มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1323

“ผู้นำแห่งหุบเขากำลังมา!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งของคิงวัลเลย์ตะโกนอย่างตื่นเต้น เมื่อได้ยินเช่นนั้น บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ซึ่งกำลังเผชิญหน้ากับผู้ที่มาจากตระกูลแฟร์ลีห์ ก็รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก

บอดี้การ์ดกว่าหกสิบคนของคิงวัลเลย์กำลังคร่ำครวญ และร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ขณะที่พวกเขานอนกองอยู่บนพื้น อย่างไรก็ตาม เมื่อรู้ว่ารูเพิร์ทกำลังจะมา พวกเขาทั้งหมดก็ช่วยกันพยุงร่างให้ลุกขึ้นจากพื้นทันที ทุกคนยังอยู่ในอาการตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินโซซัดโซเซไปซ่อนด้านหลังรูเพิร์ท

รูเพิร์ทเองก็ขมวดคิ้วและกำหมัดแน่น ขณะที่เขาตะโกนว่า “เฮอร์เชล! แบรดลีย์!”

เฮอร์เชลเป็นผู้นำของแฟร์ลีห์วัลเลย์ และแบรดลีย์ก็เป็นน้องชายของเฮอร์เชล

ในขณะที่คิงวัลเลย์ในปัจจุบันมีความเชี่ยวชาญในศิลปะการปรุงยาเม็ด และแฟร์ลีห์ก็ขึ้นชื่อเรื่องความเชี่ยวชาญในศิลปะการต่อสู้ แต่ครั้งหนึ่งในอดีต พวกที่มาจากแฟร์ลีห์วัลเลย์ก็เคยมีความเชี่ยวชาญในการปรุงยาด้วยเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ก่อตั้งแฟร์ลีห์วัลเลย์ก็คืออดีตผู้ใต้บังคับบัญชาของคิงวัลเลย์ ที่เคยหลบหนีออกไปนั่นเอง!

ด้วยเหตุนี้ จึงค่อนข้างชัดเจนว่า ทั้งสองตระกูลมีประวัติความคับข้องใจกันมาอย่างยาวนาน

แม้ว่าแบรดลีย์จะเป็นน้องชาย แต่เขาก็มีอำนาจมาก หากรูเพิร์ทต้องเลือกว่า เขาควรกังวลเกี่ยวกับใครมากกว่ากัน คำตอบของเขาก็มักจะเป็นแบรดลีย์เสมอ หากข่าวลือเป็นความจริง ระดับความแข็งแกร่งทางด้านทักษะวิชาของแบรดลีย์นั้น ได้เข้าใกล้ขั้นสูงสุดของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณแล้ว! นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้รูเพิร์ทต้องเริ่มรวบรวมปรมาจารย์จำนวนมากตั้งแต่แรก

อย่างไรก็ตาม ถีงแม้จะมีการเตือนล่วงหน้า แต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครเทียบฝีมือกับแบรดลีย์ได้เลย แบรดลีย์ได้ใช้โอกาสในการเผชิญหน้ากันในวันนี้แสดงฝีมือออกมาอย่างบ้าคลั่ง ดังที่เห็นได้จากบอดี้การ์ดที่บาดเจ็บกว่าหกสิบคนที่ตอนนี้หลบอยู่ข้างหลังรูเพิร์ท เขาประเมินความแข็งแกร่งของแบรดลีย์ต่ำไปจริง ๆ…

เจอรัลด์เอง ซึ่งได้เดินตามทุกคนออกไปด้วย ก็กำลังสังเกตชายที่สวมชุดและรองเท้าสีดำ ซึ่งยืนอยู่หน้าแฟร์ลีห์คนอื่น ๆ ดูแล้วน่าจะมีอายุประมาณสี่สิบปี รอยแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้าของชายผู้นั้น ทำให้เขาดูโหดร้ายยิ่งกว่าที่เป็นอยู่

“เป็นอะไรไป ผู้นำแห่งคิงวัลเลย์? ดูจากรูปการแล้ว คุณคงจะเชิญผู้เชี่ยวชาญที่มีฝีมือจำนวนมากมาจัดการกับพวกแฟร์ลีห์! ผมเดาถูกหรือเปล่าล่ะ?” แบรดลีย์ถาม ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้า และมองตรงไปยังดวงตาของรูเพิร์ทพร้อมกับรอยยิ้ม

อย่างไรก็ตาม แม้จะเห็นได้ชัดว่าพวกแฟร์ลีห์ต้องการที่จะเปิดศึกกับพวกเขา แต่ด้วยสถานการณ์ปัจจุบัน รูเพิร์ทกำลังกังวลว่าอาจารย์ทั้งหมดที่เขารวบรวมและฝึกฝนมาตลอดหกปีที่ผ่านมา อาจจะไม่สามารถรับมือกับแบรดลีย์ได้!

เมื่อคำนึงถึงเรื่องนี้ รูเพิร์ทจึงลดเสียงลง ก่อนที่จะพูดว่า “อย่าคิดว่าคุณจะสามารถทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการ เพียงเพราะว่าคุณกำลังจะบรรลุขั้นสูงสุดของอาณาจักรแห่งโลกวิญญาณ… ผมอยากจะให้คุณรู้เอาไว้เช่นกันว่า พวกเราทุกคนที่คิงวัลเลย์ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ และเอาแต่นั่งขยับนิ้วเล่นตลอดหลายปีที่ผ่านมาเช่นกัน!”

“ฮะ! ผมมั่นใจว่าทุกคนรู้ดีว่าพวกคิงวัลเลย์นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน รวมถึงเราสองคนด้วย! แต่ยิ่งคุณดิ้นรนน้อยลงแค่ไหน มันก็จะยิ่งง่ายขึ้นสำหรับพวกเราทุกคน! ผมรู้ดีว่าไม่มี 'อาจารย์' ของคุณคนไหนที่สามารถต้านทานการโจมตีของแบรดลีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว! เพราะฉะนั้น หยุดถ่วงเวลาของเรา และเลิกพูดจาโอ้อวดตัวเองได้แล้ว! และแน่นอน หากคุณยังต้องการที่จะต่อสู้กับเรา มันก็คงช่วยไม่ได้ เซมัส! ไปจัดการพวกมัน! มันยังไม่จำเป็นที่น้าชายนายจะต้องออกโรงในตอนนี้! ถ้าพวกเขาลังเลที่จะให้ความร่วมมือ ก็จัดการพวกอาจารย์ที่เหลือซะ!” เฮอร์เชลตะคอก ขณะที่เขาหันไปมองเซมัส

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหล่าผู้อาวุโสที่พูดจาล้อเลียนเจอรัลด์ก่อนหน้านั้นก็แสดงสีหน้าไม่พอใจทันที

ผู้ที่มาจากคิงวัลเลย์มีชื่อเสียงที่โด่งดังมาเป็นเวลานาน แต่ตอนนี้พวกเขากำลังโดนหยามเกียรติ! ราวกับว่านั่นยังอัปยศไม่พอ พวกแฟร์ลีห์ยังปล่อยให้ผู้ที่ด้อยอาวุโสกว่า มาจัดการกับพวกเขาอีกด้วย!