มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 328

“พวกเราไปเถอะ” ทันทีที่เขาจับมือเหยียนเยว่เอ๋อร์ เขาก็สำแดงวิชาท่าร่างโดยตรงเพื่ออกจากพื้นที่นี้

“หยุด!” ด้วยการนำของชายชราชุดแดง นักยุทธ์แห่งตระกูลเหยียนที่ตระโกนด้วยความโกรธเคือง

นักยุทธ์ตระกูลเหยียนคนหนึ่งก็กระทืบพื้นจนแผ่นดินจนแยกออกจากกัน ทันใดนั้น แมงป่องมีพิษสีดำตัวหนึ่งก็บินเข้ามา ที่หางของมันมีหนามแหลม เกิดเสียงดังผุผุ หางของมันทิ่มลงไปที่คอของนักยุทธ์ตระกูลเหยียน

“อ๊าก!...”

เสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงกลัวดังขึ้น นักยุทธ์ตระกูลเหยียนคนนั้นที่ถูกต่อยที่คอ ทั่วทั้งร่างกลายเป็นสีดำทันที และคราบเลือดสีดำก็ไหลออกมา

“สัตว์เดรัจฉาน!”

นักยุทธ์ตระกูลเหยียนคนหนึ่งที่ยืนข้าง ๆ เห็นภาพตรงหน้า ก็มีแววตาตกตะลึงขึ้นทันที เขาเอื้อมมือออกไป เปลวเพลิงก็พวยพุ่งขึ้น แล้วจึงปล่อยไปทางแมงป่องดำ แต่แมงป่องดำไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย มันขุดลงไปในพื้นดิน จากนั้นก็มุดตัวเข้าไปใต้นั้น

ณ ขณะนี้ นักยุทธ์ตระกูลเหยียนที่ถูกเจาะคอได้ตายสนิทแล้ว พิษของแมงป่องดำชนิดนี้ แข็งแกร่งเกินบรรยาย!

ในขณะเดียวกัน ใต้ฝ่าเท้าของทุกคนก็มีเคลื่อนไหวเกิดขึ้น แมงป่องดำตัวแล้วตัวเล่าโพล่ขึ้นมาจากใต้ดิน ด้วยความเร็วดุลสายฟ้า พวกมันเข้าโจมตีทุกคนที่อยู่ตรงนั้น

ในช่วงเวลาสั้น ๆ ผู้คนมากกว่าหนึ่งโหลถูกแทงด้วยหางแมงป่องพิษ พิษที่น่าสะพรึงกลัวแพร่กระจายอย่างรวดเร็วทั่วร่างกาย และตายทันทีภายในสามลมหายใจ

เปลือกของแมงป่องพวกนี้แข็งมาก เหมือนกับอสูรกายตัวอื่น ๆ ที่อยู่ในคีตโลกานี้ ทั้งหมดแข็งแกร่ง ทรงพลัง และรวดเร็ว

และที่น่ากลัวที่สุดคือ อสูรกายอย่างพวกแมงป่องมีพิษตัวนี้อยู่รวมกันเป็นฝูง มีแมงป่องมีพิษหลายร้อยตัวที่โจมตีผู้คนมากกว่าสามสิบคน และแมงป่องมีพิษแต่ละตัวมีขนาดเท่ากับอ่างล้างหน้า ดุร้ายและน่ากลัว

ปรมาจารย์ฝึกจิตขั้นเจ็ดและขั้นแปด โจมตีไม่สามารถทำลายการป้องกันจากเปลือกของแมงป่องได้เลย ปรมาจารย์โลกยุทธ์ฝึกจิตขั้นเก้า แม้ว่าจะสามารถฆ่าแมงป่องพิษได้ แต่สำหรับแมงป่องพิษที่มีพละกำลังแข็งแกร่งนั้น ไม่ได้ทำให้มันเจ็บปวดได้เช่นกัน

ราชายุทธ์ผู้แข็งแกร่งหลายคนเริ่มลงไม้ลงมือด้วยความโกรธ

“ตาย!”

ชายชราชุดแดงแห่งตระกูลเหยียน ในมือถือกระบี่ยาว ดาบถูกฟันออกไป และพลังงานของดาบที่เปลี่ยนเป็นเปลวไฟได้ไถพรวนออกไปบนพื้นดิน พุ่งตรงไปทางแมงป่องพิษเจ็ดแปดตัวโดยตรง และแมงป่องพิษอีกสองสามตัวที่ซ่อนอยู่ในดินและก้อนหินก็ถูกฆ่าเช่นกัน มันถูกเผาเป็นเถ้าถ่านโดยเปลวไฟจิตแท้ ที่บรรจุอยู่ในพลังงานดาบ

อย่างไรก็ตาม จำนวนของแมงป่องพิษมีหลายร้อยหรือหลายพัน ค่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับราชายุทธ์ ในสถานการณที่ไม่สามารถโบยบินอยู่บนฟ้า เมื่อติดอยู่ในวงล้อมของการต่อสู้อันขมขื่น ต่างก็เป็นไปได้ที่จะต้องตายที่นี่

