มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1157

“นั่นอะไรครับ…” เชสเตอร์ถามด้วยความสงสัย เมื่อเขาเห็นเจอรัลด์หยิบของบางอย่าง ที่ดูเหมือนจะเป็นกล่องไม้ออกมา

แวกเนอร์ให้ของสิ่งนี้ไว้กับเจอรัลด์ หลังจากที่บรรพบุรุษของเขาได้มันมาจากขอทานชราเมื่อแปดร้อยปีที่แล้ว จากที่แวกเนอร์เล่าให้ฟัง ขอทานชราไม่เพียงแต่บอกเอาไว้ว่า เจอรัลด์จะเดินทางมาที่ราชาแห่งสุสานพระราชวังอีกหลายร้อยปีต่อมา แต่เขายังบอกอีกด้วยว่า เจอรัลด์และแวกเนอร์จะได้มาพบกัน ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบอกบรรพบุรุษของแวกเนอร์ให้เก็บกล่องนี้เอาไว้ จนกว่าเจอรัลด์จะปรากฏตัว!

เป็นไปได้หรือไม่ว่า ขอทานชราจะรู้จริง ๆ ว่า จะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้างในอีกหมื่นปีต่อมา? และเขาก็ได้พยากรณ์เอาไว้แล้วว่า เจอรัลด์จะหาโลงศพของหญิงชุดขาวจนเจอ และนำมันออกไปเพื่อให้เธอได้ไปพบกับเทพเจ้าอีกครั้ง?

เป็น…เป็นไปได้ไหมว่า ขอทานชราจากเมื่อหนึ่งพันปีที่แล้ว และขอทานชราจากเมื่อแปดร้อยปีที่แล้ว จะเป็นคนคนเดียวกัน…?

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจอรัลด์ก็ขนลุกซู่ เขาไม่กล้าที่จะคิดถึงเรื่องนั้นต่อ เพราะตอนนี้ เขาเริ่มรู้สึกกลัว และเป็นกังวลอย่างบอกไม่ถูก

แต่เจอรัลด์เริ่มเข้าใจเรื่องหนึ่งจากเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ขอทานชราได้ทิ้งขอความไว้ให้เขาว่า เขาจะพบกับคำตอบที่ตามหามานาน หากเขาพาผู้หญิงชุดขาวกลับไปอยู่เทพเจ้า หรือตัวของเขาเองอีกคนได้ มันจะหมายความว่า เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับซัน ลีก ก็จะถูกเปิดเผยด้วยหรือไม่?

“...เขาบอกอะไรอย่างอื่นอีกหรือไม่? พยายามทำความเข้าใจในความหมายของมันให้มากที่สุดเท่าที่นายจะทำได้นะ เชสเตอร์!” เจอรัลด์พูด หลังจากที่คิดถึงเรื่องพวกนั้นอยู่พักใหญ่

“...มันยังบอกอีกว่า ไม่นานบางสิ่งที่เลวร้ายก็จะเกิดขึ้นบนโลกใบนี้ และก็จะมีผู้คนมากมายต้องล้มตายจากเหตุการณ์นั้น…ไม่มีใครที่จะหยุดหายนะในครั้งนี้ได้เลย และคำพยากรณ์แต่ละเรื่องก็จะกลายเป็นความจริง! มันคือโชคชะตาของพวกเราอย่างแท้จริง! แต่หลังจากนั้น ผม…ผมก็แปลอะไรไม่ออกอีกเลยครับ…” เชสเตอร์ตอบ พร้อมกับถอนหายใจ

คำพยากรณ์? และเหตุการณ์เลวร้ายที่จะทำให้ผู้คนมากมายต้องล้มตาย อย่างนั้นเหรอ? มันจะสื่อถึงเหตุการณ์อะไรกันแน่…?

และไม่ว่าเขาจะมองคำศัพท์เหล่านั้นอย่างไร ทำไมเขาถึงมีความรู้สึกว่า ความหมายของพวกมันกำลังสื่อถึงเขาอย่างไรอย่างนั้น?

