“เขาได้รับการช่วยเหลืออย่างทันท่วงที โดยใครบางคนที่แข็งแกร่งมาก! ถ้าผมเคลื่อนไหวช้ากว่านี้ ผมคงจะไม่มีชีวิตอยู่แล้ว!” โฮแกนอธิบายด้วยความรู้สึกละอายใจเป็นอย่างยิ่ง
“แล้วใครกันแน่ที่เป็นคนทำร้ายเธอ” อีเร็ตถาม ขณะที่เธอขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“ตอนนั้นผมกำลังจดจ่ออยู่กับการหลบหนีการโจมตีของเขา ผมจึงมองเห็นเขาไม่ชัด!”
“…เป็นไปได้ไหมว่ามีกองกำลังอื่นที่แอบช่วยเจอรัลด์อยู่…?” อีเร็ตพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่เธอจมดิ่งลงไปในความคิด
ใครก็ตามที่สามารถเอาชนะโฮแกนได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น อย่างน้อยพวกเขาต้องมีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับขั้นสุดท้ายของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณ แม้ว่าเธอจะอนุมานได้มากน้อยเพียงใด อีเร็ตก็ไม่สามารถสรุปได้ว่า กองกำลังของใครที่เข้ามาช่วยเหลือเจอรัลด์เอาไว้ในครั้งนี้
ทันใดนั้น เธอก็ได้ยินเสียงของใครบางคนพูดขึ้นมาว่า “ไม่ทราบว่าเจอรัลด์เป็นคนที่สร้างปัญหาให้กับคุณย่าทวดหรือเปล่าครับ?”
เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เธอเห็นเด็กหนุ่มที่หล่อเหลามากคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาทางประตูทางออก มือทั้งสองของเขาที่ประสานกันไว้ด้านหลัง เมื่อเขาก้าวเข้าไปข้างใน ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการมองผ่านห้องโถงด้วยสายตาที่เย็นชาและเคร่งขรึม ซึ่งทำให้รัศมีความน่าเกรงขามที่เขาเปล่งออกมาดูชัดเจนมากยิ่งขึ้น
เมื่อทุกคนได้เห็นการปรากฏตัวของเขาแล้ว สมาชิกของกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาทั้งสิบสามคนซึ่งประกอบด้วยชายและหญิงที่สวมเสื้อผ้าแปลกประหลาด และมีท่าทางที่ดูแปลก ต่างผลัดกันพยักหน้าให้ชายหนุ่มคนนั้นเป็นการทักทาย “ยินดีที่ได้พบครับ ท่านนายน้อยกันเทอร์!”
ตอนนี้พวกกันเทอร์เป็นพันธมิตรกับกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาแล้ว
เด็กหนุ่มคนนี้มีชื่อว่า เฟลตัน กันเทอร์ และเขาเป็นเหลนของคุณหญิงกันเทอร์ สำหรับยูเมะ เขาเป็นลูกพี่ของเธอ
เฟลตันเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก และเขาก็เป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาสมาชิกรุ่นใหม่ของตระกูลกันเทอร์
ด้วยเหตุนี้ เฟลตันจึงเป็นเหลนชายที่อีเร็ตรักมากที่สุด สำหรับเหลนสาวสุดที่รักของเธอ ก็คงต้องเป็นยูเมะไปโดยปริยาย
ถึงกระนั้น ความรักที่เธอมีต่อยูเมะก็ไม่ได้มากมายเท่ากับความรักที่เธอมีต่อเฟลตัน นอกเหนือจากนั้นแล้วว อีเร็ตยังได้ฝึกฝนเฟลตันให้เป็นทายาทของตระกูลกันเทอร์ด้วยตัวของเธอเองอีกด้วย
ด้วยเหตุนี้ เมื่อเธอเห็นเขาเดินเข้ามา รอยยิ้มจึงปรากฏขึ้นบนใบหน้าของอีเร็ตทันที ขณะที่เธอพูดว่า “ในที่สุดเธอก็มา เฟลตัน!”
“ข-ขออภัยค่ะ นายน้อยกันเทอร์! กรุณายกโทษให้ฉันด้วยนะคะ!" สาวใช้ที่ดูเหมือนจะอายุประมาณสิบหกปีส่งเสียงแหลม พร้อมกับคุกเข่าลงต่อหน้าเขาทันที
“นังขยะ ซุ่มซ่าม!” เฟลตันตะโกนพร้อมกับขมวดคิ้ว ก่อนจะตบหน้าเธอทันที!
หลังจากนั้นเลือดก็เริ่มไหลลงมาตามใบหน้าที่งดงามของหญิงสาว ร่างกายของเธอในตอนนี้อ่อนปวกเปียกอยู่บนพื้น… เธอตายแล้ว!
เมื่อเห็นเช่นนั้น สมาชิกทั้งสิบสามคนจากกลุ่มประตูมิติแห่งการพิพากษาได้แต่หันไปมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง
อีเร็ตเองก็เผยยิ้มออกมา ขณะที่เธอมองไปที่เฟลตัน ก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องสนใจหรอก ฉันเป็นคนทำให้เฟลตันเสียคนตั้งแต่เขายังเด็ก!”
จากนั้นเธอก็โบกมือให้คนรับใช้ที่เหลือ แล้วออกคำสั่ง "เอาศพนั่นออกไปจากที่นี่ซะ!"
“ได้ครับ คุณหญิงกันเทอร์…!” เหล่าคนใช้ตอบรับอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกเขารู้สึกสลดใจเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเห็น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน
แต่งนิยายยังไงให้ดูโง่ได้ขนาดนี้...