอะไรจะพูด”

เผชิญกับคำถามของราชายุทธ์หลายคน สีหน้าหลัวซิวไม่ได้เปลี่ยน ทำความคำรบต่อหนานหรงชินหวาง เอ่ยเสียงราบเรียบ “ข้าทำเพื่อคือการช่วยคนขอรับ"

“ตลก แข็งขันไม่สนความเป็นตาย หากใครๆก็สามารถช่วยคนได้ การแข่งขันจะไม่เป็นเรื่องตลกหรอกหรือ?” เหลยเว่ยหลงกล่าวพร้อมกับเยาะเย้ย

“งั้นก่อนหน้านี้มีคนช่วยชีวิตของเฉิงเซวียน หมายถึงอะไรขอรับ?” หลัวซิวโต้กลับอย่างเย็นชา

ทันทีที่คำกล่าวนี้ออกมา ปรมาจารย์ระดับ 5 ของแก๊งนักค่ายกลก็ขมวดคิ้วทันที

“เจ้าเป็นแค่ชายหนุ่มอายุน้อยคนหนึ่งเท่านั้น มีสิทธ์อะไรเทียบกับราชาจอมยุทธ์ได้? ” เหลยเว่ยหลงเยาะเย้ยอย่างดูถูก

หลัวซิวเพิกเฉยต่อการยั่วยุของเหลยเว่ยหลง สายตามองไปยังหนานหรงชินหวาง

ทุกอย่างในการต่อสู้เพื่อแย่งชิงโควต้าเ ป็นท่านผู้นี้ที่เป็นจอมยุทธ์แข็งแกร่งของราชวงศ์กษัตริย์มาเป็นผู้จัด

หนานหรงชินหวางขมวดคิ้ว “ถ้าไม่มีกฎเกณฑ์ จะไม่สามารถสร้างความแข็งแกร่งส่วนรวมได้ เว้นแต่ฝ่ายใดที่อยู่ในการแข่งขันจะยอมรับความพ่ายแพ้ ไม่มีอย่างนั้นจะไม่มีใครสามารถเข้าไปยุ่งได้ หลัวซิวและอาจารย์จู่วช่าว เข้ามาขวางการแข่งขัน ถือเป็นการละเมิดกฎ พวกเจ้าสองคนเอาหินพลังจิตออกมาคนละหนึ่งหมื่นชดเชยให้อีกฝ่าย”

ขณะพูด หนานหรงชินหวางกวาดสายตาไปทั่วผู้คน “หากใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวการแข่งขันอีก อย่าโทษข้าที่ลงโดยอย่างไร้จิตใจ!”

คำพูดของหนานหรงชินหวางนี้ ใครๆ ก็ฟังออกว่าเขาลำเอียงต่อหลัวซิว

“ท่านชินหวางนี่...”

ขณะที่เหลยเว่ยหลงกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็เห็นดวงตาที่เย็นชาของหนานหรงชินหวางที่มองมา “เจ้าสงสัยการตัดสินใจของข้าหรือ?”

สีหน้าของเหลยเว่ยหลงแข็งกระด้าง เขาพูดคำว่าไม่กล้าซ้ำกันหลายรอบ เขาทำได้เพียงกลืนคำที่จะพูดลงไปในท้อง

หลัวซิวหยิบแหวนเก็บของออกมาแล้วโยนให้หวางชวนที่อยู่ตรงข้ามโดยไม่พูดอะไรทันที

หวางฉวนคนนี้ เห็นได้ชัดว่าพ่ายแพ้แล้ว แต่เขากลับลอบโจมตี หากไม่ใช่สถานการณ์เป็นอย่างนี้ หลัวซิวจะไม่เลือกการประนีประนอมอย่างนี้

“อาจารย์จู่วช่าวมีข้อโต้แย้งใด ๆ ต่อการตัดสินใจของข้าหรือไม่?” หนานหรงชินหวางมองไปยังปรมาจารย์ระดับ 5 ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ

ชายชราผู้มีชื่อว่าจู่วช่าวหยิบแหวนเก็บของออกมาทันที สะบัดนิ้วของเขา แหวนก็กลายเป็นลำแสงและบินไปที่หลัวซิวที่อยู่บนเวทีแข่งขัน

หลังจากนั้น หนานหรงชินหวางก็พูดอีกครั้ง “ข้าประกาศว่า หวางฉวนชนะการต่อสู้ในครั้งนี้!”