ด้วยคำถามมากมายที่ผุดขึ้นมาในหัวของเขา เจอรัลด์จึงตัดสินในที่จะจดบันทึกคำศัพท์บนศิลาจารึกเหล่านี้เอาไว้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่เข้าใจความหมายของคำศัพท์พวกนี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่เข้าใจพวกมันในอนาคต

หลังจากนั้น เขาก็พาเชสเตอร์ไปสำรวจศิลาจารึกแผ่นอื่น ๆ ต่อ

หลังจากที่ตรวจดูพวกมันอยู่สักพัก พวกเขาก็พบว่า บนศิลาจารึกแผ่นสุดท้ายได้ระบุเอาไว้ว่า ตราบใดที่ใครบางคนมีกุญแจที่จะไขประตูแห่งชีวิต คนผู้นั้นก็จะพบทางออกจากที่นี่

คำว่า ‘กุญแจ’ ที่ระบุบนศิลาจารึก เหมือนกันกับสิ่งที่อยู่ในกล่องไม้ใบนี้ ‘กุญแจ’ บนศิลาจารึกแผ่นนั้นคือ ภาพวาดรูปหางปลาทอง

เจอรัลด์ไม่พลาดที่จะจดบันทึกสิ่งนี้ลงไปเช่นกัน จากนั้น เขาก็เดินตรงไปยังโลงศพอมตะที่อยู่ตรงกลางสิ่งปลูกสร้างนั้น เชสเตอร์เองก็เดินตามหลังเขาไปติด ๆ

เจอรัลด์เคยได้ฟังคำบอกเล่าจากไวร่าเกี่ยวกับผู้หญิงในชุดขาวจากความฝันของเธอ เธอมีลักษณะเหมือนนางฟ้า แต่เขาก็ไม่เคยได้เห็นกับตาของตัวเองเสียที

ในเมื่อตอนนี้ เขาได้มาอยู่ที่นี่แล้ว เขาจึงอยากจะเห็นหน้าเธอชัด ๆ เขาได้ยินมาว่า เธอคือหญิงงามจากสรวงสวรรค์ เธองดงามขนาดนั้นจริงหรือ?

พวกเขาช่วยกันออกแรงเพียงเล็กน้อยก็สามารถเปิดฝาโลงออกได้ครึ่งหนึ่ง ไอเย็นจากด้านในลอยออกมาในทันที

หลังจากที่ไอเย็นเริ่มระเหยออก พวกเขาก็มองเห็นผู้หญิงที่นอนอยู่โลงศพใบนั้น

เมื่อหันไปมองบริเวณที่มีไฟสลัวที่เชสเตอร์กำลังชี้ไป เจอรัลด์ก็เห็นโลงศพใบนั้นเช่นเดียวกัน

เมื่อมองไปตรงมุมมืดนั้น เขาก็เห็นโลงศพใบใหญ่สีดำที่ถูกพันเอาไว้อย่างแน่นหนาด้วยโซ่เส้นใหญ่เก่า ๆ หลายเส้น ดูจากลักษณะของการมัดโซ่แล้ว เหมือนกับว่ามันช่วยป้องกันไม่ให้บางสิ่งบางอย่างหลุดออกมา

เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาจีงเข้าใจว่า เหตุใดเชสเตอร์ถึงตระหนกตกใจถึงเพียงนั้น

‘แปลกจัง…ทำไมศิลาจารึกเหล่านั้นถึงไม่ได้บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับโลงศพใบนี้?’ เจอรัลด์บ่นพึมพำด้วยความประหลาดใจ

นั่นไม่ใช่เรื่องแปลกเพียงเรื่องเดียวที่เขาพบตั้งแต่มาถึงที่นี่ แล้วโลงศพใบเล็กที่คว่ำบนเรือลำนั้นหายไปไหน? ควมจริงแล้ว ควรจะมีศพของมังกรฝังอยู่ในสุสานแห่งนี้ด้วย แต่เขาก็ไม่เห็นมันเหมือนกัน!

“...ตอนนี้อย่าเพิ่งไปสนใจมันเลย อีกอย่าง นายควรจะถอยออกมาเชสเตอร์ ฉันมีความรู้สึกว่า ทันทีที่เราเปิดประตูทางออกได้ จะมีน้ำทะเลจำนวนมากไหลทะลักเข้ามาในนี้ ฉันจำเป็นจะต้องดูแลโลงศพอมตะ เพราะฉะนั้น นายควรอยู่ใกล้ฉันเอาไว้” เจอรัลด์พูด

จุดมุ่งหมายเดียวของเจอรัลด์ในตอนนี้ก็คือ ผู้หญิงในชุดขาว ถึงแม้เขาจะยังไขข้อข้องใจในบางเรื่องไม่ได้ แต่เขาก็เหนื่อยเกินไปที่จะทำอะไรต่อในตอนนี้

เมื่อเห็นเชสเตอร์พยักหน้า เจอรัลด์ก็เสียบหางปลาเข้าไปในรูกุญแจ

จากนั้นแสงสีทองก็เปล่งประกายเจิดจ้าออกมา… ทันใดนั้น เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าก็ดังสนั่นไปทั่วทั้งพระราชวัง!