มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 266

กู้เค่ออานกับซือโคงสวี่ ที่กำลังจะเตรียมเข้าไปบนทางเดิน ตกใจกับภาพที่เกิดขึ้นกะทันหัน อสูรกายสีเงินตัวนั้น เข้ามาตอนไหนกัน

“เขากวาง กรงเล็บอินทรีย์ ร่างงู เกล็ดปลา อย่าบอกนะว่านี่คือตระกูลมังกรในตำนาน” กู้เค่ออานอุทานอย่างตกใจ

“แฮ่!”

หลงหมิงคำรามเสียงดัง ตัวมังกรยาวสิบเมตรเคลื่อนไหว ต่อสู้กับรูปปั้นหุ่นเชิดที่พุ่งเข้ามา

“ทางเดินนี้มีผนึกค่าย ตัวสำนึกกับพลังจิตแท้จะโดนควบคุม” หลงหมิงใช้ตัวสำนึก ส่งเสียงคุยกับหลัวซิว จากนั้นก็เข้าไปในการต่อสู้

“ทั้งสองท่าน เราใช้โอกาสนี้เข้าไปกันเถอะ”

หลัวซิวพูดกับกู้เค่ออานและซือโคงสวี่ จากนั้นก็ก้าวเข้าไปในทางเดิน ปี้เซียนเสว่ก็ทำตามที่เขากำชับ เดินตามหลังไปติดๆ

ตระกูลมังกร เป็นราชาในบรรดาอสูรกาย ร่างกายแข็งแกร่งตั้งแต่เกิด มังกรไร้ร่างเป็นสิ่งที่โดดเด่นในตระกูลมังกร นอกจากมีพรสวรรค์ในการหลอมรวมกับพื้นว่าง ร่างกายก็แข็งแกร่งไม่ด้อยไปกว่าหลัวซิวสักเท่าไร

รูปปั้นทั้งสองข้างทางฟื้นคืนชีพ เป็นหุ่นเชิด ที่สร้างจากค่ายกลชนิดหนึ่ง แต่ละตัวล้วนมีพละกำลังระดับร่างยุทธ์สูงสุด

หลัวซิวเพิ่งเข้ามาในทางเดิน รู้สึกว่าพลังจิตแท้กับตัวสำนึกของตัวเอง โดนควบคุมอยู่ในร่างกาย มีเพียงพลังในร่างกาย ที่ไม่ได้รับผลกระทบใด

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นจุดประสงค์ของการทดสอบร่างกายด่านที่สอง

ตู้ม!

หลัวซิวใช้กระบี่ฟันรูปปั้นหุ่นเชิดจนแยกเป็นสอง และมารวมกับหลงหมิงอย่างรวดเร็ว

หนึ่งคน หนึ่งมังกร อยู่หน้าและหลัง โดยมีปี้เซียนเสว่อยู่ตรงกลาง เพราะถึงเธอมีผลการฝึกตนฝึกจิตขั้น6 แต่เธอไม่ได้ฝึกวิชากลั่นร่าง ร่างกายอย่างมากก็เท่ากับร่างยุทธ์ชั้นกลาง ไม่สามารถทำอะไรที่นี่ได้

นอกทางเดิน กู้เค่ออานกับซือโคงสวี่เห็นภาพตรงหน้า ต่างมีสีหน้าตกตะลึง ทั้งสองมองหน้ากัน ดวงตาเป็นประกาย

“อสูรกายร่างมังกรตัวนั้น น่าจะมาด้วยกันกับหลัวซิว”

“ระหว่างทางที่เราเดินมาก่อนหน้านี้ ไม่เห็นอสูรกายร่างมังกรตัวนี้เลย หลัวซิวซ่อนไว้ลึกจริงๆ”

“ได้ยินว่าเขาเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว ในระยะเวลาสั้นๆ เพียง 2 ปี บนตัวต้องมีความลับแน่ ฉันกับนายร่วมมือกันกำจัดเขา แบ่งปันความลับของเขาด้วยกัน เป็นไง”

