เจอรัลด์มองไปที่ยูเมะพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอ
“นั่น…นั่นคุณ!” ยูเมะตะโกน
ก่อนหน้านี้ ใบหน้าของยูเมะซีดเผือดจากอาการตื่นตระหนก แต่เมื่อเธอได้เห็นเจอรัลด์ ใบหน้าของเธอตอนนี้กลายเป็นสีแดงเหมือนลูกมะเขือเทศ ถึงแม้ว่าเธอจะมีท่าทีเขินอาย แต่เจอรัลด์ก็สัมผัสได้ถึงความเกลียดชัง และความดุดันจากแววตาของเธอ
“ใช่แล้ว ผมเอง…นอกจากเราจะมาที่นี่ด้วยจุดประสงค์เดียวกันแล้ว ผมยังได้ยินคุณพูดว่า คุณมีแผนจะเดินทางไปราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรด้วยอย่างนั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถามด้วยความรู้สึกแปลกใจ เมื่อเขาได้ยินเธอบ่นพึมพำเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อสักครู่
“ฉัน…ฉันไม่รู้! เลิกถามฉันได้แล้วน่า!” ยูเมะตอบ จากนั้นเธอก็ยืนขึ้นพร้อมกับหันหลังให้เขาทันที เมื่อเธอหวนนึกถึงคำทำนายของเจ้าแห่งวิญญาณเกี่ยวกับเรื่องการแต่งงานของเธอ…
“จากคำทำนายของหินวิวาห์ มันดูเหมือนว่า คุณได้พบกับคนที่คุณจะตกหลุมรักแล้วนะ คุณกันเทอร์! จากที่ผมมองเห็นคือ คุณสองคนเพิ่งจะแยกจากกันเมื่อไม่นานมานี้เอง!” เจ้าแห่งวิญญาณพูดตอนที่เธอยังอยู่ที่โบสถ์
“คนที่ฉันจะตกหลุมรักเหรอ…? เขาจะเป็นใครไปได้? ความจริงแล้ว…มัน…คงจะเป็นเขาไปไม่ได้หรอก หรือไม่ใช่? คนที่ท่านกำลังพูดถึงคือ คุณคลอฟอร์ดงั้นเหรอ?”
เจ้าแห่งวิญญาณส่ายหัวก่อนจะตอบ “อาจจะ เป็นไปไม่ได้…”
“เป็นไปไม่ได้เหรอ? ทำไมท่านถึงพูดอย่างนั้นล่ะ?”
“คำทำนายบอกว่า คุณจะตกหลุมรักเขาหมดหัวใจอย่างแน่นอน! แต่เขาจะไม่รับรักคุณ! เรื่องมันมีจุดจบที่น่าเศร้ายิ่งนัก เพราะท้ายที่สุดแล้ว คุณสองคนจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน!” เจ้าแห่งวิญญาณอธิบายก่อนจะถอนหายใจ
“...แก! ตาเฒ่านี่! พูดอะไรไร้สาระเสียจริง! ฉันไม่มีวันหลงรักคนที่ปฏิเสธความรักจากฉันหรอกนะ! ฉันไม่เชื่อคำพูดของแกหรอก!” ยูเมะต็ตอบด้วยความโมโห
“มันคือความจริง! และคุณก็ไม่ใช่คนที่จะตัดสินใจ!”
“ความจริงงั้นเหรอ! ฮ่าฮ่าฮ่า! ถึงแม้มันจะเป็นความจริง ฉันก็ไม่มีวันปล่อยให้เรื่องนี้เกิดขึ้นกับฉันแน่นอน! หากฉันได้พบกับเขาอีกครั้ง ฉันก็จะฆ่าเขาทิ้ง เรื่องวุ่นวายพวกนี้ก็จะได้ไม่เกิดขึ้น! และพอฉันเสร็จจากเรื่องนั้นแล้ว ฉันก็จะกลับมาเผาโบสถ์ของแกให้สิ้นซาก!”
หลังจากพูดจบแล้ว เธอก็รีบหุนหันลงจากภูเขาด้วยอารมณ์ที่โมโหสุดขีด และมุ่งหน้าตรงมายังเหมืองบรรพบุรุษของตระกูลมินแชลแห่งนี้
คงจะเป็นเจอรัลด์แน่นอน ถึงแม้ว่าเขาจะมีใบหน้าที่หล่อเหลา และเขาก็เป็นคนที่ช่วยชีวิตเธอไว้ แต่เขาไม่มีคุณสมบัติอื่นใดที่เพียงพอจะทำให้เธอตกหลุมรักได้เลย! มันช่างเป็นเรื่องที่ไร้สาระสิ้นดี!
“ในเมื่อคุณขอร้องผมดี ๆ ถ้าอย่างนั้นก็ได้”
หินกันน้ำอาจจะมีขนาดที่เล็กเท่าฝ่ามือ แต่ถึงแม้ว่ามันจะถูกทำให้แตกออกเป็นพันชิ้น ทุกชิ้นก็ยังคงทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง เมื่อรู้เช่นนั้น เจอรัลด์จึงแบ่งหินนั้นออกเป็นสามชิ้น และส่งมันให้ยูเมะ
“ในเมื่อเราสองคนมีแผนที่จะเดินทางไปราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรเหมือนกัน ทำไมเราไม่ออกเดินทางไปนั่นพร้อมกันเลยล่ะ?” เจอรัลด์แนะนำ
ความจริงแล้ว เขามีความรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้ดูน่าสงสัย ในขณะที่เขาใช้เวลาเนิ่นนานในการเก็บข้อมูล และตามหาเบาะแสเกี่ยวกับราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร แต่หญิงสาวกลับบอกก่อนหน้านั้นว่า เธอต้องการจะเดินทางไปที่นั่นเพื่อทำภารกิจที่คุณย่าของเธอฝากฝังเอาไว้ให้สำเร็จ
การที่คุณย่าของเธอมีธุระบางอย่างที่จะต้องสะสางที่ราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร…แล้วคุณย่าของเธอคือใครกัน? หรือคุณย่าของเธอจะมีความลับบางอย่างกับสถานที่แห่งนั้นเช่นกัน? เขาจะต้องรู้ความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้
“ฉันจะไม่พิจารณาอะไรทั้งนั้น! ฉันจะไม่เดินทางไปกับคุณแน่นอน!” ยูเมะตอบ เธอเอามือกุมหน้าท้องก่อนที่จะเริ่มเดินเซไปมา
ทันใดนั้นเอง เจอรัลด์ก็สัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติบางอย่าง เขาสูดดมอากาศแล้วขมวดคิ้ว ก่อนจะตะโกนว่า “มันดูไม่ดีเลย! รีบเดินกลับมาตรงนี้ เร็วเข้า!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...