มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1142

เขาพยายามสงบจิตสงบใจ ก่อนจะเดินไปหากลุ่มของเด็กหนุ่มคนนั้น พร้อมกับหันไปมองตรงทางเข้าอยู่เป็นระยะ

ในขณะที่เขาหยิบกาน้ำชาขึ้นมา เพื่อจะเติมน้ำชาลงในแก้ว หญิงสาวที่แต่งหน้าจัดคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า “รู้ไหม พอมองใกล้ ๆ แล้ว เธอก็ดูหล่อดีนะ! แต่เธอก็ยังไม่ใช่สเปกของฉันอยู่ดี! มีแต่ผู้หญิงอย่างควีนนี่เท่านั้นแหละ ที่จะหลงชอบคนอย่างเธอ!”

“โอ้! นี่เธอเป็นเด็กของควีนน่าเหรอเนี่ย?” หญิงสาวอีกคนพูด

“หืม! ทำอย่างกับผู้ชายอย่างเขาจะคู่ควรกับเธออย่างนั้นแหละ!” หญิงสาวคนที่สามตอบด้วยน้ำเสียงที่เหยียดหยัน

พอเธอพูดจบ ทุกคนก็ดูเหมือนจะเลิกสนใจเจอรัลด์และกลับไปคุยเรื่องที่พวกเขาคุยค้างไว้ก่อนหน้านั้น

“ตอนนี้ฉันมีความสุขมาก! ฮ่าฮ่า! ในที่สุดก็มีคนรับเคราะห์แทนฉันแล้ว!” หญิงสาวที่ดูแก่กว่าเจอรัลด์เล็กน้อยพูดขึ้น

“โอ้? เคราะห์อะไรเหรอเฟรย่า?” เพื่อนคนหนึ่งของเธอถาม

“ก็แค่เหตุการณ์บางอย่างที่พวกเธอไม่รู้น่ะ… ความจริงแล้ว ฉันว่าถ้าเล่าให้พวกเธอฟังตอนนี้ ก็คงจะไม่เป็นไรแล้วแหละ! พวกเธอรู้ไหมว่า พวกยอร์นวิคมีข้อตกลงลับบางอย่างกับท่านชายแห่งกลุ่มพ่อมดศักดิ์สิทธิ์!”

“... ข้อตกลง?” หญิงสาวอีกคนถามด้วยความรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก

“ใช่แล้ว! คืออย่างนี้ ข้อตกลงมีอยู่ว่า หญิงสาวหน้าตาดีมากกว่าสิบคน จะต้องถูกส่งตัวไปให้ท่านชายทุก ๆ ปี และพวกเธอคงจะเดาได้ว่า หญิงสาวบางคนก็มาจากตระกูลยอร์นวิคเองอีกด้วย” เฟรย่าตอบ

“ว่าอย่างไรนะ? นี่เธอไม่ได้ล้อพวกเราเล่นใช่ไหม?”

“มันมีเหตุผลจำเป็นอะไรที่ฉันจะต้องทำแบบนั้นล่ะ? และอีกอย่าง พ่อของฉันเคยบอกว่า ก่อนหน้านี้ ฉันเป็นหนึ่งในสาวสวยที่ถูกเลือก อย่างไรก็ตาม พอหญิงสาวจากตระกูลเฟนเดอร์สันเดินทางมาที่นี่เมื่อสามเดือนก่อน พ่อก็หักหลังเธอ เพื่อปกป้องฉัน!” เฟรย่าอธิบายพร้อมกับหัวเราะไปด้วย

“ไม่คิดเลย… ว่าท่านชายจะเป็นคนแบบนั้น! มันเกินคาดมาก!”

“เราต้องรู้แน่นอนอยู่แล้ว!”

ไม่มีใครรู้สึกแปลกใจสักเท่าไรที่เฟรย่าเรียกน้องชายของเธอว่าคน ‘อ่อนปวกเปียก’ ท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนในครอบครัวยอร์นวิครู้ดีว่า เธอไม่ค่อยถูกกับเลย์ตัน

นั่นอาจจะเป็นเพราะว่า เลย์ตันเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูล จึงเป็นเหตุให้ลินัสรักเขามาก และตามใจเขาทุกอย่าง แต่กับเฟรย่า ลินัสมักจะทำเป็นเฉยเมยกับเธอ ซึ่งก็อธิบายได้ค่อนข้างจะชัดเจนว่า เหตุใดเธอจีงไม่ค่อยพอใจเลย์ตันนัก

“ดีมาก! เล่าต่อเลยก็แล้วกันนะ ก่อนหน้านี้ ฉันเห็นปรมาจารย์โมลเดลกับเลย์ตันถูกคนหามเข้าไปในคฤหาสน์ทางประตูด้านหลัง… ฉันบังเอิญไปเห็นพวกเขาเข้า ตอนที่ฉันกำลังจะหนีออกไปเที่ยวข้างนอกทางนั้นพอดี!”

“โอ้ บ้าจริง! แล้วเลย์ตันได้รับบาดเจ็บได้อย่างไรกัน? ความจริงแล้ว ฉันน่าจะถามมากกว่าว่า ปรมาจารย์โมลเดลได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? พวกเราเคยเห็นความสามารถอันน่าทึ่งของเขามาก่อน! พอมาคิดว่า มีคนเอาชนะเขาได้บนเกาะมอนท์ฮอล์ม!”

ทุกคนรู้สึกว่าเรื่องราวที่พวกเขาได้ยินนั้นยากที่จะเชื่อ เด็กหนุ่มบางคนถึงกับหันไปมองหน้ากันด้วยความตื่นตระหนก ในขณะที่เฟรย่ายังคงกระซิบต่อไป “ฉันเองก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นสักเท่าไร แต่พอฉันได้แอบฟังพ่อของฉันคุยกับลูกน้องคนหนึ่งของเขา ฉันก็ได้ยินเขาพูดถึงชื่อของคนคนหนึ่ง ‘คุณคลอฟอร์ด’ และเขาก็ดูจะเป็นคนที่มีอำนาจมาก”