มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1072

อย่างที่ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายกล่าวไปก่อนหน้านี้ สัตว์ประหลาดแทบจะยิงลูกกระสุนไม่เข้าเลย เนื่องจากผิวหนังที่เหนียวทนทานอย่างมากของมัน

“อะไรเนี่ย?!” วินน์ตะโกนขึ้น รู้สึกตกตะลึง

แม้ว่าลูกกระสุนไม่ได้ทำให้มันบาดเจ็บ แต่สัตว์ประหลาดก็โกรธจัดกับการโจมตีของวินน์! เมื่อพุ่งเข้าหาเขา จากนั้นสัตว์ประหลาดก็ลุกยืนขึ้น และคว้าคอเสื้อของวินน์ก่อนจะโยนเขาขึ้นไปในอากาศ!

ไม่กี่วินทีต่อมา วินน์ก็พบว่าตัวเองกำลังตกลงบนพื้นทราย หลังจากชั่วครู่สั้น ๆ เขาก็เริ่มกระอักเลือดออกมาจากปากของเขาเช่นกัน!

“ช ช่างแข็งแกร่งมาก!” ศาสตราจารย์เยลที่หน้าซีดไปแล้ว จากความตกในกลัวพูดตะกุกตะกักออกมา ขณะที่เขานำกลุ่มของนักวิจัยของเขาไปทางด้านหลัง

เมื่อวินน์ไปพ้นทางแล้วในตอนนี้ สัตว์ประหลาดจึงหันไปเผชิญหน้าเจอรัลด์อีกครั้ง เป้าหมายหลักของมันตั้งแต่แรก แค่มองดูเขา เธอก็สัมผัสได้แล้วว่าเจอรัลด์แข็งแกร่งและร้ายกาจอย่างไร

ทันทีที่เธอพุ่งใส่เขา เจอรัลด์ก็ส่งให้เธอบินลอยกลับไปข้างหลังด้วยลูกเตะอันทรงพลัง! แม้สัตว์ประหลาดมีผิวหนังหนา แต่เจอรัลด์ยังคงเป็นกึ่งปรมาจารย์คนหนึ่ง พูดง่าย ๆ ไม่มีทางที่มันจะรับมือกับกำลังภายในของเจอรัลด์ได้เลย เมื่อตกลงสู่พื้น จากนั้นพี่เลี้ยงคาปราจึงปล่อยเสียงกรีดร้องที่น่าสะพรึงกลัวออกมา

ตอนนี้เมื่อรู้สึกกระวนกระวายใจมากยิ่งขึ้น สัตว์ประหลาดจึงเริ่มคลานเข้าไปในผืนทรายด้วยแขนขาทั้งสี่ของมัน

ในขณะนั้นเอง กีย่า ซึ่งอยู่ให้ห่างด้วยกันกับเมเรดิธแทนที่จะวิ่งหนีไปกับคนอื่น ๆ ก็ตะโกนขึ้นอย่างกังวลใจ “พ พี่ชาย! โปรดระวังด้วย!”

เมื่อได้ยินเสียงของเธอเช่นกัน สัตว์ประหลาดจึงหันไปจ้องกีย่าทันที ภายในไม่กี่วินาที สัตว์ประหลาดก็ดูเหมือนจะตัดสินใจอะไรได้ ขณะที่เธอคว้าทรายกำหนึ่งและปามันใส่เจอรัลด์โดยตรง!

แม้เจอรัลด์หลบการโจมตีได้ แต่สัตว์ประหลาดกลับพุ่งเข้าใส่กีย่า! สิ่งต่อมาที่กีย่ารู้ พี่เลี้ยงคาปรามายืนอยู่ตรงหน้าของเธอแล้ว!

เจอรัลด์ไม่คาดคิดว่าสัตว์ประหลาดจะฉลาดได้ขนาดนี้เลยจริง ๆ เมื่อคิดว่าเธอหลอกล่อเขาให้คิดว่าเธอกำลังจะโจมตี จริง ๆ แล้ว เธอจะไปหากีย่าต่างหาก!

เมื่อเจอรัลด์ตระหนักถึงเรื่องทั้งหมดนี้ได้ ทั้งกีย่าและเมเรดิธก็ถูกสัตว์ประหลาดจับไปแล้ว!

