มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 324

เหยียนเยว่เอ๋อร์สูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่ นางรู้ดีว่าในตอนนี้นางไม่สามารถฆ่าเจ้าตำหนักจื่อคนนี้ได้ ความอบอุ่นจากฝ่ามือของนาง จิตสังหารที่เอ่อเต็มหัวใจของนางค่อย ๆ จางหายไป

แม้ว่านางจะได้ยับยั้งเจตนาฆ่าเอาไว้แล้ว แต่ก็ถูกเจ้าตำหนักจื่อคนนั้นสัมผัสได้อยู่ดี สายตาที่สง่างามมองไปทางด้านนี้อย่างเย็นชา

เจ้าตำหนักจื่อคนนี้ ฝึกตนมานานกว่าสี่ร้อยปี แต่ดูเหมือนชายวัยกลางคนในวัยสามสิบ หว่างคิ้วแสดงถึงความเคร่งขรึม มีนิสัยแบบพวกเอาแต่ใจ คือใครก็ตามที่เชื่อฟังเขาจะได้อยู่สุขสบาย แต่ใครก็ตามที่กบฏต่อเขาจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ดวงตาของเขาเย็นชาราวกับดาบคม ทำให้ผู้คนไม่กล้าที่จะสบตากับเขา

แต่ไม่ใช่กับหลัวซิว เพราะเหยียนเยว่เอ๋อร์คือผู้หญิงของเขา ความเคียดแค้นฝังลึกนี้ แน่นอนว่าเขาจะต้องแบกเอาไว้บนบ่าของเขาและเผชิญหน้ากับมันด้วย

คนหนึ่งคือเด็กหนุ่มที่อายุเพียงสิบเจ็ดปี เป็นวัยรุ่นเลือดร้อนและเอาแต่ใจเป็นที่สุด

อีกคนหนึ่งฝึกตนนานกว่าสี่ร้อยปี เป็นผู้สูงศักดิ์ที่อยู่มาช้านาน ตาเฒ่าประหลาดระดับจักรพรรดิยุทธ์ที่มีผลการฝึกตนมากเกินคำบรรยาย

ฉากการเผชิญหน้าดังกล่าว ดึงดูดความสนใจจากผู้คนมากมายที่อยู่ใกล้เคียง

“เจ้าหนูน้อยใจกล้า!” ชายชราหลังหลังค่อมในชุดธรรมดาพูดด้วยรอยยิ้ม เมื่อมองดูเสื้อผ้าของเขา เขาดูเหมือนชาวนาแก่ ๆ ในชนบท

ราวกับว่า เขากำลังชื่นชมหลัวซิวที่กล้าเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักจื่อ ดังนั้นจึงเอ่ยปากชมเขาโดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าจะเป็นการไม่ไว้หน้าเจ้าตำหนักจื่อหรือไม่

มีราชายุทธ์ผู้แข็งแกร่งจำนวนมากที่ไม่รู้จักชายชราหลังค่อมคนนี้ แต่เหล่าจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งผู้นำจากมหาอำนาจทุกฝ่าย ต่างก็แสดงแววตาสั่นไหวออกมาเล็กน้อย

เพราะชายชราที่ดูธรรมดาคนนี้ แต่กลับเป็นถึงตาเฒ่าประหลาดระดับจักรพรรดิยุทธ์คนหนึ่งที่มีอายุไม่ต่ำกว่าพันปี นามว่าฉิวหนานซาน

“เฆ่าประหลาดฉิว เราอยู่อย่างสงบมาตลอด” เจ้าตำหนักจื่อหันหน้าไปทางตาแก่หลังค่อมและเอ่ยปากพูดด้วยสีหน้านิ่งเรียบ

ฉิวหนานซานคนนี้ จักรพรรดิยุทธ์ที่รู้จักเขาต่างก็เรียกเขาว่า‘เฆ่าประหลาดฉิว’ เป็นแดนจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสี่เหมือนกัน เจ้าตำหนักจื่อถึงแม้จะกังวล แต่ก็ไม่ได้กังวลจนมากเกินไป

“เอาล่ะ ทิ้งความคับข้องใจส่วนตัวของทุกท่านไว้ก่อน กระแสน้ำวนแห่งปริภูมินี้ จำเป็นต้องให้พวกเราจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนร่วมมือกันทำลาย ข้าไม่คิดว่าจะมีใครอยากเสียเวลาอยู่ที่นี่ต่อจริงหรือไม่?”

จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงพูดขึ้นในเวลานี้

“หัวหน้าแก๊งหยวนเฉิงพูดถูก หากไม่ใช่ว่ากระแสน้ำวนแห่งปริภูมินี้ยากที่จะเปิดออก ข้าเองก็คงจะไม่รอให้พวกเจ้ามาแย่งชิงเป็นแน่” เจ้าสำนักเสวียนหยางที่สวมหน้ากากครึ่งหน้าสีทองเอ่ยปาก

เห็นว่าทุกคนไม่มีข้อโต้แย้ง จากนั้นจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งทั้งยี่สิบคน โดยการนำของจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิง เจ้าตำหนักจื่อ เจ้าสำนักเสวียนหยางและสำนักฉางเหอ ก็มารวมตัวกัน สู่ความมืดมิดในกระแสน้ำวนแห่งปริภูมิเบื้องล่าง

