มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1131

“จะมีเรื่องให้โศรกเศร้าเสียใจ ร้องไห้ และทุกข์ทรมานกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้อย่างนั้นเหรอ? สิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้…”

ริมฝีปากของเซลด้าเริ่มสั่น จากนั้นเหงื่อก็ไหลหยดลงมาจากหัวของเขา “มันจะเป็นไปได้อย่างไร?!”

“เจอรัลด์ตายไปแล้ว และตระกูลมินแชลก็จะมีแต่รุ่งเรืองขึ้นเท่านั้น นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกมินแชลที่จะเปลี่ยนทุกอย่างให้ดีขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว มันจะมีเรื่องให้ต้องร้องไห้และทุกข์ใจได้อย่างไรกัน?”

เซลด้าไม่เชื่อในคำทำนาย เขาตบกระดาษแผ่นนั้นลงบนโต๊ะเสียงดังลั่น

“รีบไปถามแจ็คสันเดี๋ยวนี้ว่าเหตุการณ์ที่นั่นเป็นอย่างไรบ้าง! ทำไมเขาถึงยังไม่กลับมา?!” เซลด้าพูด

ทันใดนั้นเอง กลุ่มหมอกสีเขียวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา

เด็กหนุ่มที่กำลังจะกดโทรศัพท์ จู่ ๆ ก็สำลักฟองน้ำลายออกมา หลังจากที่เขาล้มลงบนพื้น

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”

ทุกคนรู้สึกประหลาดใจ

ต่อจากนั้น ก็เริ่มมีคนล้มลงบนพื้นตามกันมา

เซลด้าเริ่มตื่นตระหนกกับสิ่งที่เห็น เขาพูดตะกุกตะกัก “นี่มัน…พิษพันปี!”

จากนั้นสมาชิกของตระกูลมินแชลทุกคน ก็ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจสุดขีด พวกเขาเห็นขวดโหลขวดหนึ่งระเบิดออกกลางห้องโถงของตระกูลมินแชล

เจอรัลด์ปรากฏตัวต่อหน้าสายตาของทุกคน…

สมาชิกตระกูลมินแชลต่างพากันร้องไห้คร่ำครวญ

ในคืนนั้น เจอรัลด์ได้กลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลยาร์น

ยูเมะก็ฟื้นขึ้นมาในที่สุด

ขณะที่เธอลืมตาขึ้นมา เธอก็เห็นเจอรัลด์นั่งอยู่ตรงมุมหนึ่งของห้อง และกำลังจิบชาของเขาอยู่

เขามีรูปร่างที่ผอมบาง แต่เขาสามารถทำให้ใครหลาย ๆ คนรู้สึกปลอดภัยได้อย่างน่าประหลาดใจ

“คุณช่วยชีวิตฉันเอาไว้อีกแล้วเหรอคะ?”

“แล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่ผม?" เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย

“ผมเข้าใจว่าคุณกำลังจะเดินทางไปราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร มันเป็นภารกิจที่คุณย่าของคุณได้ฝากฝังให้คุณช่วยสานต่อ ตอนที่คุณฝัน คุณได้พูดชื่อของคนสองคุณ คนแรกคือคุณย่า และอีกคนก็คือคุณย่าทวดของคุณ ผมอยากรู้ว่าพวกท่านได้ฝากฝังภารกิจอะไรให้คุณไปสานต่อให้ท่านที่ราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรนั่น ผมรู้ว่ามันคงไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเหมือนการปล้นสุสานแน่” เจอรัลด์พูด

เรื่องนี้มันดูมีเงื่อนงำมาก ใครกันจะส่งคนไปทำภารกิจบางอย่างที่ราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทร หากไม่ใช่พวกมินแชล?

เมื่อยูเมะได้ยินเช่นนั้น เธอก็เกิดรู้สึกสับสนจนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะเธอกำลังคิดหนักว่า จะเล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้เขาฟังดีหรือไม่

“ความจริงแล้ว มันก็ไม่ได้สำคัญสักเท่าไรว่าคุณจะเล่าให้ผมฟังหรือไม่ ผมบอกคุณตามตรงเลยก็แล้วกันว่า ผมเองก็กำลังตามหาราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรเช่นกัน ถ้าจะให้ชัดเจนกว่านั้นคือ ผมต้องการจะเดินทางไปที่นั่น เพื่อตามหาคนที่ตายไปแล้ว” เจอรัลด์พูด

ยูเมะจ้องหน้าเจอรัลด์

เธอมักจะเป็นคนที่รักษาคำพูด และรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับคนอื่นเสมอ ในเมื่อเจอรัลด์เองก็ต้องการจะเดินทางไปที่ราชาแห่งพระราชวังมหาสมุทรเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว มันจึงไม่มีประโยชน์อะไรที่เธอจะต้องปิดบังเขาอีกต่อไป

“ฉันก็เหมือนกัน! ฉันกำลังตามหาศพของคนคนหนึ่ง และจะพามันกลับไปหาครอบครัวกันเทอร์ มันคือความต้องการสูงสุดของคุณย่าและคุณย่าทวดของฉัน ดูเหมือนว่าศพ ๆ นี้…จะมีความเกี่ยวข้องกับความลับที่สำคัญบางอย่าง และดูเหมือนว่าศพนี้จะไม่ได้มาจากที่นี่!” ยูเมะพูด

“ไม่ว่าความลับนั้นคืออะไร มันก็ไม่มีประโยชน์ที่คุณจะมาถามฉัน เพราะว่าฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน! ฉันรู้เพียงเท่านี้จริง ๆ!”

“ตระกูลกันเทอร์เหรอ? แล้วตระกูลกันเทอร์อยู่ที่ไหนกัน?”