มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 688

“เจ้าเป็นใคร?” หลัวซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย เขามั่นใจได้ว่าในบรรดาอัจฉริยะหนุ่มสาวทั้งยี่สิบคนไม่มีสตรีเช่นนี้อยู่

ดังนั้นหลัวซิวเลยนึกถึงเหล่าผู้แข็งแกร่งที่ฝึกตนอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มาเป็นเวลานานพวกนั้น ภายในใจก็เคร่งเครียดขึ้นมาทันที

ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มานี้ เขาก็ได้รับรู้ถึงเรื่องราวบางอย่างในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ว่ากันว่าผู้ที่มีคุณสมบัติฝึกตนอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ระยะยาวได้ ทั้งหมดล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขึ้นไป

สตรีผู้พราวเสน่ห์นางนี้สวมด้วยชุดผ้าโปร่งสีดำ เรือนร่างอ่อนช้อยงดงามผลุบ ๆ โผล่ ๆ เต็มไปด้วยความเย้ายวนชวนหลงใหล

ใบหน้าของนางงดงามจนทำให้คนรู้สึกหลงใหล แฝงไปด้วยความป่าเถื่อน ทำให้ห้ามใจไม่ได้ที่จะกำราบนาง

“เจ้าหนุ่ม เจ้านายของข้าต้องการพบเจ้า” สตรีผู้พราวเสน่ห์ในชุดผ้าโปร่งสีดำยิ้มอย่างน่าหลงใหลพลางกล่าว

“ข้าไม่รู้จักเจ้านายของเจ้า” หลัวซิวมีท่าทางเฝ้าระวัง เพราะเขาไม่รู้ว่าที่อีกฝ่ายมาหาตัวเองนั้นมีจุดประสงค์อะไร

หากเป็นศัตรู เช่นนั้นเขาคงต้องมีอันตรายแล้ว

“เจ้าต้องไม่รู้จักเจ้านายของข้าแน่นอนอยู่แล้ว” สตรีในชุดผ้าโปร่งสีดำยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “ทำให้เจ้านายต้องการพบได้ นับเป็นกียรติของเจ้า”

“ขออภัยด้วย ข้าไม่มีเวลา” ในขณะที่พูด ร่างของหลัวซิวก็เคลื่อนไหว ใช้วิชาล่องหนเพื่อถอยห่างออกมา

“เหอะ ๆ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าจะตัดสินใจได้”

สำหรับการเคลื่อนไหวของหลัวซิว สตรีในชุดผ้าโปร่งสีดำไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด นิ้วมือจิ้มลงไปในอากาศ ช่องว่างในอากาศบริเวณหนึ่งก็แตกสลายไปทันที บีบให้ร่างของหลัวซิวปรากฏออกมา

จากนั้นก็ไม่รอให้หลัวซิวได้มีโอกาสตอบโต้เลยสักนิด มวลอากาศสีดำได้ม้วนร่างของเขาขึ้นมา และหายไปกับที่ทันที

เพราะต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับเจ้ายุทธจักรอย่างสี่เจ้ายุทธจักร กระแสสัมผัสพลังชีวิตของเขาก็ยังสามารถสัมผัสถึงกลิ่นอายของพวกเขาได้ แต่ทั้งสองท่านนี้กลับล้ำลึกจนมิอาจคาดเดา จักต้องเป็นระดับยอดบุคคลในแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขึ้นไปอย่างแน่นอน

“หลัวซิว ข้าคือเทวทูตจื่อเยียนแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของโลกแสงดาว ส่วนคนที่อยู่ข้างกายของข้าผู้นี้คือเจ้าแดนแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของโลกแสงดาวหลิวหงเทียน”

สตรีชุดม่วงเอ่ยขึ้นมาอย่างช้า ๆ มือลูบแมวสีดำที่นอนอยู่บนเข่าทั้งสองข้างเบา ๆ และในตอนที่หลัวซิวสังเกตเห็นเจ้าแมวตัวนี้ แมวตัวนี้ก็ได้มองมาที่เขาพอดี สายตาที่เหมือนกับสายตามนุษย์นั่น ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยนักง

เมื่อได้ยินถึงสถานะของสตรีชุดม่วงและชายชรารูปร่างสูงใหญ่แข็งแรง หลัวซิวก็อดไม่ได้ที่จะหัวใจเต้นรัวขึ้นมา ท่านหนึ่งคือเทวทูต อีกท่านคือเจ้าแห่งดินแดน เรียกว่าเป็นบุคคลระดับสุดยอดในสุดยอดของโลกแสงดาวก็ไม่มากเกินไป

“หลัวซิว เจ้าคิดว่าโลกแสงดาวใหญ่หรือไม่?”

เหนือความคาดหมายของหลัวซิว จู่ ๆ เทวทูตจื่อเยียนก็เถามคำถามเช่นนี้ขึ้นมา