ใกล้ ๆ กับกระแสน้ำวนแห่งปริภูมิ พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยวอย่างมาก หากปรมาจารย์ฝึกจิตเดินเข้าไป เพียงเสี้ยววินาทีที่เผลอไป ก็จะโดนพื้นที่บิดเบี้ยวนี้บีบอัดจนตาย ร่างกายแตกเป็นละอองเลือด

แต่สำหรับผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ทุกคนแล้ว ความบิดเบี้ยวของพื้นที่ระดับนี้ ยังไม่เพียงพอที่จะทำอันตรายต่อเกราะพลังจิตแท้ของพวกเขาได้

“ทุกท่าน เริ่มกันเลยเถอะ” จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงพูดออกมาช้า ๆ ทันทีที่มือขึ้นจับ ความสุกใสในฝ่ามือก็ส่องประกาย ขวานสีน้ำเงินขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น

ในบรรดานักยุทธ์ อาวุธส่วนใหญ่ที่ใช้คือ ดาบ หอก และง้าว มีเพียงไม่กี่คนที่ใช้ขวาน โดยทั่วไปแล้วอาวุธที่มีน้ำหนักมากพวกนี้ ต่างก็เป็นนักยุทธ์กลั่นร่างเท่านั้นจึงจะสามารถเลือกได้

เห็นได้ชัดว่า จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงท่านคนได้เป็นผู้ควบคุมองค์กรนักล่ายุทธ์สำนักงานใหญ่ในประเทศหนึ่งนั้น ไม่เพียงแค่มีผลการฝึกตนบรรลุถึงจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสี่เท่านั้น แต่ยังเป็นนักยุทธ์กลั่นร่างคนหนึ่งอีกด้วย

จักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งทั้งยี่สิบคนเข้าประจำที่ เรียงตามระดับผลการฝึกตน จักรพรรดิยุทธ์แห่งแดนขั้นสูงขั้นสี่ มีเพียงจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงคนเดียว

ทันทีที่คำกล่าวนี้ออกมา มีจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งไม่น้อยที่พลังจิตแท้รอบตัวก็พลุ่งพล่านและแข็งแกร่งขึ้น การโจมตีที่ทรงพลังยิ่งกว่าระเบิดออกไป

การโจมตีอย่างต่อเนื่อง กระแสน้ำวนแห่งปริภูมิสีดำสนิทนี้ ดูเหมือนว่าในที่สุดก็ถึงจุดเปลี่ยน รอยแตกตรงกลางค่อย ๆ ขยายออกในที่สุดช่องสีเทาที่มีความสูงเท่าคนหนึ่งคนก็ปรากฏขึ้น

จักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งทุคนค่อย ๆ เรียกคืนพลังจิตแท้ รออยู่ชั่วครู่ เมื่อเห็นว่าช่องว่างของอากาศสีเทานั้นไม่มีแนวโน้มที่จะรักษาตัวเอง ทุกคนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ข้าลองดูว่าช่องว่างของอากาศนี้ปลอดภัยหรือไม่”

หัวหน้าแก๊งค่ายกลสำนักงานใหญ่‘อาจารย์เหว้ยห้าวหราน’โบกสะบัดมือ ประกายแสงวูบวาบปรากฏขึ้นข้าง ๆ กายเขา

มันคือค่ายกลที่มีความซับซ้อนของลายเส้นและสัญลักษณ์นับไม่ถ้วน ปรากฏเป็นหุ่นเชิดรูปคน

หุ่นเชิด ของพรรค์นี้ในบรรดานักยุทธ์ระดับล่างจะไม่ได้พบบ่อยนัก เพราะมีเพียงปรมาจารย์ค่ายกลที่ถึงแม้จะบรรลุถึงระดับห้าขึ้นไป ต้องการสร้างหุ่นเชิด ก็ต้องสูญเสียพลังมหาศาล ทั้งยังต้องทุ่มเททั้งเวลาและอุปกรณ์

หุ่นเชิดที่พลังอ่อนแอนั้น มันไม่มีประโยชน์มากนักที่จะทำออกมา หุ่นเชิดที่มีพลังแข็งแกร่งสร้างมูลค่าได้มหาศาล ดังนั้นหุ่นเชิดนั้น ต่อให้อยู่ท่ามกลางนักยุทธ์ระดับสูง ก็ยังมีมูลค่ามากอยู่ดี

อาจารย์เหว้ยห้าวหรานอัญเชิญหุ่นเชิด เปล่งประกายแวววาวระยิบระยับ ดวงตาสีเลือดคู่หนึ่งเรียบนิ่งราวกับเครื่องจักร จ้องมองตรงไปข้างหน้าอย่างด้วยความเยือกเย็น

บนร่างของหุ่นเชิดยังสวมเกราะนักยุทธ์ระดับดินชุดหนึ่ง พลังชีวิตไหลเวียนอยู่บนร่าง เป็นระดับจักรพรรดิยุทธ์อย่างน่าอัศจรรย์!

“เข้าไปดู”

อาจารย์เหว้ยห้าวหรานชี้ไปที่ทางเข้า ณ ใจกลางกระแสน้ำวนแห่งปริภูมิสีเทา หุ่นเชิดรูปคนตัวนี้ก็พุ่งตรงเข้าไปอย่างไม่มีลังเล กระโจนเข้าไปในช่องว่างสีเทา