ระยะเวลาเพียงสั้นๆ ตัวสำนึกของกู้เค่ออานกับซือโคงสวี่แอบส่งเสียง เห็นพ้องต้องกัน

จากนั้นทั้งสองพุ่งไปบนทางเดิน ล้วนมีพละกำลังร่างกายระดับร่างยุทธ์สูงสุดขั้นต้น

“ศิษย์พี่หลัว พวกเราพุ่งเข้าไปพร้อมกัน” ทั้งสองเข้าใกล้หลัวซิว พลางพูดเสียงดัง

“ได้!” หลัวซิวตอบรับ เขาพบว่าเมื่อรูปปั้นหุ่นเชิดที่นี่ถูกทำลาย จะประกอบขึ้นมาใหม่อีกครั้ง จะไปทางเดินอีกด้านหนึ่งเป็นเรื่องยาก ถ้ามีกู้เค่ออานกับซือโคงสวี่ช่วย คงแบ่งเบาได้ไม่น้อย

ทว่าตอนที่ทั้งสองเดินไปข้างหลัวซิว กลับลงมือกะทันหัน กระบี่กับดาบฟันลงไปที่ตัวหลัวซิว

ในนี้ตัวสำนึกกับพลังจิตแท้โดนควบคุม หลัวซิวไม่ได้ตั้งตัวไว้ก่อน ตัวเขาโดนฟันจนกระเด็นออกไป

เสียงกระดูกหักดังขึ้นมา ถึงร่างกายของเขาถึงระดับร่างยุทธ์สูงสุด ที่ถึงขีดสุดแล้ว แต่เจอกับแรงฟันทั้งหมดของนักยุทธ์ระดับชั้นล่าง ก็ต้องบาดเจ็บเหมือนกัน

“แข็งแกร่งมาก......” ทันใดนั้น ในใจของซือโคงสวี่หวาดกลัวเป็นกังวล พละกำลังของหลัวซิว เหนือจินตนาการของเขา ต้องเป็นร่างยุทธ์สูงสุดตอนปลายอย่างแน่นอน หรือไม่ก็ขั้นขีดสุด!

“หนี!”

หลังตกลงมาบนพื้น ซือโคงสวี่รู้สึกว่าแขนทั้งสองข้างไร้ความรู้สึก ไม่มีความคิดจะเดินไปทางนี้อีกแล้ว เขาตะเกียกตะกายขึ้นมา ความคิดแรกคือหนี

แต่การกระทำของหลัวซิวเร็วกว่าเขา กระโดดเด้งตัวตามเขาไป กระบี่ยุทธ์สะบัดแนวขวาง เกิดเสียงดังพรวด เลือดสาดกระจาย

“เป็น......เป็นไปไม่ได้......” ซือโคงสวี่เบิกตาโพลง ร่างล้มจมกองเลือด

หลัวซิวสีหน้าไร้อารมณ์ เก็บดาบรบและแหวนเก็บของของเขาขึ้นมา จากนั้นก็มองไปยังกู้เค่ออาน อีกฝ่ายเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี ใช้โอกาสตอนสู้กับซือโคงสวี่ ถอยไปที่ปากทางเดินแล้ว

“หลงหมิง นายคุ้มกันเซียนเสว่กลับไปส่งที่ปากทาง เดี๋ยวเราค่อยเข้ามาใหม่” ตัวสำนึกของหลัวซิวส่งเสียงบอกหลงหมิง จากนั้นเขาถอยออกจากทางเดิน ตามไปฆ่ากู้เค่ออาน

เขารู้ดีว่าถ้ากู้เค่ออานหนีออกไปได้ ตอนเขาออกไป ต้องป่าวประกาศว่าซือโคงสวี่ตายคามือเขาแน่นอน ในเมื่อแตกหักกันแล้ว หลัวซิวยอมไม่ไปค้นหาสมบัติในถ้ำลึก เพื่อกำจัดขวากหนาม

ตอนนี้กู้เค่ออานไม่มีท่าทีสง่างามอีกแล้ว วิ่งเหมือนสุนัขจนตรอก ออกจากทางเดิน ไม่กล้าชะลอฝีเท้าสักนิด เขาวิ่งไปยังทางออกปากถ้ำ

ตอนเขามาถึงในสำนัก ถ้ามีตัวสำนึกที่ก่อตัวเป็นแสงดำจู่โจมเข้ามา หยกที่เขาแขวนไว้ตรงอก จะปล่อยม่านแสง ต้านทานแสงดำออกไป

“กู้เค่ออาน นายหนีไม่รอดหรอก!”

ขณะนั้น ระหว่างที่เขากำลังจะออกจากอุโมงค์ ความรู้สึกแห่งความตายอันน่ากลัว แผ่ซ่านมาทางด้านหลัง ปกคลุมมาทั้งตัว