ไม่มีใครคัดค้านการตัดสินใจของหนานหรงชินหวาง แม้ว่าเหยียนซีโร่วดูเหมือนจะชนะ แต่หวางฉวนก็ฉวยโอกาสลอบโจมตีเพราะความฟุ้งซ่านของนาง

สีหน้าของหวางฉวนแสดงออกถึงความยินดี เขาไม่ได้คาดหวังว่าสถานการณ์สุดท้ายจะพลิกผันเช่นนี้ ได้โควตาแดนปริษา แล้วยังได้หินพลังจิตเป็นการชดเชยอีกด้วย

“อาจารย์ ข้า…” เหยียนซีโร่วดูเศร้าใจ

“ฮึ่ม!” ไป่หุ้ยเหลียน เหลือบมองหลัวซิวอย่างเย็นชา หากไม่ใช่เขา เหยียนซีโร่วก็จะไม่ฟุ้งซ่านในการแข่งขัน ทำให้คู่ต่อสู้ของนางสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้

แต่นางเพิกเฉยเรื่องที่หากว่าไม่ใช่หลัวซิวให้เหยียนซีโร่วยืมดาบ เหยียนซีโร่วจะไม่สามารถชนะหวางฉวนได้

ข่าวนี้ทำให้สีหน้าของหลัวซิวขรึมลงทันที เพราะดาบระดับกลางที่เขาให้เหยียนวีโร่วยืม ก็ถูกคนของสำนักไป๋ซิงกู่

หลัวซิวไม่ได้สงสัยว่าเหยียนซีโร่วไม่อยากคืนดาบ ต้องเป็นผู้ที่แข็งแกร่งของสำนักไป๋ซิงกู่พบว่าเป็นกาบและเกิดความโลภ ขึ้นมา ดังนั้นจึงจากไปโดยไม่บอกลา ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำก็จากไปโดยตรง

อย่างที่ทุกคนทราบกันดี แม้ว่าหลัวซิวจะเป็นสมาชิกที่มีพรสวรรค์และความสามารถขององค์กรนักล่ายุทธ์ แต่เขาไม่มีอำนาจเบื้องหลังใดๆ ก่อนที่เขายังไม่แข็งแกร่งพอ จะไม่มีใครกลัวเขาจริงๆ

เรื่องของกระบี่ยุทธ์ หลัวซิวไม่ได้รีบไปตาม แม้ว่าเขาสามารถขอให้หัวหน้าเสิ่นหยวนหนานออกหน้าแทนเขา แต่กระบี่ยุทธ์ระดับกลางก็เพียงพอที่จะทำให้คนสำนักไป๋ซิงกู่หักหน้าได้

“ของของข้า จะเอาได้ง่ายอย่างนั้นหรือ?”

หลัวซิวทิ้งเรื่องนี้ไว้ชั่วคราว ข้างหน้ายังมีโอกาสให้สำนักไป๋ซิงกู่เอาคืนมาอย่างเชื่อฟัง

ก่อนจากไป หนานหรงชินหวางได้วางจดหมายรับรองให้หลัวซิว ด้วยจดหมายรับรองนี้ เขาสามารถไปยังเมืองหลวงของประเทศเทียนหวู และเข้าไปฝึกฝนในวิทยาลัยพระวงศ์

วิทยาลัยพระวงศ์เป็นที่ที่ตระกูลฝานของราชวงศ์ เพื่อปลูกฝังนักอัจฉริยะ มีสถานที่และวัสดุการฝึกฝนที่ดีที่สุด ดีกว่าสำนักอื่นๆ

ในบรรดาสมาชิกที่มีความสามารถขององค์กรนักล่ายุทธ์ ยกเว้นหลัวซิว ในพื้นที่สิบสามเขตการปกครอง มีเซี่ยหย่ง เท่านั้นที่ได้รับโควตาเข้าไปในแดนปริศนา

การต่อสู้เพื่อแย่งชิงได้สิ้นสุดลง กองกำลังทั้งหมดที่รวมตัวกันในเขตการปกครองชิงฮัวได้แยกย้ายกันไป

หลัวซิวถูกหัวหน้าเสิ่นหยวนหนานพาใช่ค่ายกลการเคลื่อนย้าย กลับไปยังเขตการปกครองโตว้ไห่