มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1251

“แล้วคุณเป็นใครกันครับ?” เจอรัลด์ถาม ในขณะที่หันไปมองเธอแบบเผิน ๆ

‘ตบหัวคนอื่นเพื่อเป็นการทักทายเนี่ยนะ… ฉันเดาว่าเธอคงจะเสียสติไปแล้ว…’

หลังจากที่เห็นยาน่าเดินเข้าไปตบหัวของเจอรัลด์จากด้านหลัง จอร์เจียและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกกลัวจนตัวสั่น พอตั้งสติได้ สมาชิกในครอบครัวของจอร์เจีย รวมถึงแขกคนอื่นก็พากันรีบวิ่งไปหลบข้างหลังยาน่า

“ต่อหน้าฉัน เธอยังจะกล้าทำตัวเสแสร้งอีกเหรอ?” ยาน่าถาม

“เสแสร้ง? เราสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ?” เจอรัลด์ตอบปฏิเสธ เขานึกไม่ออกจริง ๆ ว่าเธอเป็นใคร

“ฮ่าฮ่า! มันคงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ! บางทีนี่อาจจะช่วยเตือนความจำเธอได้! ฉันขอถามอะไรหน่อยก็แล้วกัน เธอเคยเรียนที่โรงเรียนประถมศึกษาเธิร์ด ในมณฑลเงียบสงบ ตอนเป็นเด็กหรือเปล่า?” ยาน่าแสยะยิ้ม

“ใช่ ฉันเคยเรียนที่นั่น… ทำไมเธอถึงรู้เรื่องนั้นล่ะ…?” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับพยักหน้า

“ฮ่า! เธอเคยเรียนในห้องสอง ตอนชั้นประถมสามใช่ไหม?” ยาน่าถามเพิ่มเติม

“... ใช่ ฉันเคยจริง ๆ …” เจอรัลด์พูด เขาเริ่มรู้สึกถึงบางอย่างที่ผิดปกติ ท้ายที่สุดแล้ว ทุกเรื่องที่เธอพูดเป็นความจริง ตลอดระยะเวลาหกปีที่เขาเรียนที่โรงเรียนประถมแห่งนั้น เขาได้อยู่ห้องสองโดยตลอด

‘ความจริงแล้ว ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่? ทำไมเธอถึงรู้แม้กระทั่งว่าฉันเคยเรียนที่ห้องไหน?’

“อ่าฮ่า! เห็นไหมคะคุณยาย? หนูบอกว่าอย่างไร? ใช่เขาจริง ๆ ด้วย!” ยาน่าตะโกนด้วยความดีใจ

เมื่อได้เห็นฉากที่เกิดขึ้นตรงหน้าด้วยตาของตัวเอง จอร์เจียที่อ่อนน้อมถ่อมตนก็กลายเป็นจอร์เจียร์ที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างรวดเร็ว ราวกับพลิกหน้ากระดาษในหนังสือ

ในขณะที่หญิงชรากำลังเดือดดาลจากการถูกดูหมิ่น เจอรัลด์ก็หันไปมองหน้ายาน่าด้วยความสงสัย ก่อนจะถามเธอว่า “… ฉันขอถามเธออีกครั้งนะ เธอเป็นใครกันแน่?”

ในตอนนั้น เขาจำได้ว่าเขารู้สึกโกรธแค้นเธอเป็นอย่างมาก

ทั้งนี้ทั้งนั้น ยาน่าก็ย้ายออกจากโรงเรียนของเขา ตอนที่พวกเขาเรียนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่ห้า จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะลืมเลือนเธอไป

‘แต่ก็นั่นแหละ ทำไมโลกมันถึงกลมขนาดนี้… ทำฉันถึงชอบเจอกับเพื่อนเก่าโดยบังเอิญตลอด? ไม่คิดเลยว่า ฉันจะได้เจอกับเพื่อนเก่าตั้งแต่สมัยชั้นประถมศึกษา!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง พร้อมกับยิ้มเจื่อน ๆ

“... เธอนั่นเอง ฉันจำเธอได้แล้วล่ะ…” เจอรัลด์ตอบ พร้อมกับพยักหน้า

“‘ฉันจำเธอได้แล้วล่ะ?’ เจอรัลด์ นี่เธอกำลังล้อฉันเล่นอยู่เหรอ ฉันต้องบอกเลยนะว่าการแสดงของเธอดีขึ้นมาก หลังจากที่ไม่ได้เจอกันหลายปี! ว่าแต่ว่าทำไมเธอถึงกล้าปลอมตัวเป็นคุณคลอฟอร์ด?” ยาน่าตอบด้วยแววตาที่เปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว

“... อะไรนะ? ปลอมตัวเป็นคุณคลอฟอร์ดอย่างนั้นเหรอ?”