มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1303

“แต่มันคือเรื่องจริงนะคะคุณลุง! หนูไม่ได้ล้อเล่น! ลองดูสิคะ ถ้าคุณลุงไม่เชื่อ! หนูกำลังจะบอกคุณว่าดวงตาของสาวน้อยผู้มีเสน่ห์คนนี้คล้ายกับดวงตาของคุณลุงมาก!” ผู้หญิงคนนั้นยืนยัน

ขณะที่เขามองดูเธอส่งสัญญาณให้เขาหยิบรูปจากมือที่ยื่นออกมาของเธอ ชายชราก็มองมาที่เธอครู่หนึ่ง ก่อนที่จะยอมรับมันจากเธอ

วินาทีที่เขามองเห็นบุคคลในรูปถ่ายได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เขาก็ถึงกับหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เขาตกใจมากจนไม่สามารถจะถือรูปถ่ายใบนั้นไว้ในมือได้อีกต่อไป ส่งผลให้มันตกลงบนพื้น

หากยังชัดเจนไม่พอ ผู้หญิงในภาพก็คือเควต้า

หญิงสาวเพิ่งเคยเห็นชายวัยกลางคนตัวสั่นเป็นครั้งแรก เธอสังเกตเห็นสีหน้าของเขาที่เปลี่ยนไปอย่างมากมาย ในขณะที่เขาจ้องมองที่ภาพนั้น หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “…คุณลุง? มีอะไรหรือเปล่าคะ…?”

เขารีบหยิบรูปใบนั้นขึ้นมาอีกครั้ง แล้วตอบว่า “…ฉันไม่เป็นไร ทุกอย่างเรียบร้อยดี… เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ฉันพันผ้าพันแผลให้เจอรัลด์เสร็จแล้ว เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกสักหน่อย ระหว่างนี้ฝากเธอดูแลเขาหน่อยนะ!”

พอพูดจบ เขาก็รีบหันหลังกลับก่อนจะจากไป

“…เขาทำตัวแปลกจัง …” ผู้หญิงคนนั้นพึมพำกับตัวเอง ขณะที่เธอเอามือเกาศีรษะ

แม้ว่าเธอจะซุกซนเป็นปกติ แต่เธอก็เชื่อฟังคำพูดของชายคนนั้นเสมอ จากนั้นเธอก็นั่งลงข้างเตียง ก่อนจะหลับตาลง พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างกุมแก้มของเธอไว้

เมื่อลืมตาขึ้นเพื่อมองดูเด็กหนุ่มที่กำลังพักผ่อนอีกครั้ง เธอก็ต้องรู้สึกประหลาดใจทันที เนื่องจากชายวัยกลางคนได้เช็ดเลือดออกจากใบหน้าของเจอรัลด์ก่อนหน้านี้ ตอนนี้เธอจึงเห็นว่าเจอรัลด์นั้นค่อนข้างที่จะหล่อเหลาเลยทีเดียว

เธอยื่นมือออกไปแล้วหยิกแก้มเขาเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณดูหล่อมากเลยรู้ไหม? แต่ยิ่งฉันมองคุณ ฉันก็ยิ่งรู้สึกว่าดวงตาของคุณคล้ายกับดวงตาของคุณลุงเล็กน้อย… ฉันสงสัยจังเลยว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น…”

ความจริงแล้ว ผู้หญิงคนนั้นแอบชื่นชมชายวัยกลางคนคนนั้นมาโดยตลอด แม้ว่าเขาจะอัปลักษณ์ แต่ท่าทางของชายผู้คนนั้นก็ยังดูสง่างามเสมอ และพฤติกรรมของเขาก็ไม่ได้ขาดความเป็นสุภาพบุรุษเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้แล้ว เขายังเป็นคนที่ลึกลับมากอีกด้วย

เมื่อใดก็ตามที่เธอถามเขาว่าเขาได้รับบาดแผลบนใบหน้าได้อย่างไร เขามักจะตอบในทำนองเดียวกันเสมอ โดยระบุว่าเขาถูกไฟคลอกอย่างรุนแรง เและเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงรูปถ่ายในอดีตของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

ในขณะนั้น เร็ต หญิงชราแห่งตระกูลกันเทอร์ กำลังนั่งอยู่บนที่นั่งอันทรงเกียรติ ขณะที่เธอร้องอุทานด้วยความตกใจ “…อะไรนะ? โฮแกนพ่ายแพ้งั้นเหรอ? มันจะเป็นไปได้อย่างไร! เจอรัลด์เป็นเพียงลูกปลาตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนแอเมื่อเทียบกับโฮแกน! เขาสามารถหลบหนีไปได้อย่างไร?!”

โฮแกนเป็นคนที่มีฝีมือ และได้รับการฝึกฝนจนประสบความสำเร็จในระดับกลางของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณแล้ว ด้วยความแข็งแกร่งขนาดนั้น เขาจึงกลายเป็นชายร่างยักษ์ที่น่าหวาดกลัว ที่สามารถทำอะไรก็ได้ตามที่ใจเขาต้องการ

พวกกันเทอร์เองก็รู้ดีว่าเขาน่ากลัวเพียงใด ก่อนที่พวกเขาจะเป็นพันธมิตรกับกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษา พวกเขาได้เคยต่อสู้กับสัตว์ร้ายแห่งมวลมนุษย์มาแล้ว แม้ว่าสมาชิกในครอบครัวกันเทอร์จะมีฝีมือที่ยอดเยี่ยมเพียงใด แต่ก็ไม่มีใครเทียบได้กับโฮแกน และพวกเขาทั้งหมดก็พ่ายแพ้อย่างยับเยิน นั่นเป็นเครื่องยืนยันว่าชายผู้นั้นแข็งแกร่งเพียงใด

เนื่องจากกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาเป็นคนส่งโฮแกนไปจับตัวเจอรัลด์ในครั้งนี้ พวกกันเทอร์จึงสันนิษฐานว่าทุกอย่างน่าจะอยู่ในกำมือของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว พวกเขามั่นใจมากจนถึงขั้นเตรียมห้องขังไว้ให้เจอรัลด์!

เป็นเรื่องที่น่าตกใจมาก ที่ไม่เพียงแต่เจอรัลด์เท่านั้นที่สามารถหลบหนีได้ แต่โฮแกนยังได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย!

โฮแกนเองกำลังนอนอยู่บนเก้าอี้ สีหน้าของเขาไร้ซึ่งความปรานีเป็นอย่างยิ่ง ในขณะที่สมาชิกของกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษากำลังช่วยกันพันแผลให้เขา