มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 53

พลังที่รุนแรงพุ่งส่งผ่านหอกเข้ามา ทำให้เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยรู้สึกชาๆ ที่ง่ามมือ ลำตัวก็ถอยร่นไป หอกยาวก็เกือบหลุดมือ

ใบหน้าเรียวๆ ก็แหยๆ เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยคิดไม่ถึงว่าแค่2กระบวนท่าเท่านั้น ตนเองก็จะพลาดท่าให้กับหลัวซิวเสียแล้ว

“นี่.........” บนห้องใต้หลังคา รอยยิ้มบนใบหน้าของเจ้าสำนักซินฉือก็ค้างไป ส่วนเจ้าสำนักชิงหยุนก็อมยิ้ม ในใจก็แทบจะมีดอกไม้บ้านขึ้นมา

เห็นบนเวทีประลองยุทธ์นั้น เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยลงมือต่อเนื่อง แต่ไม่ว่าเธอจะออกกระบวนท่าสุดยอดแค่ไหน ก็ไม่มีทางโจมตีถูกเนื้อต้องตัวหลัวซิวได้แม้แต่ชายเสื้อ ปราณแท้ก็สู้หลัวซิวไม่ได้ ถูกโจมตีถอยกลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า

สีหน้าของเจ้าสำนักซินฉือก็เย็นชาขึ้นเรื่อยๆ หรือว่าครั้งนี้จะต้องแพ้ให้กับเจ้าสำนักชิงหยุนอีกแล้วหรือไง?

“ตุบ！” “เพล๊ง！” ……

บนเวทีประลองยุทธ์ ทุกครั้งที่เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยประมือกับหลัวซิวก็ต้องถูกโจมตีจนถอยร่นเสียทุกครั้งไป ถูกโจมตีจนมาถึงขอบเวทีประลองแล้ว

“ยัยผู้หญิงลูกคุณหนู ยังไม่ยอมแพ้อีกหรือไง?” หลัวซิวยิ้มเย็นพูด

“นาย....นายมันไอ้คนบ้า！” เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยมีสีหน้าโมโหเล็กน้อย ใครๆ ก็ฟังออก ว่าหลัวซิวกำลังเยาะเย้ยเธอ

“ตุบ！”

หลัวซิวซัดฝ่ามือไป ปราณแท้ที่แข็งแกร่งส่งผ่านหอกยาวเข้าสู่ร่างของเนี่ยเสี่ยวเตี๋ย เห็นเธอตัวสั่นๆ เท้ายืนไม่มั่นคง แล้วร่างก็ร่วงลงเวทีประลองไป

“ฮ่าๆ ดีมาก！”

บนห้องใต้หลังคา เจ้าสำนักชิงหยุนหัวเราะลั่น “เจ้าสำนักซินฉือ ต้องขอบคุณสำหรับยาพรสวรรค์ด้วยนะครับ！”

ผู้อาวุโสทั้งหลายในสำนักยุทธ์ทางด้านหลังเขา ก็เผยรอยยิ้มออกมาเหมือนกัน หลัวซิวได้ชัยชนะ ก็ถือว่าได้รักษาศักดิ์ศรีของสำนักหวูแห่งเมืองชิงหยุนไว้ได้แล้ว

“เหอะ ต้องขอแสดงความยินดีกับสำนักหวูแห่งเมืองชิงหยุนด้วยแล้วกัน ที่มียอดอัจฉริยะแบบนี้ ถ้าหากว่าทางสำนักใหญ่รับเข้าสำนัก เจ้าสำนักชิงหยุนก็คงจะได้รางวัลไม่น้อยเลยทีเดียว”

เจ้าสำนักซินฉือบึนปากพูดอย่างอิจฉา แล้วก็พลิกมือหยิบเอาขวดหยกมาวางไว้บนโต๊ะ “กล้าพนันก็กล้าเสีย นี่คือยาพรสวรรค์ ขอตัวลาล่ะ！”

เจ้าสำนักซินฉือลุกขึ้น แล้วก้าวขายาวเดินจากไป พอเห็นใบหน้าของเจ้าสำนักชิงหยุนยิ้มตาหยีแบบนั้น เขาก็โมโหหลายเรื่องมากกว่าเดิม

“หลัวซิว ฉันจำชื่อนายไว้แล้ว นายคอยดูแล้วกัน！สักวันฉันจะต้องเอาชนะนายให้ได้！” เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยพูดเสียงเย็นขึ้นมา แล้วก็จากไปพร้อมกับเจ้าสำนักซินฉือ

สำหรับเนี่ยเสี่ยวเตี๋ยแล้ว หลัวซิวไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลย เขาไม่ได้ใช้พลังหนึ่งในสิบออกมาเลยด้วยซ้ำ เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตนเองแล้ว ต่อจากนี้ความแตกต่างด้านพลัง ก็คงจะยิ่งห่างไกลกันมากขึ้นเรื่อยๆ

วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพหมุ่นเวียนอยู่ในจุดตันเถียน ทุกวินาทีจะมีความล้ำลึกของกฎการเวียนว่ายตายเกิดไหลเวียนเข้าสู่หัวใจ ทำให้เขาได้เห็นเส้นทางที่จะก้าวเข้าสู่ยอดยุทธ์

“สุดยอดมาก แค่เดือนกว่าๆ หลัวซิวก็ฝึกจนถึงจอมยุทธ์ชี่ไห่แล้ว เขาอายุแค่14เองนะเนี่ย！”

“เนี่ยเสี่ยวเตี๋ยคนนั้นก็แค่ฝึกถึงระดับชี่ไห่สำเร็จตอนอายุ15 ก็ไม่มองใครอยู่ในสายตาแล้ว เมื่อเทียบกับหลัวซิวแล้ว ยัยนั่นไม่เท่าไรหรอก”

เจ้าสำนักซินฉือและเนี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็จากไป เหล่านักเรียนของสำนักหวูแห่งเมืองชิงหยุนก็ยังคงคุยกันเรื่องนี้ต่อไป

……

ที่ห้องเจ้าสำนักของสำนักหวูแห่งเมืองชิงหยุน

“ฮ่าๆ หลัวซิว เอ็งอายุแค่14ก็สามารถบรรลุแดนชี่ไห่ ต่อให้ในสำนักเซียวเหยา คนที่สามารถทำได้แบบนี้ ก็มีไม่มาก！”

“ครั้งนี้เอาชนะเนี่ยเสี่ยวเตี๋ยของสำนักยุทธ์แห่งมืองซินฉือได้ รักษาชื่อเสียงของสำนักหวูแห่งเมืองชิงหยุนไว้ได้ กำไลอัญมณีฟ้าอันนี้ก็เป็นของเอ็งแล้วกัน！”

ดังนั้นเจ้าสำนักชิงหยุนก็เลยมองหลัวซิวเป็นพิเศษ ฝากความหวังไว้ที่เขา

หลังจากที่ผลการฝึกตนบรรลุมาถึงแดนชี่ไห่ หลัวซิวก็สามารถดูดเอาพลังธาตุไฟจากโรคชีพจรขาดธาตุไฟในตัวของลู่เมิ่งเหยาออกมาได้แล้ว

หลังจากทำไป2ครั้ง โรคชีพจรขาดธาตุไฟของลู่เมิ่งเหยาก็รักษาจนหายขาด จากนี้ก็ไม่ต้องเจ็บปวดเหมือนไฟเผาไหม้หัวใจทุก7วันอีกแล้ว

“หลัวซิว ขอบคุณนายมาก”

หลังจากแก้ผ้าให้กัน สองคนก็เอาเสื้อผ้ามาใส่ ลู่เมิ่งเหยารู้สึกว่าใจของตนเอง เริ่มสับสนวุ่นวายขึ้นมา

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก……” หลัวซิวยิ้มตอบ

จริงๆ แล้วที่รักษาโรคชีพจรขาดธาตุไฟให้ลู่เมิ่งเหยา เขาเองก็ได้ประโยชน์ไม่น้อย ไม่เพียงสามารถเพิ่มผลการฝึกตนได้ ยังสามารถครอบครองพลังธาตุไฟได้อีกด้วย

ตอนนี้ก็รักษาโรคชีพจรขาดธาตุไฟหายแล้ว ในหัวของหลัวซิวก็ผุดภาพที่ทั้งสองคนแก้ผ้าเผชิญหน้ากันขึ้นมา ในใจก็กระตุกเบาๆ

ตอนนี้ ทั้งสองคนก็นิ่งเงียบไป ลู่เมิ่งเหยาค่อนข้างไม่กล้ามองตาของหลัวซิว ผ่านมาหลายเดือนนี้ ถือเป็นช่วงเวลาที่ยากจะลืมได้

“หลัวซิว คือฉัน....” ลู่เมิ่งเหยาเอ่ยขึ้นมมา ทำลายความเงียบไป “ฉันจะไปแล้ว”

“ไป？ไปไหน？” หลัวซิวขมวดคิ้ว

“ไปสำนักเซียวเหยา”

พอได้ยินดังนั้น หลัวซิวก็ไม่ได้ตกใจอะไรมาก เขาเดาออกนานแล้ว ว่าตัวตนของลู่เมิ่งเหยาไม่ธรรมดา เพราะเจ้าสำนักยุทธ์และเหล่าผู้อาวุโส ล้วนมีท่าทางที่เกรงใจเธอ