มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 60

ในความมืด หลัวซิวก็ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ในหัวรู้สึกปวดๆ แล้วเขาก็ลืมตาขึ้นมา

ความทรงจำก็ไหลเข้ามาในหัวเหมือนเขื่อนแตก เขาจำได้ว่าตนเองถูกเสือดำหัวคู่ตัวหนึ่งตามฆ่า สุดท้ายตอนที่ถูกเสือดำหัวคู่เขมือบเข้าไปนั้น ก็รู้สึกว่าเจ็บๆ ที่ส่วนลึกของวิญญาณ จากนั้นก็จำอะไรไม่ได้เลย

วิญญาณ? เจ็บปวด?ลูกแก้วความเป็นตาย？

พอคิดถึงจุดนี้ หลัวซิวก็รีบมองดูรอบๆ พบว่าตนเองอยู่ในห้วงเวลาที่มหัศจรรย์แห่งหนึ่ง

รอบๆ เหมือนกับท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เปล่งแสงเป็นดวงเต็มท้องฟ้า กลุ่มดาวเรียงตัวก็เหมือนสายน้ำ ทำให้หลัวซิวรู้สึกคุ้นเคย

เขาขมวดคิ้ว ไม่นานก็นึกถึงตอนที่ตนเองรักษาโรคชีพจรขาดธาตุไฟให้กับลู่เมิ่งเหยา ความทรงจำเคยถูกลูกแก้วความเป็นตายกลืนกินไป จากนั้นก็เข้าไปสู่ห้วงเวลาพิเศษแห่งหนึ่ง

แต่ว่าครั้งนั้น ความทรงจำมันเข้าไปอยู่ในลูกแก้วความเป็นตาย แต่ครั้งนี้ ดูเหมือนว่าร่างกายของตนเองก็เข้ามาด้วย

“นั่นมันคืออะไรกัน？”

หลัวซิวเงยหน้าไป ทันใดนั้นก็ได้เห็นภาพที่เขาจะไม่มีวันลืมเลยทั้งชีวิต

ทางด้านบนหัวเขา มีรูเล็ตขนาดใหญ่กำลังหมุนอย่างช้าๆ เต็มไปด้วยพลังโบราณที่ยากจะหยั่งถึงได้ปกคลุมไปทั่ว แสงดาวนับไม่ถ้วน กลุ่มดาวกาแล็คซี่มากมาย ล้วนล้อมรอบรูเล็ตใหญ่อันนี้ไว้

บนวงรูเล็ตนี้ มีสัญลักษณ์ ตรา ลวดลายต่างๆ เปล่งแสงออกมา เต็มไปด้วยความลึกล้ำ ราวกับเต็มไปด้วยกฎธรรมฟ้าดิน

“วิ๊ง！”

นาทีนี้ หลัวซิวรู้สึกว่าวงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพในจุดตันเถียนของตนเอง จะเรียกหากันระหว่างมันกับรูเล็ตนั่น

อีกอย่าง วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพก็มีความเหมือนกับรูเล็ตนี้มากด้วย เหมือนกับฉบับขนาดใหญ่กับเล็ก

“เจ้าก็คือคนที่สืบทอดในยุคนี้งั้นหรือ? อ่อนแอไปหน่อยหรือเปล่า........”

ทันใดนั้น น้ำเสียงที่มีความเป็นโบราณมากๆ ก็ดังเข้ามาในหูของหลัวซิว

“ใคร？”

หลัวซิวมองรอบๆ สุดท้ายสายตาก็หยุดมองไปที่รูเล็ตขนาดยักษ์ใหญ่บนหัวของตนเอง เสียงที่เขาได้ยิน ดูเหมือนว่าจะมาด้านในรูเล็ตนี้

“ผู้สืบทอด ข้าไม่ใช่คน เจ้าเรียกข้าว่าเทพแห่งวัฏจักรชีวิตก็ได้ หรือไม่ก็เรียกข้าว่าวิญญาณแห่งความเป็นตายดั้งเดิมก็ได้”

“ผมไม่เข้าใจหมายความว่าอะไรกันแน่” หลัวซิวขมวดคิ้ว

รูเล็ตยักษ์ค่อยๆ หมุนไป หลัวซิวอยู่ต่อหน้ามัน ก็เหมือนกับตนเองเป็นมดตัวเล็กที่เผชิญกับช้างตัวใหญ่

“ถึงแม้เจ้าจะอ่อนแอ แต่ในเมื่อลูกแก้วความเป็นตายเลือกเจ้า ข้าก็จะบอกในสิ่งที่เจ้าต้องการรู้”

เสียงโบราณๆ นั้นก็ค่อยๆ ดังขึ้น “ในจักรวาลนี้มีกฎเกณฑ์มากมาย ดำเนินการไปตามกฎธรรมชาติ แต่ละกฎเกณฑ์ก็จะมีที่มา เช่นกฎเวลาดั้งเดิม กฎปริภูมิดั้งเดิม กฎชีวิตดั้งเดิม กฎความตายดั้งเดิม.......”