เนื่องจากแมงป่องมีพิษเหล่านี้ไม่มีความผันผวนของพลังจิต ทั้งยังสามารถหลบหนีเข้าไปในดินและใต้หินได้ ดังนั้นภายใต้คลื่นของการลอบโจมตี นักยุทธ์มากกว่า 30 คน ครึ่งหนึ่งได้ตายลงที่นี่

หลัวซิวเป็นคนแรกที่ตอบสนอง และสามารถรับรู้ตำแหน่งที่ซ่อนอยู่ของแมงป่องมีพิษได้อย่างชัดเจน ดังนั้นเขาจึงรีบออกไปอย่างรวดเร็วและง่ายดาย

คนอื่นๆ ซึ่งอยู่ภายใต้การคุ้มครองของราชายุทธ์ผู้แข็งแกร่ง ก็เริ่มที่จะฝ่าฟันไปได้

ในส่วนลึกของที่ราบที่ไม่มีที่สิ้นสุด ร่างมากกว่าหนึ่งโหลพุ่งผ่านหญ้าด้วยความรวดเร็ว

ภายในถ้ำเทพสถิตคีตโลกานี้ไม่สามารถโบยบินได้ แม้ว่าคนพวกนี้จะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยุทธ์ ก็ทำได้แค่ใช้สองขาของตนวิ่งหนีเท่านั้น

ระหว่างทาง ไม่รู้ว่าอสูรกายถูกพวกเขาตัดหัวไปเท่าไรแล้ว ในนั้นมีอสูรกายที่บรรลุถึงระดับหก ร่างเนื้อเปรียบได้กับร่างยุทธ์ระดับจักรพรรดิยุทธ์

ท่ามกลางบรรดาจักรพรรดิยุทธ์ ยังคงเป็นจักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงเป็นผู้นำ และเขาฆ่าอสูรกายได้มากที่สุด

อย่างไรก็ตาม แม้จะทรงพลังเกินหยั่งถึงเช่นนี้ ยังคงถูกทำลายล้างในผงธุลีของประวัติศาสตร์ และไม่ค่อยมีใครรู้จักเกี่ยวกับภัยพิบัติในสมัยโบราณ

จักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งทุกคนกำลังถอนหายใจอยู่ในใจ แต่กลับเห็นร่างหนึ่งวิ่งเข้าผ่านไปด้านหน้า

“นะ ... นี่มันตำราจดมือวิชากลั่นสมบัติโบราณ!”

ร่างที่วิ่งไปข้างหน้า ก็คือหงหมิงหัวหน้าแก๊ง แก๊งนักหลอมอาวุธ ภาพที่เห็นคือ ปรมาจารย์หลอมอาวุธระดับหกท่านนี้กำลังลูบภูเขาสีดำทอง ทั้งที่ปากของเขาก็ยังไม่หยุดถอนหายใจ เหมือนกับชื่นชมผลงานที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก

การเคลื่อนไหวนี้ของปรมาจารย์หงหมิง ทำให้ทุกคนดูงงงวย แต่วิชากลั่นสมบัติโบราณคำเหล่านี้ กลับดูจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งทุกคนได้ยินอย่างชัดเจน

“ท่านพี่หงหมิง เจ้าหมายถึง... ” จักรพรรดิยุทธ์หยวนเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย มีความเป็นไปได้เกิดขึ้นในใจ

“เจ้าเดาถูกแล้ว ภูเขาลูกนี้คือสมบัติวิเศษที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยวิชากลั่นสมบัติโบราณ!” ปรมาจารย์หงหมิงเขาลูบภูเขาสีดำทองด้วยท่าทางตื่นเต้น

“สมบัติวิเศษ? สมบัติวิเศษจริงหรือ?”

จักรพรรดิยุทธ์ทุกคนในที่แห่งนี้ต่างก็มีสีหน้าประหลาดใจ แม้ว่าจะไม่รู้เรื่องมากนักสำหรับเส้นทางหลอมอาวุธ แต่ถึงจะไม่เคยกินหมู อย่างน้อยก็ยังต้องเคยเห็นหมูวิ่ง

วิชากลั่นสมบัติโบราณแบ่งเป็นเครื่องสมบัติ เครื่องรางและสมบัติวิเศษ ซึ่งไม่สามารถนำมาเทียบกับนักยุทธ์ระดับมนุษย์ ดิน และท้องฟ้าในสมัยนี้ได้เลย

“ตั้งแต่เกิดภัยพิบัติในสมัยโบราณ วิชากลั่นสมบัติก็สูญหายไป คนรุ่นหลังได้พัฒนาวิชากลั่นสมบัติจากเศษเสี้ยวตำรา จนกลายเป็นวิชาหลอมอาวุธในปัจจุบัน”