มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 610

กลุ่มที่สามที่หลัวซิวอยู่ หลังจากที่เหลียนเอ๋อร์พ่ายแพ้ไปแล้ว ก็เหลือหลัวซิวกับอีกคน

เขาเป็นชายหนุ่มในชุดผ้าฝ้าย ชุดท่อนบนของเขาปักลายนกบินผ่านเมฆขาว ส่วนท่อนล่างปักลายภูเขาและลำธาร

“สำนักฟ้าดิน แดนใต้”

ดูจากเครื่องแต่งกายก็รู้ว่า หนุ่มชุดผ้าฝ้ายคนนี้เป็นคนที่มาสำนักฟ้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์จากแดนใต้

นกบินผ่านเมฆขาวหมายความถึงท้องฟ้า ภูเขาและลำธารหมายความถึงแผ่นดิน เมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้วจึงหมายถึงฟ้าดิน

“พลังของเจ้าแข็งแกร่งมาก ร่างยุทธ์แดนมกุฎขั้นกลาง ตัวสำนึกมกุฎยุทธ์ขั้น 7 ขึ้นไป และดูเหมือนว่ายังมีวิชาลับที่ช่วยเสริมความแข็งแกร่งการโจมตีได้อีก และยังมีสมบัติที่ช่วยเสริมการสูญเสียพลังจิตแท้อย่างรวดเร็ว”

ชายหนุ่มในชุดผ้าฝ้ายนี้สังเกตฝีมือในการต่อสู้ของหลัวซิวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มาโดยตลอด จึงพอดูออกว่าหลัวซิวมีอะไรครอบครองอยู่ในมือบ้าง

จะว่าไปแล้วนั่นก็เป็นเพราะการฝึกตนของหลัวซิวนั้นต่ำเกินไป หากการฝึกตนของเขาไม่ต่างจากอัจฉริยะในแดนศักดิ์สิทธิ์มากนัก เขาไม่จำเป็นต้องใช้ไพ่เด็ดมากมายขนาดนี้ก็สามารถรับมือได้

“ไม่ทราบว่านอกจากพวกนี้แล้ว เจ้ายังมีไพ่เด็ดอื่นอีกหรือไม่” ชายหนุ่มชุดผ้าฝ้ายอมยิ้ม

“หากข้าบอกว่าไม่มีแล้ว เจ้าจะเชื่อหรือไม่” หลัวซิวหัวเราะด้วยท่าทางที่ไม่ยอมรับและไม่ปฏิเสธ

เมื่อเห็นท่าทางสงบนิ่งไม่แยแสของหลัวซิว ชายหนุ่มชุดผ้าฝ้ายก็ชะงักไป “เจ้านี่ช่างมั่นใจในตัวเองนัก ดังนั้นเจ้าก็มีคุณสมบัติที่จะรับรู้ชื่อของข้า เจ้าฟังให้ดี วันนี้คนที่จะเอาชนะเจ้าได้มีนามว่าสวีเฟิง”

สวีเฟิงกล่าวพลางหรี่ตาลง พลังอันเข้มข้นย่าเกรงขามแผ่ซ่านออกมาจากร่างของเขา ราวกับพายุฝนที่ตั้งเค้ามานานแล้ว ทำให้บรรยากาศโดยรอบเริ่มบิดเบี้ยว

มกุฎยุทธ์ขั้น 7！

สวีเฟิงไม่ใส่ใจ เขาชูตราประทับออกมาอีก พื้นของเวทีประลองยุทธ์พลันสั่นสะเทือนขึ้นมา กำแพงหินเริ่มยกตัวเป็นเกลียวคลื่น

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

หลัวซิวใช้ร่างเนื้ออันแข็งแกร่งปะทะเข้ากับกำแพงหินแต่ละอันจนพังทลาย แต่กำแพงหินพวกนี้กลับต่อเนื่องทอดยาว ดังนั้นเขาทำลายไปแล้ว 18 อันก็ยังบุกไปไม่ถึงตัวสวีเฟิง

“เฮอะ ร่างยุทธ์ร่างเนื้อของเจ้าแข็งแกร่ง แต่หากเจ้ามีไม้เด็ดแค่นี้ก็นับว่าทำให้ข้าผิดหวังยิ่งนัก”

สวีเฟิงแค่นยิ้ม จากนั้นทั่วร่างของเขาก็ปรากฏเปลวไฟสีเขียวลุกโชนขึ้นมา เขาเพียงยกมือขึ้น พลังอันหนักแน่นรุนแรงก็ปะทุออกมาจากพื้นใต้เท้าของเขา แล้วมารวมอยู่ที่ฝ่ามือของเขา

“ใช้พลังฟ้าดินมาช่วยงั้นหรือ” ดวงตาของหลัวซิวหรี่เล็กลง