มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1382

เจอรัลด์ถาม

"ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ เมื่อเร็ว ๆ นี้เรามีแขกมาเข้าพักที่นี่เป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม คนเหล่านั้นล้วนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสไตล์ตะวันตก และพวกเขายังมีโลโก้บางอย่างติดไว้ที่หน้าอกอีกด้วย จากที่ผมเห็น เพื่อน ๆ ของคุณได้รับการปฏิบัติจากคนเหล่านั้นด้วยความเคารพ!” ผู้จัดการกล่าว

เจอรัลด์พยักหน้า

ลุงไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ให้เขาตามหาได้เลย

ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน แม้ว่าพวกเขาจะเต็มในไปที่นั่นก็ตาม อย่างไรก็ตาม ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขาแน่ และนั่นคือสาเหตุที่ลุงและคนอื่น ๆ ยังไม่กลับมา

“อา พ่อหนุ่ม คุณเห็นนั่นไหม? คนเหล่านั้นแต่งตัวคล้ายกับพวกเขา พวกเขาดูเหมือนคนที่มารับเพื่อนของคุณเลยครับ”

ในขณะนั้นเอง ผู้จัดการก็พูดขึ้นมา ในขณะที่เขามองออกไปนอกประตู และชี้ไปที่กลุ่มคนที่มีจำนวนมากกว่าหนึ่งโหล

เจอรัลด์มองตามไปทางที่เข้าชี้

คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มเป็นผู้หญิงตัวสูง เธอมีผมยาวหยิกเป็นธรรมชาติ เธอสวมชุดกีฬารัดรูป และเห็นได้ชัดว่าเธอน่าจะมาจากครอบครัวที่มีทักษะทางด้านศิลปะการต่อสู้

เธอดูสวยและโดดเด่นมาก จนทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต้องหันไปมอง และนั่นก็ทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนท้องถิ่นตั้งแต่แวบแรก

เธอกำลังซื้อของอยู่บนถนน

ในขณะเดียวกัน ก็มีบอดี้การ์ดในชุดสูทยืนคุ้มกันเธออยู่ข้างหลังประมาณสิบกว่าคน

ตามที่ผู้จัดการเพิ่งบอกเขา บอดี้การ์ดเหล่านี้ทั้งหมดมีโลโก้วงกลมติดอยู่ที่หน้าอก

“นั่นพวกเขาใช่ไหมครับ?”

เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาก้าวไปข้างหน้า และพร้อมที่จะถามคำถามพวกเขาเกี่ยวกับเพื่อน ๆ ของเขาที่หายไป

“คุณหนูคุณควรรีบกลับได้แล้วนะครับ เราควรจะทำเรื่องนี้แบบเงียบ ๆ แต่ ทีล่า ลาร์คราฟท์ เป็นคนที่ชั่วร้ายและเจ้าเล่ห์มาก ผมเป็นห่วงและกลัวว่าคุณหนูจะตกอยู่ในอันตรายหากมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น!”

ยีลีนถาม ขณะที่เธอมองเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า

เขาสวมเสื้อผ้าที่ดูธรรมดา แต่จริง ๆ แล้วเขามีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลามาก

อย่างไรก็ตาม ยีลีนไม่เคยสนใจผู้ชายแบบเขา ความรังเกียจเดียจฉันฉายแววผ่านดวงตาของเธอทันที

“ผมอยากจะถามคุณเกี่ยวกับเพื่อนของผมหกคน พวกเขาเป็นชายสองคนและหญิงสี่คน และพวกเขาเคยพักที่โรงแรมนี้มาก่อน อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินจากผู้จัดการว่ามีคนมารับพวกเขาไปจากโรงแรมเมื่อเช้าวานนี้ คุณเป็นคนรับพวกเขาไปหรือเปล่าครับ?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มที่ดูสุภาพ

เขาตัดสินใจที่จะเข้าหาพวกเขาในฐานะคนธรรมดาสามัญ

“เป็นบ้าอะไรกันเนี่ย? แกเป็นใคร? แกอยากจะไปตามหาคนที่พาตัวเพื่อนของแกไปที่ไหนก็ไป จะมาถามฉันหาพระแสงอะไร? ฉันเคยเห็นมาหลายคนแล้วนะที่ใช้วิธีการแบบเดียวกับแก แกกล้ามากที่พยายามจะเข้ามาคุยกับฉัน! ทำไมแกไม่ดูสารรูปตัวเองบ้าง! คิดว่าแกมีค่าพอที่จะคุยกับฉันจริง ๆ เหรอ?!” ยีลีนอดไม่ได้ที่จะตอบโต้เขาด้วยท่าทีที่เหยียดหยาม

ขณะที่เธอกำลังพูด บอดี้การ์ดสองสามคนที่อยู่ข้างหลังเธอก็ก้าวมาข้างหน้า พวกเขาทั้งหมดจ้องมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่เย็นชาและเหี้ยมโหด เพราะต้องการทำให้คน ๆ นี้หวาดกลัวและหนีไป...