มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1130

“…ค คุณคลอฟอร์ด…!” ชายวัยกลางคนพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดผวา เขาแปลกใจกับเหตุการณ์ที่กลับตาลปัตรนี้เป็นอย่างมาก จนดวงตาของเขาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า!

โดยปกติแล้ว เจอรัลด์ควรจะต้องนอนจมกองเลือดและเศษเนื้อของตัวเองไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แผนที่พวกเขาวางไว้แต่แรกคือ พวกเขาตั้งใจจะเข้าไปเก็บซากศพของเจอรัลด์ หลังจากที่ปล่อยให้มันเน่าเฟะอยู่ในนั้นเป็นเวลาสักสิบวัน!

และในช่วงเวลาสิบวันที่รอคอยนั้น พวกเขาได้คิดเอาไว้ว่าจะหาวิธีแย่งชิงทรัพย์สิน และทรัพย์สมบัติที่เป็นของเจอรัลด์ผู้ล่วงลับมาให้ได้สักส่วนหนึ่งก็ยังดี

ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะยังมีชีวิตรอดมาได้!

พวกเขาใช้พิษพันปี! พิษที่ร้ายแรงที่สุด ที่ครอบครัวของพวกเขาครอบครอง!

เจอรัลด์ไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกสมาชิกมินแชลที่กำลังตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็นตรงหน้า เขาเลือกที่จะเดินผ่านไปพร้อมกับมองหาบริเวณที่ร่มเย็นและปลอดภัย เพื่อที่จะวางร่างอันไร้สติของยูเมะลง

หลังจากนั้น เขาก็เดินตรงไปยังเครื่องอุปกรณ์ปั๊มแก๊สที่เขาได้เตะกระเด็นไปไกล ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “แล้วนี่อะไร…? พวกนายดูจะยุ่งกับการทำอะไรบางอย่างอยู่ตรงนี้ใช่ไหม? หืม?”

“พ พวกเรา…เอิ่ม…เป็นห่วงว่าคุณจะมีออกซิเจนไม่เพียงพอตอนอยู่ในเหมือง พวกเราก็เลยนำเครื่องมาปั๊มมันเพิ่มให้คุณครับ!” ชายวัยกลางคนที่ตอนนี้ร่างเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อยังคงพูดตะกุกตะกัก

“นายพูดว่าออกซิเจนเหรอ? แต่ฉันค่อนข้างจะมั่นใจนะว่าเครื่องนี้มันใช้สำหรับปั๊มแก๊สพิษ และไม่ใช่แค่พิษธรรมดาด้วยนะ! แต่มันน่าจะเป็นแก๊สพิษร้ายแรงที่สามารถทำลายอวัยวะภายในได้เลย ใช่หรือไม่? ดูจากปริมาณของแก๊สพิษที่พวกนายปั๊มเข้าไปในเหมืองแล้ว ฉันบอกได้เลยว่าพวกนายตั้งใจจะใช้มันเต็มที่ อย่างไม่กลัวจะสิ้นเปลืองเลยทีเดียว!” เจอรัลด์ตอบ ขณะกำลังปิดเครื่องปั๊มที่ยังคงกระจายแก๊สพิษออกมาไม่หยุด

เมื่อรู้ตัวว่าไม่มีทางที่จะให้หลบหนี ชายวัยกลางคนก็คุกเข่าลงกับพื้นทันที พร้อมกับพูดว่า “ด ได้โปรดเถิดคุณคลอฟอร์ด นี่มัน…มันเป็นความเข้าใจผิดอันใหญ่หลวง!”

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ไม่ได้สนใจที่จะฟังเขาเลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่โดนเจอรัลด์ตบหน้าอย่างสุดแรง ฟันของชายวัยกลางคนผู้นั้นก็กระเด็นไปคนละทิศคนละทาง!

“รู้อะไรไหม ถ้าไม่ใช่เพราะฉันมีร่างกายทีแข็งแกร่งไม่เหมือนใครแล้วล่ะก็ ฉันคงตายอยู่ในนั้นแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพวกนาย!” เจอรัลด์คำราม สีหน้าของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธและอาฆาตแค้น

ไม่มีใครพูดเกินจริงเกี่ยวกับฤทธิ์ที่รุนแรงของยาพิษพันปี แม้กระทั่งตัวของเจอรัลด์เองยังรู้ดีว่าคนที่แข็งแกร่งอย่างคริสโตเฟอร์ก็อาจจะจบชีวิตลงได้หากเขาสูดดมพิษของมันเข้าไปเป็นจำนวนมาก! พวกมินแชลช่างเหี้ยมโหดเกินมนุษย์

“ด ได้โปรด…ไว้ชีวิตพวกเราเถอะนะครับ คุณคลอฟอร์ด…!” ชายวัยกลางคนพูดเสียงอู้อี้ เพราะมีน้ำมูกและน้ำตาไหลออกมาเต็มใบหน้าของเขา

“โอ้? พวกนายอยากให้ฉันทำอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ฉันจะไม่ฆ่าพวกนายด้วยตัวเองหรอกนะ แต่ฉันจะลองโยนพวกนายเข้าไปในเหมือง จะได้รู้ว่าพวกนายจะชอบมันไหม! จากนั้นพวกนายก็หาทางเอาตัวรอดกันเอาเอง!”

“ฉันยังอยากจะรู้อีกว่าตอนนี้ไอแซคและโซอี้เป็นอย่างไรกันบ้าง… พวกเขาเดินทางไปพบเจ้าแห่งวิญญาณนานแล้ว พวกเขาควรจะกลับมาถึงที่นี่แล้วนะ!” เซลด้าพูด

ในตอนนั้นเอง ทั้งสองคนก็วิ่งพรวดเข้ามาจากสวนด้วยสีหน้าที่ดูตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก

“ค คุณปู่!” ทั้งคู่ตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพรียง ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ได้ความว่าอย่างไรกันมาบ้าง?”

“เจ้าแห่งวิญญาณอ่านคำทำนายให้เราฟังแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น! ท่านบอกว่าที่ทำอย่างนั้น ก็เพื่อจะตัดปัญหา! แต่เมื่อสักครู่นี้ ท่านเพิ่งจะอ่านคำทำนายที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งให้พวกเราฟัง!” โซอี้ร้องออกมา

“ถ้าอย่างนั้นก็พูดมา! เล่าให้ฉันฟัง!”

เธอทำตามคำสั่งของเซลด้า โดยการวางแผ่นกระดาษเล็ก ๆ ลงบนมือของเขา

บนกระดาษมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า “หากพวกเจ้าละทิ้งคุณธรรมและความดี ความเสียใจ ความทรมาน และน้ำตาที่ไม่มีวันหยุดไหล จะมาเยือนพวกเจ้าในไม่ช้า!”