เมื่อเห็นแบบนั้น เจอรัลด์ก็พุ่งเข้าหาพี่เลี้ยงคาปราก่อนจะปาวัตถุสีดำอย่างรวดเร็วมากตรงใส่หน้าอกของเธอ! อย่างไรก็ดี สัตว์ร้ายดูไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย และรีบร้อนวิ่งเต็มฝีเท้าจากไป โดยลักพาตัวกีย่าและเมเรดิธไปด้วย

“กีย่า!” เจอรัลด์ตะโกนขึ้น โดยรู้สึกว่าหัวใจบีบรัดแน่น ขณะที่เขาเฝ้ามองสัตว์ร้ายหนีเข้าไปในความมืดของค่ำคืน

จากสิ่งที่เขารู้ สัตว์ร้ายกระหายเลือดอย่างมาก ยังมีโอกาสที่กีย่าและเมเรดิธจะมีชีวิตรอดหลังจากการตกไปอยู่ในมือของเธอหรือไม่…?

ตามมาหลังจากนั้น ผู้เชี่ยวชาญแห่งทะเลทรายก็ปัดเม็ดทรายออกจากเสื้อผ้าของเขาก่อนจะพูดขึ้น “…มีผู้คนมากมายพูดว่าคุณไม่ควรมุ่งหน้าไปยังบ่อน้ำโบราณที่ตั้งอยู่ภายในเทือกเขาทรายพันปี…ผู้คนถูกห้ามไม่ให้ไปที่นั่นด้วยเหตุผลบางอย่าง ท้ายที่สุดแล้ว ใครก็ตามที่มุ่งหน้าไปที่นั่นส่วนใหญ่ก็จะถูกพี่เลี้ยงคาปรากินทั้งเป็นอย่างแน่นอน! เนื่องจากความเกี่ยวพันกัน! ผมจึงสันนิษฐานว่านั่นคือที่ซ่อนของเธอ! แม้มีคำเตือนไม่ให้ไปที่นั่น แต่ก็ไม่มีใครรู้อย่างแท้จริงว่ามันตั้งอยู่ที่ไหนกัน! ไม่มีใครสามารถยืนยันได้ว่ามันคือที่ไหนเช่นกัน เนื่องจากใครที่เคยเข้าไปในนั้นก็ไม่มีชีวิตรอดกลับมากันเลย!”

“เทือกเขาทรายพันปีงั้นเหรอ…?” เจอรัลด์พึมพำเบา ๆ

เมื่อมองไปที่นาฬิกาข้อมือของเขา จากนั้นเขาก็หันไปค้นหากลุ่มดาวหมีใหญ่ในท้องฟ้ายามค่ำคืน เมื่อเขาได้ทิศทางที่แน่นอนแล้ว เจอรัลด์ก็ตะโกนขึ้นมา “ผมรู้แล้วว่ามันอยู่ที่ไหน!”

ด้วยเหตุนั้น เจอรัลด์จึงเริ่มวิ่งไปในทิศทางหนึ่งทันที

เนื่องจากเทือกเขาทรายพันปีถูกทำเครื่องหมายไว้ในแผนที่ที่คนลึกลับผู้นั้นส่งให้เขา เจอรัลด์จึงตามหาว่ามันอยู่ที่ไหนได้ไม่ยาก

ขณะที่เขาวิ่งไป สมาชิกของทีมนักวิจัยก็เริ่มตะโกนเรียกออกมา “เฮ้ รอพวกเราด้วย!”

หลังจากเห็นว่าเขาแข็งแกร่งอย่างไร พวกเขารู้ว่าการเกาะติดอยู่กับเขาจะเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยมากที่สุดของพวกเขา พวกเขายังติมตามเขาไปด้วยเช่นกัน เพราะมันน่าหวาดกลัวมากเกินไปที่จะอยู่ในตำแหน่งปัจจุบันของพวกเขานี้

เมื่อพวกเขาทุกคนคิดดีแล้วเกี่ยวกับเรื่องเดียวกัน พวกเขาทั้งหมดจึงเริ่มไล่ตามหลังเจอรัลด์ไป