มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1071

ด้วยความรู้สึกประหลาดใจ ทุกคนเริ่มมารวมตัวกันรอบ ๆ พวกผู้หญิงที่กำลังกรีดร้องขณะที่พวกเขาถาม “เกิดอะไรขึ้น?!”

อย่างไรก็ดี คำตอบสำหรับคำถามนั้นชัดขึ้นในทันที เมื่อพวกเขามองไปยังทิศทางที่พวกผู้หญิงกรีดร้องกำลังเบิกตากว้างจ้องมอง

ที่นอนอยู่บนเนินทรายคือร่างที่ตายแล้วสองศพ! ภายใต้แสงจันทร์ ศพเหล่านั้นดูเหมือนว่าพวกเขาถูกดูดเลือดจนแห้ง ด้วยผิวหนังของพวกเขาเกาะติดแนบอยู่กับลำตัวหลังจากของเหลวภายในทั้งหมดถูกดูดออกไปจนสิ้น

“พวกนั้น…พวกนั้นคือมินนี่และฮวน!” บางคนร้องออกมาจากภายใน ขณะการค้นหาซึ่งจำเสื้อผ้าที่ศพสวมใส่อยู่ได้

“สิ่งนี้เกิดขึ้นได้ยังไง…? เป็นเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเองนะ!” ศาตราจารย์เยลกล่าว

แม้ศาตราจารย์จะมีประสบการณ์มากมายในสาขาของเขา แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเหตุการณ์พลิกผัน ณ ปัจจุบันช่างน่าเหลือเชื่อโดยสิ้นเชิง ภาพของร่างที่ตายสองศพนั้นอย่างเดียวก็ทำให้เขาขนหัวลุกแล้ว!

“…มันเป็น…เป็นพี่เลี้ยงคาปรา…เธออยู่นี่!” ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายพูดตะกุกตะกักขึ้นด้วยความหวาดกลัว ก่อนจะกลืนน้ำลายอึก

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็เริ่มยิ่งตกใจกลัวกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้พวกเขาเกาะกลุ่มรวมกันไว้อย่างใกล้ชิดในทันที

“มาหาผมสิ กีย่า! อยู่ข้างผมไว้!” วินน์ตะโกนขึ้น ด้วยความรู้สึกกลัวในน้ำเสียงของเขา

ในขณะเดียวกัน ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทราย ที่ตอนนี้กำลังคุกเข่าอยู่แล้ว ก็เริ่มสวดอ้อนวอนขึ้น “พวกเราแค่เดินทางผ่านมา พี่เลี้ยงคาปรา! พวกเราไม่มีเจตนาอื่น โปรดให้อภัยพวกเราด้วย!”

เมื่อได้ยินแบบนั้น คนอื่น ๆ จึงเริ่มเลียนแบบการกระทำของเขาในทันที โดยกล่าวซ้ำคำเดียวกันที่ชายหนวดเคราใช้

แต่เจอรัลด์เพียงเดินไปหาสองศพนั้นและหลังจากตรวจดู เขาก็พูดขึ้น “พี่เลี้ยงคาปราคืออะไร? สิ่งนี้ทำโดยสัตว์ร้ายเท่านั้น!”

“…น นายว่าไงนะ? ไร้สาระ! นายมันก็เป็นแค่เด็กหนุ่มที่ไม่รู้อะไรดีกว่านี้! นายควรระวังปากของนายไว้ให้ดีไม่อย่างงั้นนายจะเป็นคนแรกที่พี่เลี้ยงคาปราฆ่าเอาได้!” ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายตำหนิกลับ เห็นได้ชัดว่ารู้สึกว่าคำพูดของเจอรัลด์เลินเล่อมากเกินไป

“ระวังปากของนายไว้ ไม่อย่างงั้นนายจะเป็นคนแรกที่พี่เลี้ยงคาปราฆ่า~!”

ทันทีที่ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายกล่าวไปแบบนั้น ก็ได้เสียงแผ่งเบา ซึ่งแทบจะกลมกลืนไปกับสายลม และผืนทรายอย่างแนบเนียนดังขึ้นมา

ภายใต้สถานการณ์ปกติ เจอรัลด์ก็คงจะเดินผ่านมันไปแล้วเพื่อที่เขาจะได้ไปตามทางของเขา แต่ เหล่านี้ไม่ใช่สถานการณ์ปกติ ท้ายที่สุดแล้ว กีย่าและกลุ่มของเธอก็ยังคงอยู่ข้างหลังเขา

เจอรัลด์กลัวเรื่องความปลอดภัยของกีย่า เพราะสัตว์ประหลาดดูเหมือนจะชอบโจมตีพวกนักท่องเที่ยว อย่างที่สอง เขาบอกได้เลยว่าสัตว์ประหลาดนี้ไม่ใช่บางอย่างที่คนธรรมดาทั่วไปจะจัดการได้ด้วยง่าย ๆ ด้วยความคิดนั้นในใจ เขาจึงทำได้เพียงแค่ย้อนกลับมาดูกีย่าเท่านั้น

เมื่ออสูรกายตระหนักได้ในที่สุดว่าเจอรัลด์เป็นใคร ความเดือดดาลจึงเต็มอยู่ในดวงตาเขียว ๆ ของมัน ขณะที่น้ำลายสีเขียวหยดลงมาจากปากที่กำลังอ้าค้างของเธอ

“ไปซะ! พวกคุณทุกคน! ผมจะจัดการกับเธอเอง!” เจอรัลด์สั่งขณะที่เขาหันหลังกลับมองไปที่ศาสตราจารย์เยลและคนอื่น ๆ

ในขณะที่ศาสตราจารย์เยลและคนอื่น ๆ พยักหน้ากันในทันที วินน์เองก็หยิบปืนพกออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา ก่อนจะพูดขึ้น ๆ “มันก็เป็นแค่สัตว์เดรัจฉานเอง ไม่ใช่เหรอ? พวกคุณทุกคนกลัวอะไรกันขนาดนั้น? ไม่ต้องกังวลนะ กีย่า! ผมจะปกป้องคุณเอง! คอยดูผมฆ่าเธอนะ!”

การเป็นคนอีโก้สูงอย่างที่เขาเป็น วินน์จะไม่ปล่อยให้คู่แข่งของเขาขโมยจุดสนใจของคนไปจากเขาอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนั้น เขาจึงเล็งไปที่อสูรกายและเหนี่ยวไก!

แม้กระสุนจะโดนเป้าของมัน แต่พี่เลี้ยงคาปราก็แทบจะไม่สะทกสะท้านกับการโจมตีนั้นเลย