“ส่วนลูกแก้วความเป็นตาย ก็คือกฎดั้งเดิมแห่งความเป็นตายที่เปลี่ยนรูปร่างไปเป็นสิ่งล้ำค่า สิ่งมีชีวิตที่ถูกลูกแก้วความเป็นตายเลือก ก็คือผู้สืบทอดกฎดั้งเดิมแห่งความเป็นตาย”

“การฝึกตนของสิ่งมีชีวิตในจักรวาลนี้ มีเพียงการได้ควบคุมกฏดั้งเดิมเท่านั้น ถึงจะสามารถกลายเป็นผู้อยู่สูงสุดได้ ตอนนี้เจ้ารู้หรือไม่ว่าตนเองโชคดีขนาดไหน?”

หลัวซ้ายทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ไหล่ตก “งั้นก็ตามใจท่านแล้วกัน”

เทพแห่งวัฏจักรชีวิตพูดเสริมว่า “ในจักรวาลนี้ ตอนที่ทุกสิ่งมีชีวิตถือกำเนิดขึ้นมานั้น ก็จะชะตาชีวิตถูกประทับไว้ในกฎดั้งเดิมแห่งความเป็นตาย ถูกบันทึกไว้ในวัฏจักรชีวิต ดวงไฟที่เจ้าเห็น ก็คือบางสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในจักรวาลนี้”

“และหลังทุกสิ่งมีชีวิตได้ตายไป รอยชะตาชีวิตก็จะหายไป แต่ความทรงจำทั้งชีวิตของมันจะถูกบันทึกอยู่ในวัฏจักรชีวิตของกฎดั้งเดิมแห่งความเป็นตาย”

หลัวซิวได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกว่าไม่อยากจะเชื่อ ก็เลยถามว่า “ในหมู่ดวงไฟพวกนั้น อันไหนเป็นรอยชะตาชีวิตของผม?”

“ที่นี่ไม่มีรอยชะตาชีวิตของเจ้า ในฐานะที่เป็นผู้สืบทอดของกฎดั้งเดิม รอยชะตาชีวิตของเจ้าได้หลอมรวมเข้ากับกฎดั้งเดิมนานแล้ว”

เทพแห่งวัฏจักรชีวิตก็เลยพูดออกมาแบบนี้ “ว่า ผู้สืบทอดตัวน้อยเอ๋ย ข้าอยากจะเตือนเจ้าเสียหน่อย ด้วยที่พลังของเจ้ายังเล็กน้อย ถ้าถูกสิ่งมีชีวิตอื่นฆ่าตาย หรือตายผิดธรรมชาติ รอยชะตาชีวิตของเจ้าก็สลายไปเหมือนกันลูกแก้วความเป็นตายก็จะทำตามกฎดั้งเดิม และคัดเลือกผู้สืบทอดคนต่อไป”

“วิ๊ง！”

ทันใดนั้น แสงสีขาวดำก็ร่วงลงมาจากวัฏจักรชีวิต แล้วก็หายเข้ามาในหว่างคิ้วของหลัวซิว

ในขณะเดียวกัน ข้อมูลมากมายก็ไหลเข้ามาในความทรงจำของหลัวซิว

ข้อมูลความทรงจำส่วนนี้ มันเกี่ยวกับ วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ หนึ่งในนั้นกล่าวถึง วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพเต็มไปด้วยความลึกล้ำของกฎดั้งเดิมแห่งความเป็นตาย มีทั้งหมด9ภาพกฎดั้งเดิม

แต่ว่ากฎดั้งเดิมทั้ง9ภาพยากที่จะเข้าใจได้ ล้ำลึกยากเข้าใจ

“ผู้สืบทอดตัวน้อยเอ๋ย วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพเป็นวรยุทธ์ที่ขยายออกมาจากกฎดั้งเดิม และเป็นวรยุทธ์ที่ผู้สืบทอดทุกคนจะต้องฝึก ถ้าหากว่าเจ้าสามารถเข้าใจกฎดั้งเดิมทั้ง9ภาพได้ ก็จะได้รับการยอมรับ และกลายเป็นผู้ควบคุมของกฎดั้งเดิมแห่งความเป็นตาย”