มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 765

“วูบ!”

แสงอันมืดมิดมากระทบ ตัวสำนึกของหลัวซิวนั้นค้นพบอยู่นานแล้วว่ามีผู้แข็งแกร่งเผ่าพันธุ์มารหลบอยู่ในมุมมืด

เจ้าอสูรเสือสีดำระดับเจ็ดตัวนั้น มีเผ่าพันธุ์มารผู้นี้คอยควบคุม และพลังของเผ่าพันธุ์มารผู้นี้ คือแดนมหายุทธ์

“รนหาที่ตาย!”

หลัวซิวพลิกมือฟาดออกไป เพลิงนิลหลวมรวม กลายเป็นฝ่ามือขนาดมหึมา

ด้วยพลังการต่อสู้ในปัจจุบันของเขา นอกเสียจากเหล่าผู้แข็งแกร่งอาวุโสระดับพรีเมี่ยมยุทธ์ขึ้นไปเท่านั้น ที่จะสามารถทำให้เขากังวลใจได้

ปัง!

วินาทีที่แสงมืดมิดปะทะเข้ากับฝ่ามือเพลิงนิล ก็พังทลายลงทันที จากนั้นฝ่ามือเพลิงนิลฟาดลงมา เผ่าพันธุ์มารวัยกลางคนคนหนึ่งก็เผยสีหน้าหวาดวิตก ก่อนที่จะถูกฝ่ามือนั้นฟาดจนแตกละเอียดกลายเป็นผุยผง

“คิดจะตามหาภูตทองในผืนป่าแห่งนี้ ดูแล้วคงจะไม่สงบสุข” หลัวซิวขมวดคิ้ว

หากมีเพียงกองกำลังใหญ่ต่าง ๆ จากเผ่าพันธุ์มนุษย์เข้าร่วมการค้นหา นั่นก็ถือว่าไม่เท่าไร

แต่เมื่อมีการมาของเผ่าพันธุ์มารและเผ่าพันธุ์ปีศาจ ก็จะยิ่งทำให้สถานการณ์ในผืนป่าแห่งนี้วุ่นวายมากยิ่งขึ้น

ถึงแม้หลังจากประสบอุบัติภัยโบราณ มนุษย์ ปีศาจและมารจะได้ลงนามสงบศึก แบ่งอาณาเขตในโลกแสงดาวให้กับเผ่าพันธุ์มารและเผ่าพันธุ์ปีศาจ แต่ก็สามารถรักษาความสงบได้เพียงผิวเผินเท่านั้น

ระหว่างสามเผ่าพันธุ์มีการเคลื่อนไหวอย่างลับ ๆ ครั้งนี้มาตามหาภูตทอง อัจฉริยะรุ่นเยาว์จากเผ่าพันธุ์มนุษย์กองกำลังใหญ่ต่าง ๆ ก็เข้าร่วมไม่น้อย หากสามารถอาศัยโอกาสนี้เข่นฆ่าอัจฉริยะเผ่าพันธุ์มนุษย์ แน่นอนว่าต้องเป็นสิ่งที่น่าดูชมสำหรับเผ่าพันธุ์มารและเผ่าพันธุ์ปีศาจ

หลัวซิวเดินต่อไปในผืนป่า ตัวสำนึกกระจายออกไปค้นหาการเคลื่อนไหวของออร่าพลังเกิงจิน

แต่ว่าเมื่อค้นหาเป็นเวลาสามวันติดต่อกัน กลับไม่พบสิ่งใดปรากฏขึ้นเลย และภายในระยะเวลาสามวันนี้ หลัวซิวก็ต้องพบกับการลอบโจมตีหลายครั้ง อีกทั้งยังไม่ใช่เพียงแค่คนจากเผ่าพันธุ์มารและเผ่าพันธุ์ปีศาจ แม้กระทั่งจอมยุทธ์เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ยังอยากฆ่าเพื่อชิงทรัพย์

ความเยือกเย็นของมนุษย์ ช่างหน้าเกรงกลัว เผชิญหน้าการล่าของเผ่าพันธุ์มารปีศาจยังไม่พอ กลับยังต้องเผชิญการต่อสู่จากภายในอีก

เนิ่นนานหลังจากนั้น หลัวซิวแน่ใจแล้ววาสค่ายกลที่นี่ไม่ใช่ค่ายสังหาร แต่เป็นเพียงค่ายกลซ่อนเร้นที่แยกตัวออกจากโลกภายนอกเท่านั้น

หากว่าเป็นเพียงค่ายกลซ่อนเร้น แม้ว่าระดับจะสูงมากเพียงใด ก็ไม่ได้มีความอันตรายใด ๆ แฝงอยู่ ดังนั้นหลัวซิวจึงสาวเท้าก้าวเข้าไปภายในหุบเขา

ภายในหุบเขาแตกต่างจากภายนอก ราวกับเป็นโลกสองใบที่ต่างกัน

ข้างนอกคือผืนป่ากว้างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ด้านในหุบเขานี้ มันคือตำหนักที่เต็มไปด้วยแสงสว่างเปล่งประกาย

ตำหนักที่ส่องแสงระยิบระยับนี้ลอยอยู่กลางอากาศ ราวกับดวงอาทิตย์ที่เปล่งแสงสะพรั่งพราวพร่างพราย

“ออร่าเกิงจินเข้มข้นมาก เหมือนว่ายังมีความเคลื่อนไหวของกฎ หรือว่าภูตทองจะอยู่ที่นี่?”

หลัวซิวตื่นเต้นจนใจสั่น รีบเหยียบเหินเดินอากาศขึ้นไป ร่อนตัวลงหน้าตำหนักแห่งแสงสว่างที่ลอยอยู่บนอากาศ