มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 511

ในเวลาเดียวกันนี้ เกาเหลียนหง สวีจิงเหนียนและเหยียนเยว่เอ๋อร์ต่างพูดแนะนำให้หลัวซิวอย่าผลีผลาม ฝ่ายตรงข้ามถึงอย่างก็เป็นถึงผู้แข็งแกร่งแห่งมกุฎยุทธ์ อีกทั้งแม้แต่แดนจักรพรรดิยุทธ์เขาก็ยังแคล้วคลาด

แต่ทว่าหลัวซิวกลับไม่ฟังคำแนะนำ ก้าวเท้าออกไป และก็เดินจากค่ายพิทักษ์เขาออกไป

“หึหึ คนหนุ่มสาวระงับความโกรธไม่อยู่กันเสียจริง คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะกล้าออกมาจากค่ายจริง ๆ ไม่มีค่ายพิทักษ์เขานี้ เจ้าที่เป็นเพียงราชายุทธ์เล็กน้อย อยู่ต่อหน้าข้าเพียงแค่มือง่ายๆ ก็สามารถบี้มดตายได้！”

ชั่วพริบตาเดียวหลัวซิวก็ออกมาจากค่ายพิทักษ์เขา ในตาที่เปล่งประกายของเจียงตงหลิวฉับพลันก็ไม่เหลือหลอ เสียงตะคอกด้วยความโกรธ คล้ายกับฟ้าผ่าดังก้องออกมา ร่างกายดุจสายฟ้าแลบ ภายในเวลาสั้น ๆ ก็ปรากฏตัวด้านหน้าของหลัวซิว

“ชกวงในแล้วเข้าตะลุมบอนด้วยอาวุธ？55 เป็นความปรารถนาของข้าพอดี！”

หลัวซิวหัวเราะเสียงดัง หมัดหนึ่งพุ่งออกไป

ฝ่ายตรงข้ามคือมกุฎยุทธ์ ส่วนร่างเนื้อของเขายังอยู่ในร่างยุทธ์แดนจักรพรรดิช่วงปลาย แต่อยู่ภายใต้แดนโคจรพลังแปรเสวียนเทียน 24 เท่า ร่างเนื้ออสุราเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลัน

อีกทั้งก่อนที่จะลงมือ เขาก็กระตุ้นพลังของลูกแก้วเสวียนดำเรียบร้อยแล้ว ทำให้ร่างกายตนเองอยู่ในสภาพที่แข็งแกร่งที่สุด

ป้าง！

หมัดของทั้งสองปะทะกัน พื้นที่ของสี่โคจรต่างมีรอยเส้นสีดำแยกออกจากกัน เจียงตงหลิวรู้สึกว่าแขนของตัวเองเริ่มชา แทบจะสูญเสียความรู้สึก ในเวลานั้นก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง

“ร่างเนื้ออสุราแข็งแกร่งมาก！”

เจียงตงหลิวไม่ได้เป็นนักยุทธ์กลั่นร่าง แรงหมัดก่อนหน้าก็ไม่ได้ใช้ร่างเนื้ออสุรา อีกทั้งผนึกรวมพลังจิตแท้โจมตีออกไป

แต่เขากลับคิดไม่ถึง ฝ่ายตรงข้ามเป็นเด็กหนุ่มอายุไม่ถึง 20 ปีคนหนึ่ง คาดไม่ถึงว่าจะสามารถฝึกตนร่างเนื้ออสุราจนถึงระดับนี้ น่าหวาดกลัวมากจริง ๆ

ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมหลี่เสวียนหยางผู้นั้นถึงหวาดกลัวลูกชายคนนี้มาก ยังต้องดีกว่าอาจารย์สำนักฉางเหอ

ชั่วพริบตาเดียวที่ร่างกายถอยหลัง รอบตัวเจียงตงหลิวก็มีแสงฟ้าแลบปรากฏขึ้นกะทันหัน กลายเป็นงูอัสนีขนาดมหึมาหนึ่งตัว ยืดลำคอยาว อ้าปากไปทางหลัวซิวเพื่อจะกัดฉีก

ตูม！

ตราฝ่ามืออัสนีกับตราขลังมังกรเขียวปะทะกันกลางชั้นอากาศสูง พลังมหาศาลกลุ่มหนึ่งตกลงอย่างฉับพลัน เหมือนกับภูเขาใหญ่กดอัดดิน ทำให้ตกหล่นอย่างรวดเร็วจากชั้นอากาศสูงพร้อมกันกับตราขลังมังกรเขียว บนพื้นดินถูกกระทบจนแตกเป็นหลุมขนาดใหญ่โตมหึมาลึกจนไม่เห็นก้น

มองเห็นฉากนี้ คนทั้งหลายของสำนักไท่เสวียนค่ายพิทักษ์เขา ทั้งหมดล้วนมีสีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปมาก สีหน้าแสดงออกถึงความตึงเครียดกังวล

เหยียนเยว่เอ๋อร์อยากพุ่งออกไปช่วย แต่ก็รู้ว่าศักยภาพของตนเองถ้าออกไปจริง ๆ ไม่เพียงแต่ช่วยหลัวซิวไม่ได้ กลับกันอาจจะเพิ่มความลำบากให้เขาเพิ่ม

กลางหลุ่มใหญ่โตมหึมา ควันตลบฟุ้งเต็มไปหมด หลัวซิวเอามือรองที่ตราขลังมังกรเขียวแล้วลอยสูงออกไป “สมกับที่เป็นผู้แข็งแกร่งของแดนมกุฎยุทธ์ขั้น4 ดูแล้วข้าต้องลงมือด้วยศักยภาพทั้งหมดแล้ว”

ระหว่างความนึกคิด หลัวซิวก็พลิกมือหยิบเอาธงขลังสรรพสิ่ง ธงขลังมีแสงสว่างจ้า กลุ่มแสงบินลอยออกไปผสมผสานกัน กำลังจะปกคลุมเขตพื้นที่ในขอบเขต 100 เมตร

เขาวางแผนจะทำค่ายซ่อนงำกำบัง ไม่ว่าคนทั้งหมดในสำนักไท่เสวียนหรือว่าจะเป็นหลี่เสวียนหยางที่อยู่ไกลออกไปกว่าสามโยชน์ เงาของหลัวซิวและเจียงตงหลิวล้วนหายไปจากสายตาของพวกเขาโดยไม่ทันคาดคิด