มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1426

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังคงยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อคิดย้อนกลับไป เขารู้สึกว่าตอนนั้นเขายังเด็กและไร้เดียงสาเกินไป

ซาเวียรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดกับสีหน้าหน้าที่เฉยเมยของเขา เธอจึงตัดสินใจถามเขาว่า “…นายหมายความว่าอย่างไรเจอรัลด์?”

“ฉันก็หมายความตามที่ฉันพูดนั่นแหละ!” เจอรัลด์ตอบ

"…นาย…! ไอ้คนโง่น่าสมเพช! ฉันจะบอกให้นายรู้ไว้เลยว่า ฉันแอบชอบยูริมานานแล้ว! นายมันก็แค่คนอนาถา ได้ยินไหม! คนโง่เท่านั้นที่จะสนใจคนอย่างนาย!” ซาเวียทำหน้าบึ้งตึง

“นายจะโทษฉันไม่ได้หรอกนะที่ชอบเขา! ถ้าจะต้องโทษใคร นายควรจะโทษตัวเองดีกว่าที่ทำตัวน่าผิดหวัง และให้ในสิ่งที่ฉันต้องการไม่ได้! นายรู้ไหมว่านอกจากเขาจะมีปัญญาซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมและเครื่องสำอางแพง ๆ ให้ฉันได้แล้ว การที่ฉันได้คบกับยูริยังทำให้ฉันสามารถเข้าถึงเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ได้อีกด้วย! แล้วนายล่ะ เคยทำอะไรให้ฉันได้บ้าง นายมันก็แค่ไอ้คนไร้น้ำยา!” ซาเวียกล่าวเสริม และยังคงทำหน้าบึ้งตึง ประเด็นหลักนั้นอาจจะเป็นเพราะความอับอายที่อยู่ในใจของเธอนั่นเอง

“…ผู้ชายคนนี้เป็นใคร ยูริ? เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอเหรอ” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ถาม

“ฮะ! ผู้ชายคนนี้น่ะเหรอ? เขาเป็นแค่คนอนาถาที่น่าสมเพชคนหนึ่งจากมหาวิทยาลัยของเรา ที่เคยเป็นแฟนเก่าของซาเวียน่ะ!” ยูริพูดอย่างตื่นเต้น

“ฮะ! ฉันสงสัยอยู่แล้วเชียวว่าผู้ชายคนนี้กำลังพยายามจะทำอะไรกันแน่! รู้ไหมว่าก่อนหน้านี้เขาพยายามบุกเข้าไปในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น จนถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไล่ออกมา!” ผู้หญิงคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันยิ่งกว่าเดิม

"อะไรนะ?! นี่นายคิดที่จะเข้าไปในเวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น จริงเหรอ! นายรู้ไหมว่าที่นี่เป็นสถานที่แบบไหน? นายคิดว่านายจะเข้าไปในนั้นแบบสุ่มสี่สุ่มห้าได้อย่างนั้นเหรอ?” ซาเวียตะคอกด้วยความประหลาดใจเกินคำบรรยาย

ไม่ว่าเธอจะมองอย่างไร ซาเวียก็รู้สึกแค่ว่าเจอรัลด์เป็นเพียงคนงี่เง่าคนหนึ่งเท่านั้น เธอเคยสนใจเขาตั้งแต่แรกได้อย่างไร?

“เอาล่ะ พอได้แล้ว! อย่าเสียเวลาไปพร่ำเพ้อถึงเขาอีกเลย! นี่ก็เริ่มดึกแล้ว เราเข้าไปสนุกข้างในกันเถอะ ยูริ ซาเวีย!” ผู้หญิงคนนั้นพูด

"ใช่แล้ว! เรารีบเข้าไปข้างในกันดีกว่าซาเวีย!” ยูริพูด ขณะที่เขาพาดแขนบนไหล่ของเธอ ราวกับว่าเขากำลังพยายามที่จะข่มเจอรัลด์

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปด้านใน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็หยุดพวกเขาทันที โดยเจ้าหน้าที่คนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ขอโทษด้วยครับ แต่เราเพิ่งได้รับการแจ้งมาว่าวันนี้เวย์แฟร์เมาน์เทน เอ็นเตอร์เทนเม้น ปิดให้บริการ และไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไปข้างในครับ!”

"อะไรนะ? แต่เราซื้อบัตรเข้าชมแล้วนะ!” หญิงสาวตอบด้วยสีหน้าที่งงงวย

“ตอนนี้บัตรเข้าชมอะไรก็ใช้ไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าพวกคุณมีปัญหาก็ไปร้องเรียนเอาก็แล้วกัน!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยโต้ตอบอย่างเย็นชา

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ยังคงยืนอยู่ที่ทางเข้าโดยไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลยแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นอย่างนั้น ยามก็ตะโกนด้วยความโกรธว่า “ไอ้สารเลว! แกไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ? ออกไปให้พ้นเดี๋ยวนี้!”

“ไอ้เด็กนรก! นี่มันเป็นบ้าไปแล้วหรอไง?!” ทั้งยูริและแดนนี่พูดอย่างเหยียดหยาม

“เจ้าโง่นั่น…! ฉันล่ะพูดไม่ออกจริง ๆ!” ซาเวียกล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงเย็นชา ขณะที่เธอยืนกอดอก

เมื่อยามเห็นว่าเจอรัลด์ยังคงเลือกที่จะเพิกเฉยต่อคำสั่งของเขา เขาก็ยกกระบองขึ้นทันทีและพยายามตีเจอรัลด์ พร้อมกับตะโกนว่า “แกอยากรนหาที่ตายใช่ไหม?!”

หลังจากที่ได้เห็นการกระทำของเขา เจอรัลด์เพียงแค่ชี้นิ้วไปที่เจ้าหน้าที่คนนั้น… ส่งผลให้กระบองกระเด็นหลุดออกจากมือของเขาทันที! เขาล้มหงายหลังและกลิ้งไปข้างหลังอยู่พักหนึ่ง! เมื่อเขาลุกกลับขึ้นมาได้ เขาก็มีสีหน้าหวาดกลัวขณะมองไปที่เจอรัลด์

เจอรัลด์จ้องกลับไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนเดิม แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันนี่แหละ คุณคลอฟอร์ด เจ้านายสุดที่รักของแก!”