มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1383

เมื่อเจอรัลด์เห็นคนเหล่านี้ เขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัวขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่น

คิดแล้วเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจอย่างบอกไม่ถูก หากเป็นเมื่อหนึ่งปีก่อน ถึงเจอรัลด์จะเป็นคนนิ่งเฉย แต่เขาก็คงจะต้องรู้สึกประหม่าอย่างแน่นอน หากต้องเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดมากมายที่รายล้อมเขาแบบนี้

แต่ตอนนี้ มันไม่ใช่แค่เรื่องล้อเล่นถ้าจะบอกว่า หากเจอรัลด์เพียงชี้นิ้วไปที่คนเหล่านี้ พวกเขาทั้งหมดก็จะตายในทันที โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าพวกเขาตายอย่างไร

เห็นได้ชัดว่าเมื่อคน ๆ หนึ่งมีพละกำลัง และพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าคนธรรมดาทั่วไป เขาจะดูนิ่งเฉยอย่างสิ้นเชิง แม้ต้องเผชิญหน้ากับการข่มขู่แบบนี้ก็ตาม เขาจะไม่ใส่ใจอะไรกับมันเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ เชสเตอร์และเอเดนได้เดินทางกลับไปที่เมืองเมย์เบอร์รี่เพื่อพักฟื้น และรักษาอาการบาดเจ็บของพวกเขาเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้เจอรัลด์หาตัวไซล่าไม่เจอ และเขาต้องการเบาะแสจากคนเหล่านี้

"เดี๋ยวก่อน!"

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ ยีลีนก็ตะโกนเสียงดังเพื่อที่จะหยุดบอดี้การ์ดของเธอ

“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ คุณยีลีน?” ชายวัยกลางคนถาม

“ดาริโอ นายไม่คิดว่าชายหนุ่มคนนี้มีหน้าตาเหมือนใครบางคนเหรอ?” ยีลีนพูด พร้อมกับกอดอกและจ้องมองไปที่เจอรัลด์

“ใคร? เขาหน้าเหมือนใครเหรอครับ?” ดาริโอ้ถาม

“นายไม่คิดว่าเขาหน้าเหมือนจามาร์คัส ทาสที่ฉันเฆี่ยนจนตายหรอกเหรอ?”

ยีลีนดูกระตือรือร้นและสนใจมาก ในขณะที่เธอเดินวนรอบเจอรัลด์ และจ้องมองเขาอย่างตั้งใจ

ยิ่งเธอมองเขามากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเจอรัลด์ดูคล้ายกับทาสผู้ล่วงลับของเธอจริง ๆ

“คุณยีลีน พอคุณพูดแบบนั้น ผมก็เริ่มคิดแล้วว่าเขาดูเหมือนทาสของคุณที่ชื่อจามาร์คัสจริง ๆ!” ดาริโอพูด ในขณะที่เขาพยักหน้าเห็นด้วย

“ฮ่าฮ่าฮ่า! ถึงว่า ทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นหน้าเขาจัง เฮ้อ ฉันยังรู้สึกผิดอยู่นิดหน่อยนะที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ยั้งมือ และเผลอฆ่าจามาร์คัสจนตาย ทำไมเราไม่ให้เด็กหนุ่มคนนี้มาคอยติดตามเราล่ะ เพื่อที่เขาจะได้ปรนนิบัติรับใช้ฉัน? ดูท่าทางของเขาแล้ว ฉันคิดว่าเขาคงไม่สามารถหาเลี้ยงตัวเองได้อยู่ดี! ทำไมเราไม่ให้งานเขาทำล่ะ?” ยีลีนกล่าว

หลังจากที่ได้บำเพ็ญเพียรและฝึกฝนในป่าอยู่เป็นเวลาสามวัน เสื้อผ้าของเจอรัลด์ก็แทบจะดูไม่ได้ มันดูสกปรกมาก

แต่เจอรัลด์กลัวว่าพวกเขาอาจจะเป็นเพื่อนของลุงจริง ๆ ก็ได้ อีกทั้งคนเหล่านี้คงไม่สามารถต้านทานการโจมตีของเจอรัลด์ได้อย่างแน่นอน มันคงไม่ดีแน่ หากเขาเกิดพลั้งมือฆ่าคนเหล่านี้ตายขึ้นมาจริง ๆ

เมื่อคิดได้เช่นนี้แล้ว เจอรัลด์ก็ตกลงใจที่จะทำตามคำขอของเธอในตอนนี้ เพื่อที่เขาจะได้เห็นว่าเธอมีแผนและกลอุบายแบบไหนกันแน่

“ผมตกลงทำตามคำขอของคุณ ถ้าคุณสัญญาว่าผมจะได้เจอเพื่อนของผม!” เจอรัลด์กล่าว

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เอาล่ะ ว่าแต่ว่า แกชื่ออะไร?” ยีลียถาม ขณะที่เธอหัวเราะเยาะเขา

“เจอรัลด์ คลอฟอร์ด!”

“ชื่อของแกฟังดูเป็นผู้หญิงมาก! ฟังดูไม่ดีเลยถ้าฉันจะเรียกแกว่าเจอรัลด์ ฉันจะเรียกแกว่าคลอฟอร์ดก็แล้วกัน จากนี้ไปแกจะต้องคอยอยู่เคียงข้าง และติดตามฉันไปทุกที่ ฉันจะปฏิบัติต่อแกแบบเดียวกับที่ฉันปฏิบัติต่อจามาร์คัสในอดีต แต่ฉันจะไม่ทำร้ายแกแบบนั้นหรอกนะ! ฮ่าฮ่าฮ่า!” ยีลีนพูดพลางหัวเราะไปด้วย

ดูเหมือนว่าเธอมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงปรากฏตัวที่นี่ในวันนี้ หลังจากนั้นไม่นาน ยีลีนก็เรียกคนของเธอให้มารวมตัวกัน ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ทางเหนือของเมือง

เจอรัลด์เริ่มเข้าใจถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง