มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1070

“เป็นเวลาหลังจากพลบค่ำเล็กน้อยในตอนนั้น…ก็เหมือนกับในตอนนี้! ดวงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไป และมันก็เริ่มมืดลงมากขึ้น…ขณะนั้นพวกเราบังเอิญพบแม่น้ำแห่งหนึ่ง และพ่อของผมก็เล่าให้ผมฟังว่าพวกเราจะตั้งแคมป์กันที่นั่น เมื่อทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็มุ่งหน้าไปที่แม่น้ำเพื่อเก็บน้ำไว้สำหรับวันต่อไป…เมื่อเข้าไปใกล้แม่น้ำด้วยกัน ก็เป็นตอนนั้นเองที่ผมเห็นเธอ!”

ขณะที่ทุกคนเบิกตากว้างจ้องมองไปที่ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทราย เขาก็เล่าต่อ “พี่เลี้ยงคาปรากำลังดื่มน้ำอยู่ริมแม่น้ำ และแม้ผมไม่สามารถเห็นหน้าเธอได้อย่างเหมาะสมภายใต้แสงแสงจันทร์ แต่ผมจำได้ชัดเจนว่าเธอมีลิ้นยาวมาก และผมของเธอก็ยาวและยุ่งหยิง”

“เมื่อพวกเราหยุดชะงักลงระหว่างทาง หญิงชราก็เงยหน้าขึ้นและสบตากับพวกเรา เป็นเวลาแค่ชั่วครู่สั้น ๆ เท่านั้น แต่ตาทั้งคู่ของเธอเป็นสีเขียว! ขอบคุณ พ่อของผมทำให้ผมตื่นจากภวังค์ได้ทันเวลาพอดี ขณะที่เขาตะโกนขึ้น ‘อย่ามองเธอ บิลลี่! หันหลังกลับ เดี๋ยวนี้!’”

“เมื่อกล่าวไปแบบนั้นแล้ว พ่อของผมก็หันหลังกลับในทันทีและคุกเข่าลงกับพื้นทราย ผมก็ทำแบบเดียวกัน จำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยบอกผมหากใครได้พบกับพี่เลี้ยงคาปรา พวกเขาต้องหันหลังใส่เธอและอย่ามองไปข้างหลังเด็ดขาด!”

“…เกิดอะไรหลังจากนั้นล่ะ?” หนึ่งในนักท่องเที่ยวถาม

“อืม เธอค่อย ๆ เดินมาหาผมและพ่อของผม แต่ฝีเท้าของเธอเบามากจนแทบจะไม่ได้ยิน เว้นแต่เสียงเหยียบเบา ๆ ของทราย ณ จุดนั้น เสียงคล้ายเด็กก็ดังมาจากด้านหลังของพวกเราโดยเริ่มกระซิบขึ้นมา “อย่ามองเธอนะ บิลลี่~! หันหลังกลับ~! เดี๋ยวนี้~! แน่นอน ผมไม่ได้ฟังเสียงที่ฟังดูน่าขนลุกเหล่านั้น หลังจากนั้น พ่อของผมก็เล่าให้ผมฟังว่ามันเป็นความพยายามของคาปราในการพูดคำพูดของพวกเราผ่านการล้อเลียน!”

“แล้วจากนั้นล่ะ? เกิดอะไรขึ้นต่อไป?” คนอื่นถาม

“และจากนั้น…เกิดความเงียบ พ่อของผมและผมยังคงคุกเข่าอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้พูดอะไร…” ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายตอบกลับ

ตามมาหลังจากนั้น ทุกคนในที่พักก็ถึงกับเงียบกริบ นี่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับพวกผู้หญิงที่ต่างก็เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแล้ว

ขอบคุณความเงียบนั้นจนทุกคนได้ยินเสียงเบา ๆ ของการลากเท้าผ่านทรายซึ่งเข้ามาใกล้ที่พักอย่างช้า ๆ!

ขณะที่ทุกคนหันไปมองตรงทางเข้า พวกเขาทั้งหมดก็จ้องมองด้วยความสยองขวัญขณะที่ร่างหนึ่งค่อย ๆ เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อย ๆ!

ด้วยความวิตกกังวลพุ่งขึ้นสูงสุด หญิงสาวหลาย ๆ คนจึงเริ่มกรีดร้องขึ้นมาในทันที!

“…หืมม? มินนี่กับฮวนยังไม่กลับมาอีกเหรอ…?” บางคนจากกลุ่มนั้นถามขึ้นมาในขณะนั้น

“อะไรนะ? พวกเขามุ่งหน้าออกไปเมื่อไหร่กัน?” ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายถาม

“ประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว ผมคิดว่านะ! พวกเขามุ่งหน้าออกไปถ่ายรูปกันน่ะครับ!”

“ข้างนอกนั่นมันอันตรายในตอนกลางคืน! พวกเราต้องตามหาพวกเขาเดี่ยวนี้!” ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายสั่งขณะที่คนอื่นสองสามคนมุ่งหน้าออกไปกับเขา

หลังจากการค้นหารอบ ๆ ในขณะที่ตะโกนเรียกชื่อของผู้ที่หายไปสองคนนั้นมาได้ครู่หนึ่ง ผู้หญิงสองสามคนก็เริ่มกรีดร้องขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง!