มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 813

คนที่ไม่ลำบากอะไรเลยที่สุดคือหลัวซิวและ หวูเย๋ปล่อยให้ไฟเผาอยู่รอบด้านร่างกาย ก็เหมือนกับการเดินเล่นอยู่ในสนามอย่างสบายๆ ไม่ได้รับผลกระทบแม้แต่น้อย

นี่ทำให้ หวูเย๋หวาดกลัวหลัวซิวมากขึ้น เขาสามารถต้านทานการโจมตีของไฟได้ เพราะแดนร่างเนื้อของเขามาถึงแดนเจ้ายุทธจักรขั้นกลางแล้ว หรือว่าคนผู้นี้ไม่เพียงแต่จะหยั่งรู้พลังแห่งกฎที่สูง แดนร่างเนื้อยังแข็งแกร่งด้วย?

ในความเป็นจริง หลัวซิวสามารถเพิกเฉยต่อการโจมตีด้วยไฟได้ เพราะเขาได้ฝึกฝนภูตอัคคีร้อยแปร ไฟเหล่านี้ยังไม่สัมผัสร่างกายของเขา ก็ถูกมกุฎอัคคีนภาเหลืองที่เขาฝึกฝนออกมากลืนกินเข้าไปโดยตรง

และอีกสามคนไม่ใช่จอมยุทธ์ที่ฝึกร่าง จึงต้องใช้พลังจิตแท้แห่งกฎเพื่อปกป้องร่างกายของพวกเขาอย่างระมัดระวัง

“โฮก!”

ทันใดนั้น ก็มีเสียงคำรามดังก้องขึ้นมา ไม่ไกลข้างหน้าคือรังที่ซ่อนของมังกรเจียวสะท้านเพลิง

นี่ก็หมายความว่าทุกคนอยู่ไม่ไกลจากพื้นที่ที่มีผลทิพย์แท้เติบโตอยู่ไม่ไกลแล้ว

“โครม!”

ภูเขารกร้างที่อยู่ไม่ไกลพังทลายลง เผยให้เห็นถ้ำลึกที่เต็มไปด้วยแสงไฟ

มังกรเจียวที่ดุร้ายคำรามพร้อมพุ่งออกมา ร่างกายของมันล้อมรอบด้วยสายฟ้าและเปลวไฟ ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีแดงเพลิง และมีเขาสีฟ้ารูปเกลียว

หัวมังกรเจียวสะท้านเพลิงนี้มีขนาดเท่าบ้านเรือน หน้าตาน่ากลัว

“ไอ้สัตว์!”

หวูเย๋เหยียดมือออก แสงสีทองก็แผ่กระจายทั่วร่างกายของเขา กลายเป็นมือสีทองใบใหญ่ ตบไปยังมังกรเจียวสะท้านเพลิง

ในเวลาเดียวกัน หวูเจิ้ง ถังอันและ เหมียวยี่หรงทั้งสามคนต่างก็นำอาวุธ สมบัติของตนออกมาโจมตีมังกรเจียวสะท้านเพลิงอย่างสุดความสามารถ

การแบ่งแยกของที่ได้มานั้น พิจารณาจากการออกแรงของตน การฆ่ามังกรเจียวสะท้านเพลิงตัวนี้ เป็นหวูเย๋ที่เป็นผู้ฆ่าคนเดียว ดังนั้นเขาที่ล้ำค่าที่สุดบนร่างของมังกรเจียว จึงถูกเขาเอาไป มันเป็นวัสดุชั้นยอดในการสร้างอาวุธของขลังธาตุสายฟ้า

หลัวซิวได้ออกแรงเล็กน้อย เอาเกล็ดและฟันของมังกรเจียวส่วนหนึ่ง

“นี่ก็คือถ้ำอัสนีเพลิง” ถังอันชี้ไปที่ถ้ำลึกที่มังกรเจียวออกมา

ทุกคนก้าวเดินเข้าไป และรู้สึกได้ทันทีถึงคลื่นความร้อนที่ซัดผ่านมา หินหนืดในถ้ำพลุ่งพล่านและกระเด็นไปทุกที่

ถังอันและ เหมียวยี่หรงต่างเอื้อมมือออกหยิบฮู้ออกมาและติดไว้ระหว่างคิ้ว ออร่าอันเยือกเย็นแผ่กระจายไปทั่วรอบร่างกาย

ทั้งสองคนไม่ใช่นักยุทธ์กลั่นร่าง ดังนั้นจึงไม่กล้าใช้ร่างกายของพวกตนต้านทานไฟและแมกมาในสถานที่นี้

หวูเจิ้งเอาหอคอยสีเขียวขนาดเล็กออกมาลอยอยู่เหนือศีรษะของเขา ม่านแสงสาดลงมาปกป้องทุกส่วนของร่างกาย