มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1425

“เดี๋ยวก่อน! นายคิดว่านายกำลังจะไปไหน นายคิดว่าที่นี่คือสถานที่ที่นายจะเข้าออกเมื่อไหร่ก็ได้ตามอำเภอใจอย่างนั้นเหรอ?!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะโกน ขณะที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอีกหลายคน ซึ่งทุกคนมีสีหน้าจริงจังและเคร่งขรึม กำลังแกว่งกระบองไฟฟ้าไปมาเพื่อข่มขู่เจอรัลด์

เจอรัลด์ถูกหยุดทันทีเมื่อเขาพยายามจะเข้าไปในวิลล่า และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอกภัยทุกคนก็มีท่าทีที่พร้อมจะจัดการกับเจอรัลด์โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย หากเขายังคงพยายามบุกเข้าไปข้างใน

"…หืม? ที่รัก ดูนั่นสิคะ! เจ้าเด็กน่ารังเกียจคนนั่นกำลังพยายามจะบุกเข้าไปในสถานที่ที่มีเกียรติอย่างเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น! เขาน่าจะดูสารรูปตัวเองให้ดีก่อนที่จะทำอะไรแบบนั้น!” ผู้หญิงคนหนึ่งเย้ยหยันเจอรัลด์ ขณะที่จับแขนสามีของเธอเอาไว้ ทั้งคู่แสดงสีหน้าเหยียดหยามไม่ต่างกัน ขณะที่กำลังมองดูเขา

ในขณะที่เขาได้ยินแบบนั้น เจอรัลด์ก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับพวกเขามากนัก อย่างไรก็ตาม มันน่าจะถึงเวลาที่แซคจะออกเดินทางมาพบเขาแล้ว

เจอรัลด์ไม่มีท่าทีรีบร้อน เขาถอยหลังหนึ่งก้าวก่อนจะยืนรออย่างเงียบสงบ

ผู้หญิงคนนั้นถอนสายตาที่เหยียดหยามของเธอจากเจอรัลด์ แล้วมองไปที่สามีของเธอก่อนจะบ่นว่า “อย่างไรก็ตาม ลูกพี่ลูกน้องของคุณไว้ใจได้จริงเหรอคะ? คุณก็น่าจะรู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่เราจะมีโอกาสได้เข้าเยี่ยมชมเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นแบบนี้! ฉันพาพวกเรามาที่นี่ได้ก็เพราะว่าพ่อของฉันมีเส้นสายและความสัมพันธ์ที่ดีกับคนของที่นี่ คุณรู้ใช่ไหม? ที่พูดมาทั้งหมด ฉันแค่พยามจะบอกว่าเขากำลังใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้เพื่ออวดสาว ทั้ง ๆ ที่เขาเพิ่งเคยมาที่นี่แค่ไม่กี่ครั้งเองนะคะ!”

“ในเมื่อคุณเป็นคนบอกผมเองว่าคุณพ่อของคุณสามารถใช้เส้นสายของเขาเพื่อให้เราได้เข้ามาสนุกในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้นได้ ผมคิดว่ามันคงจะไม่เป็นไรถ้าเราจะปล่อยให้เขาเข้ามา ในเมื่อเขาคุยกับผมเกี่ยวกับเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว มันคงดูไม่ดีถ้าจะปฏิเสธคำขอของเขาตอนนี้ ใช่ไหม…?” สามีของผู้หญิงพยายามเกลี้ยกล่อมเธอ

เมื่อรู้ว่าพวกเขาแค่พยายามจะโอ้อวดเรื่องเส้นสาย เจอรัลด์ก็รอแซคอยู่ข้าง ๆ ต่อไป โดยไม่สนใจที่จะฟังบทสนทนาของพวกเขาเลยแม้แต่น้อย

ไม่นานหลังจากนั้น ชายคนนั้นก็ชี้ไปที่รถคันหนึ่งที่กำลังแล่นเข้ามา พร้อมกับตะโกนว่า “เขามาแล้ว!”

ในขณะนั้นเอง เขาก็หันไปเห็นรถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวแล่นเข้ามาใกล้ทางเข้า ราวกับว่ามันยังไม่สะดุดตาพอ คนขับจึงบีบแตรรถตลอดเวลาเหมือนกลัวว่าคนจะไม่สังเกตเห็นรถของเขา

ในที่สุดรถคันหรูก็แล่นเข้ามาจอดด้านใน

“ขอโทษที่ให้รอนะครับ พี่ชายและพี่สะใภ้!” ชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งสวมแว่นกันแดดกล่าว ขณะก้าวออกจากรถ

ดูจากลักษณะแล้ว เขาน่าจะยังเป็นนักศึกษา และหลังจากที่เขาก้าวมาข้างหน้า เขาก็ถอดแว่นกันแดดออก แล้วสอดมันเข้าไปในกระเป๋าด้านหน้า

หลังจากนั้น เด็กหนุ่มอีกสองคนและหญิงสาวอีกหนึ่งคนก็ก้าวลงจากรถเช่นกัน

ในขณะที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งย้อมผมเป็นสีบลอนด์ หญิงสาวที่มาด้วยกันก็มีลักษณะที่ทั้งผอมและสูง ใบหน้าที่สวยงามมีสีแดงเล็กน้อยเพราะความเขินอาย

“…จ เจอรัลด์…? เธอ… ได้โปรด อย่าเข้าใจฉันผิดเลยนะ… เราแค่… ตอนแรกเราเรียนด้วยกัน! พอเราเรียนเสร็จแล้ว เราก็แค่ตัดสินใจที่จะออกมาสนุกด้วยกันเท่านั้นเอง!” ซาเวียอธิบายอย่างประหม่า

แม้ว่าพวกเขาจะเลิกกันไปแล้ว แต่ซาเวียก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอายเล็กน้อยที่จะต้องมาเจอกับเขาอีกครั้งในสถานการณ์เช่นนี้

"…ฉันเข้าใจแล้ว! มันก็ดีสำหรับเธอนะ! งั้นก็ขอให้สนุกก็แล้วกันนะ!” เจอรัลด์ตอบพร้อมกับยิ้มเจื่อน

“ฮะ! ฉันบอกเธอแล้วไง ยูริ ว่าเด็กนั่นดูเหมือนเจอรัลด์มากตอนที่พวกเรายังอยู่ในรถ! ฉันคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นเขา! ฉันไม่คาดคิดเลยจริง ๆ ว่าจะมีอะไรน่าสนใจและน่าตื่นเต้นขนาดนี้!”

“ฉันเดาว่าไอ้เด็กอนาถาคนนี้คงจะกำลังเผชิญหน้ากับความจริงอันแสนโหดร้ายอยู่! อย่างไรก็ตาม ในเมื่อซาเวียกำลังจะมาเป็นพี่สะใภ้ของเรานับจากวันนี้! ฉันจะจัดการกับมัน ถ้ามันกล้ามาก่อกวนซาเวียอีกในอนาคต!” เด็กหนุ่มผมบลอนด์เย้ยหยัน โดยไม่กลั่นกรองคำพูดของเขาเลยสักนิด

ซาเวียเองก็ทำได้เพียงเอามือขึ้นมาสางผมของตัวเองให้ตรงพลางแอบมองเจอรัลด์ โดยหวังว่าจะเห็นสีหน้าของเขา

แม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าการจบความสัมพันธ์แบบนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะโหดร้ายสำหรับเจอรัลด์ แต่เด็กสาวที่ไร้ค่าอย่างซาเวียก็มักจะอยากรู้อยากเห็นว่าเด็กผู้ชายที่ต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงเธอนั้นจะมีสีหน้าแบบไหนกัน