มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 259

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร หลัวซิวลืมตาขึ้น ถอนหายใจออกมา

“เป็นอะไรไป” ปี้เซียนเสว่ เซี่ยหย่งและสวีเสว่ที่อยู่ข้างๆ ทั้งสามอดหันไปมองอย่างสงสัยไม่ได้

พวกเขาเห็นหลัวซิวนั่งขัดสมาธิ เข้าใจว่าเขากำลังทำความเข้าใจวิชาทำลายค่ายกล เพราะพวกเขาเคยได้ยินว่าหลัวซิวเป็นปรมาจารย์ค่ายกลขั้น4

ตอนนี้จู่ๆ เขาก็ถอนหายใจออกมา อย่าบอกนะว่าไม่มีวิธีทำลายค่ายกลนี้

หลัวซิวไม่ได้อธิบาย การที่เขาถอนหายใจ เพราะเขารู้สึกว่ายังขาดความเข้าใจ ต่อผังกฎดั้งเดิมภาพที่สอง แต่เพราะขาดความเข้าใจ ทำให้เขาไม่สามารถเรียนรู้กฎดั้งเดิมภาพที่สองได้อย่างถ่องแท้

ขณะนั้น แสงสีเงินพุ่งออกมาจากม่านแสงค่ายกลข้างหน้า แสงสีเงินปกคลุมแหวนวงหนึ่ง ลอยอยู่หน้าหลัวซิว

ปี้เซียนเสว่ เซี่ยหย่งและสวีเสว่ มองภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง ดวงตากับตัวสำนึกของพวกเขา ไม่สามารถมองเห็นหลงหมิงได้ จึงรู้สึกเหลือเชื่อกับปรากฏการณ์นี้

“ไม่มีของข้างในแล้วเหรอ” ขณะเดียวกัน พวกเขาสังเกตเห็นว่าในม่านแสงค่ายกล ที่เดิมทียังเห็นหินหยินอยู่เลือนลาง ตอนนี้กลับมองไม่เห็นอะไรแล้ว

จากนั้นสายตาของพวกเขา มองไปยังแหวนในมือของหลัวซิว ที่ลอยออกมาจากม่านแสงค่ายกล อย่าบอกนะว่า......

“ของอยู่ในมือแล้ว” หลัวซิวพูดตรงๆ จากนั้นแบ่งหินหยินในนั้น ให้ทั้งสามคน

สีหน้าของทั้งสามยังตะลึง พวกเขามั่นใจว่าหลัวซิวนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงนี้ตลอด เอาของในค่ายกลออกมาได้ยังไง

แต่พวกเขาดูออกว่าหลัวซิวไม่คิดจะอธิบาย ต้องมีไพ่ไม้ตายลึกลับบางอย่าง อยู่ในนั้นแน่นอน ดังนั้นจึงไม่ถามมาก

หินหยินในค่ายกลนี้มีประมาณสามร้อยกว่าก้อน หลัวซิวเก็บไว้ครึ่งหนึ่ง แบ่งให้ปี้เซียนเสว่ร้อยก้อน ส่วนเซี่ยหย่งกับสวีเสว่ แบ่งให้คนละ 20 กว่าก้อน

เพราะการได้หินหยินมา เป็นน้ำพักน้ำแรงของเขา ปี้เซียนเสว่เป็นคนของตัวเอง ส่วนเซี่ยหย่งกับสวีเสว่ หลัวซิวไม่ให้เยอะอยู่แล้ว แบ่งให้ส่วนหนึ่งก็ถือว่าเป็นน้ำใจแล้ว

“บนตัวของพวกนาย มียาทิพย์ระดับ4 ขึ้นไปเท่าไร ฉันสามารถใช้ของซื้อขายกับพวกนาย” หลัวซิวถามเซี่ยหย่งกับสวีเสว่

เซี่ยหย่งกับสวีเสว่รู้ว่าหลัวซิวไม่ใช่แค่นักค่ายกล แต่ยังเป็นนักกลั่นยาด้วย แถมยังรู้ดีว่าพละกำลังของหลัวซิวแข็งแกร่ง ถ้าพวกเขาเก็บยาวิเศษเอาไว้ ก็เอาไปแลกเป็นหินพลังจิตหรือยา ซื้อขายกับหลัวซิวก็ไม่ต่างกัน

เมื่อเข้าใจเรื่องพวกนี้ ทั้งสองเอายาวิเศษออกมาจากแหวนเก็บของ มียาทิพย์ระดับ4 สิบหกต้น ยาทิพย์ระดับ5 สี่ต้น ยาทิพย์ระดับ6 หนึ่งต้น

เพราะแดนปริศนาเป็นพื้นที่แดนหยินสุดขั้ว ยาวิเศษที่นี่ล้วนเป็นAttrหยิน

หลัวซิวเองก็เก็บยาวิเศษไว้ไม่น้อย ในความทรงจำที่เขาได้เป็น九阶帝级炼丹师 มียาเสวียนหยินชนิดหนึ่ง ใช้ยาวิเศษAttrหยินกลั่นขึ้นมาทั้งหมด เป็นของดีสำหรับนักยุทธ์ ที่มีพลังจิตแท้Attrหยิน สามารถยกระดับผลการฝึกตนได้

ยาเสวียนหยินไม่มีระดับที่แน่นอน ใช้ยาทิพย์ระดับ4 ในการกลั่นยา จะเป็นยาเสวียนหยินระดับ4 ใช้ยาทิพย์ระดับ5 ในการกลั่นยา จะเป็นยาเสวียนหยินระดับ5 เป็นไปตามหลักการนี้

ยาที่ดีกว่ายาเสวียนหยินก็คือ ยาจี๋หยิน ต้องใช้ยาทิพย์อย่างน้อยสุดคือระดับ8 ถึงจะกลั่นยาได้ ยาไท่หยินต้องใช้ยาทิพย์ระดับ9

ถ้าพวกเขาหาสมบัติกันเอง คงไม่ได้มากขนาดนี้ ส่วนพวกคนของอำนาจใหญ่ที่เข้ามา เมื่อออกไป ต้องเอาสมบัติเป็นจำนวนมาก ไปรวบรวมไว้ที่ผู้มีอำนาจสูงกว่า

ในสถานที่ปลอยภัย ห่างไกลกว่าร้อยลี้ หลัวซิวกะจะปิดขังที่นี่สักระยะ

เซี่ยหย่งกับสวีเสว่เตรียมไปหาสถานที่อื่น ที่น่าจะมีสมบัติ ดังนั้นจึงบอกลาและออกมา

ต่อมาเป็นระยะเวลาอีกเดือนกว่า หลัวซิวกับปี้เซียนเสว่ รวมไปถึงหลงหมิง ฝึกตนปิดขังด้วยกันอีกครั้ง

การปิดขังครั้งนี้ หลัวซิวไม่ได้เน้นยกระดับแดนผลการฝึกตนของตัวเอง เพราะการฝึกยุทธ์ศึกษาเป็นขั้นเป็นตอน พื้นฐานมั่นคง เขาเพิ่งบรรลุได้ไม่นาน พละกำลังยกระดับขึ้นมาก ถ้ายกระดับต่อไป กลับทำให้พื้นฐานของตัวเองไม่มั่นคง ส่งผลกระทบในการเข้าสู่แดนต่อไป

ก่อนต้องเจอกับแดนผลการฝึกตนที่สูงกว่านี้ หลัวซิวต้องเชี่ยวชาญผลการฝึกตนก่อนหน้านี้ให้สมบูรณ์ จนกระทั่งพละกำลังของตนเอง ไม่สามารถยกระดับได้ต่อ ถึงจะเลือกฝ่าฟันต่อไป

หลัวซิวรู้ดีว่าผังกฎดั้งเดิมเก้ารูป เป็นพื้นฐานการฝึกยุทธ์ของตัวเอง ดังนั้นในระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ เวลาส่วนใหญ่ของเขา ล้วนเอามาทำความเข้าใจผังกฎดั้งเดิมรูปที่สอง ขณะเดียวกันก็ใช้ยาทิพย์ระดับ 4 ระดับ 5 ที่ตัวเองมีมาจับคู่กัน กลั่นออกมาเป็นยาระดับ4 และระดับ5

สำหรับยาระดับ6 ตอนนี้เขายังไม่สามารถกลั่นได้ ต้องมีผลการฝึกตนถึงแดนราชายุทธ์เสียก่อน

เพื่อควบคุมระดับความก้าวหน้าในการฝึกตนของหลงหมิง ดังนั้นหลัวซิวจึงให้ทรัพยากรมันอย่างจำกัด ระยะเวลาเดือนกว่า ยกระดับถึงฝึกจิตขั้น6

ปี้เซียนเสว่ฝ่าฟันแดนเล็กติดต่อกันสองแดน เมื่อครั้งที่แล้ว ความเร็วของผลการฝึกตนก็ช้าลง ห่างจากฝึกจิตขั้น7อีกไม่น้อย