มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1061

ไม่นานต่อมา เจอรัลด์กำลังจะขึ้นเฮลิคอปเตอร์เมื่อเขาเห็นเวลสันเดินกระโผลกกระเผลกมาทางเขาอย่างช้า ๆ

“…เวลสัน?” เจอรัลด์กล่าว

มันชัดเจนว่ามีบางอย่างผิดปกติกับชายชรา แม้กระทั่งจากระยะไกล ทุกคนที่อยู่ที่นั่นก็ดห็นได้ว่าสายตาของเวลสันขุ่นหมองและมืดมัวเพียงใด และเขาก็ยังเดินเหมือนซอมบี้เช่นกัน มันแปลกประหลาด พูดได้แค่นี้

ในขณะที่เจอรัลด์ขมวดคิ้ว เขาจึงตัดสินใจที่จะไม่เคลื่อนไหวในตอนนี้

เนื่องจากดีแลนมาจากรุ่นเดียวกับเวลสัน เขาจึงตะโกนเรียกขึ้นมา “ทันเวลาพอดีเลย เวลสัน…เนื่องจากเจอรัลด์กำลังจะเดินทางไกล ฉันจะเรียกเขามาบอกลานายเอง”

อย่างไรก็ตาม เวลสันก็ไม่ได้ดูเหมือนได้ยินสิ่งที่ดีแลนพูด และเขาเพียงเดินปวกเปียกไปหาพวกเขาอย่างช้า ๆ ต่อไป

“…เวลสัน…?” ดีแลนกล่าว

“ถอยไป ดีแลน!” แดริลตะโกนขึ้นฉับพลัน สายตาของเขาดูระแวดระวังอย่างยิ่ง

“เวลสัน ไม่เป็นไรใช่ไหม? มีบางอย่างเกิดขึ้นหรือเปล่า?” แดริลถาม ยังคงจ้องไปที่ชายชรา

คลอฟอร์ดที่เหลือก็เริ่มลอบมองเวลสันเช่นกัน โดยสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

โดยไม่มีการเตือน ทันใดนั้นเวลสันก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด! ตามมาหลังจากนั้น เลือดก็เริ่มไหลทะลักออกมาจากทั้งดวงตา และปากของเขาเช่นกัน!

ไม่นานก่อนที่ทั้งใบหน้าของเขาจะกลายเป็นสีม่วงคล้ำ และชายชราก็ทรุดตัวลงกับพื้นในท้ายที่สุด

เมื่อเห็นแบบนั้น ทั้งแดริลและเจอรัลด์ก็ตะโกนขึ้นในเวลาเดียวกัน “เวลสัน!”

โดยการตะโกนชื่อของเวลสันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่เจอรัลด์วิ่งไปหาชายชรา เมื่อเจอรัลด์ไปถึง เวลสันก็ไม่มีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว

“ถอยไป เจอรัลด์! คน ๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคริสโตเฟอร์แห่งตระกูลโมลเดล!” แดริลกล่าว ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า โดยยังคงรักษาความสงบนิ่งเป็นพิเศษ

“ตามที่คาดหวังไว้จากหลานชายของนาย แดริล…เจอรัลด์มีความสามารถพิเศษอย่างที่คอร์ดกล่าวไว้จริง ๆ…เอาตามตรงนะ ฉันไม่เชื่อมันหรอกตอนที่คอร์ดบอกฉันว่าเจอรัลด์จัดการเข้าถึงขอบเขตแห่งตำนานได้แล้ว อย่าลืมว่า ใครในโลกนี้จะสามารถเปลี่ยนกฏแห่งธรรมชาติและฝึกฝนปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่อายุน้อยได้ล่ะ? ด้วยความสงสัยในใจ ฉันจึงมาดูด้วยตัวเอง เมื่อคิดว่าสิ่งที่คอร์ดพูดนั้นจะเป็นเรื่องจริงทั้งหมด!” คริสโตเฟอร์กล่าว ขณะที่เขาพยักหน้าหลายครั้ง

“จริง ๆ แล้ว ฉันขอถอนคำพูดนิดหน่อย จากสิ่งที่ฉันเห็น นายเป็นเพียงแค่กึ่งปรมาจารย์เท่านั้น…ช่างน่าเสียดาย…ถ้าสิ่งต่าง ๆ เป็นไปอย่างราบรื่นกว่านี้อีกสักเล็กน้อย นายก็คงจะบรรลุตำแหน่งปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่อายุน้อยคนที่สองในประวัติศาสตร์แห่งตำนานได้อย่างแน่นอนไปแล้ว! น่าเสียดาย น่าเสียดาย น่าเสียดาย…” คริสโตเฟอร์กล่าวเสริม

“แล้วทำไมนายถึงจะมาเสียดายกับเขากันล่ะ คริสโตเฟอร์? แน่นอนว่านายคงจะไม่มาถึงที่นี่เพียงเพื่อจะแสดงความยินดีกับหลานชายของฉันหรอก ถูกต้องไหม? อีกอย่าง ฉันอดไม่ได้ที่จะสังเกตเห็นว่านายเสียแขนขวาของนายไปแล้ว นั่นเกิดขึ้นได้ยังไง ฉันสังสัยว่า…” แดริลตอบกลับ

“ฉันไม่อยากจะพูดถึงแขนที่หายไปของฉัน และก็ไม่ แน่นอนว่าไม่ ฉันเพียงมาที่นี่เพื่อจะพาเจอรัลด์ไป! เอาล่ะ ฉันจะไม่ปฏิเสธว่าเดิมทีฉันคิดที่จะฆ่าเขาทันทีที่ฉันมาถึงที่นี่ ถ้าฉันจากไปพร้อมกับเรื่องนั้น งั้นหลังจากการเข้าร่วมในการปฏิญาณน้ำศักดิ์สิทธิ์ ตระกูลโมลเดลก็จะยังคงอยู่และสามารถเข้าควบคุมสายเลือดมังกรของโลกทั้งใบได้! ฮ่าฮ่า! หลังจากเห็นเจอรัลด์ ฉันก็แค่ไม่สามารถทำแบบนั้นได้เลยจริง ๆ แต่แทนที่ ตอนนี้ฉันตัดสินใจที่จะพาเขาไป เพียงเพื่อจะดูว่าเขาจะลงเอยกลายมาเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้อย่างไร!” คริสโตเฟอร์กล่าว

“นายพูดจริงจังและมั่นใจขนาดนี้ คริสโตเฟอร์ ฉันไม่คิดว่านายจะลืมการต่อสู้ของพวกเราเมื่อสามสิบปีก่อนหรอก ใช่ไหม? นายจำไม่ได้เหรอว่ามันยากแค่ไหนสำหรับนายที่จะยืนหยัดสู้กับฉัน แม้แขนทั้งสองข้างของนายยังดีอยู่ในตอนนั้น? แม้มันเป็นเรื่องจริงที่พวกเราทั้งคู่มาถึงขอบเขตแห่งตำนานในเวลาใกล้เคียงกันเมื่อสิบปีก่อน แต่ตอนนี้นายเหลือเพียงแขนซ้ายของนายเท่านั้น! มันจะไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับนายที่จะพาหลานชายของฉันไปจากฉันได้ รู้ไหม?” แดริลที่เริ่มส่งกำลังภายในไปยังมือของเขาตอบกลับ

“อย่างที่พวกเขาพูด การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งเดียวที่เกิดขึ้นตลอดเวลา ฉันอยากจะรู้เช่นกันว่าฉันจะพ่ายแพ้อีกครั้งในคราวนี้หรือไม่!” คริสโตเฟอร์กล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