มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1508

คาร์ลอสหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขาส่ายหัว จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่างโง่เขลาเสียจริง! ไม่คิดว่าแกยังกล้าที่จะต่อกรกับฉันแต่แรก! ใครกันที่ทำให้แกรู้สึกกล้าหาญถึงเพียงนี้?”

หลังจากนั้นชายชราก็ยกมือขึ้น… และเริ่มยกร่างสเต็ดสันขึ้นไปในอากาศโดยไม่ได้แตะต้องตัวเขาเลย!

เมื่อเห็นสเต็ดสันกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย ซีเรียลซึ่งอยู่ใต้แท่นสูงก็ตะโกนอย่างรวดเร็วว่า “พ่อ! รีบคิดหาวิธีจัดการกับไอ้วายร้ายคนนั้นทีสิคะ!”

แม้จะได้ยินคำอ้อนวอนของลูกสาว แต่ยาคอฟก็หมดปัญญาที่จะคิดหาทางแก้ไขสถานการณ์ในตอนนั้น

ในขณะเดียวกัน คาร์ลอสกำลังหันไปมองว่าใครเป็นคนตะโกนเรียกให้คนมาช่วยสเต็ดสัน วินาทีที่เขาสบตากับซีเรียล เขาก็หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “ดูเหมือนแกเองก็จะเก่งไม่เบาเลยนะ สาวน้อย! เอาล่ะ ในเมื่อแกรักมันมาก ฉันก็จะสูบวิญญาณของแกทั้งสองให้เหือดแห้งไปพร้อมกัน!”

คาร์ลอสหัวเราะทันทีที่ประโยคของเขาจบลง ยังไม่ทันที่ซีเรียลจะได้โต้ตอบ คาร์ลอสก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง และดึงเด็กหญิงผู้น่าสงสารไปทบนแท่นสูงเช่นกัน!

เมื่อเห็นเช่นนั้น ยาคอฟก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก เขาตะโกนออกไปทันที “ผม ผมขอร้องล่ะ ท่านอาจารย์หัวเราะ…! ได้โปรดไว้ชีวิตลูกสาวของผมด้วย…!”

เมื่อมองเห็นซีเรียลที่กำลังดิ้นรนเพื่อพยายามปลดปล่อยตัวเองจากการถูกดึงเข้าไปใกล้ชายชรา ซาเวอรี่ก็ลุกขึ้นยืนในทันทีและตะโกนว่า "ซะ ซีเรียล!"

ยาคอฟที่กำลังไม่แน่ใจว่าคาร์ลอสจะทำอะไรกับลูกสาวของเขาอีกก็พูดขึ้นมาว่า “ผม ผมแน่ใจว่าท่านคงไม่ได้ต้องการจะเป็นศัตรูกับครอบครัวของผมหรอก ใช่ไหม ท่านอาจารย์หัวเราะ? ยิ่งกว่านั้น ลูกสาวของผมก็ไม่เคยผ่านการฝึกฝนวิชามาเลยด้วยซ้ำ! ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ท่านจะต้องทำร้ายเธอแบบนั้น…!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คาร์ลอสก็ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม เขาได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว และหัวเราะเสียงดังสนั่น ก่อนจะตอบว่า “เฮ้ ตอนนี้ แกไม่คิดว่ามันจะไร้ยางอายไปหน่อยเหรอที่จะขอให้ฉันปล่อยตัวผู้หญิงคนนี้ไป เอาล่ะ ฉันจะให้แกเลือกว่าใครที่สมควรตาย! มันควรจะเป็นสเต็ดสัน? หรือซีเรียลดี? ฉันจะปล่อยให้แกสองคนตัดสินใจกันเอง! ให้คิดซะว่านี่เป็นวิธีที่ฉันให้ความเคารพต่อตระกูลแวดดี้ก็แล้วกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ในขณะที่เธอยังคงประหม่า ซีเรียลก็หันไปมองสเต็ดสันด้วยสายตาคาดหวัง...

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอเห็นกลับเป็นเด็กหนุ่มหน้าซีดเผือดที่ร้องอ้อนวอน “ทะ ท่าน! ผมขอร้องให้ท่านช่วยปล่อยผมไปเถิด…! ซีเรียลเป็นเพียงคนธรรมดา ดังนั้นการฆ่าเธอจึงเป็นเรื่องง่ายเหมือนการกำจัดตัวเรือด...! นอกจากนี้ โปรดทราบว่าในฐานะคนคนหนึ่งที่สามารถเข้าสู่ขอบเขตการฝึกฝนทักษะวิชาได้ ผมถือว่าผมยังมีค่าสำหรับท่านนะครับ…!”

ผู้หญิงที่ตะโกนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเพอร์ลา และความโกรธของเธอก็พลุ่งพล่านขึ้น เมื่อเธอได้เห็นว่าคาร์ลอสปฏิบัติต่อซีเรียลอย่างไร และด้วยความโกรธทั้งหมดนั้น เธอจึงพูดในสิ่งที่เธอคิดออกมาโดยไม่ได้คำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาด้วยซ้ำ

เมื่อคาร์ลอสได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันไปมองเพอร์ลาก่อนจะตอบว่า “โอ้? ต้องบอกว่าวันนี้เป็นวันที่น่าสนใจจริง ๆ! ท้ายที่สุด ฉันก็มีโอกาสได้เจอกับคนสามคนที่มีจิตใจเมตตาและเห็นอกเห็นใจผู้อื่น! แต่ถึงกระนั้น จงรู้ไว้เถอะว่าฉันมีนิสัยชอบมอบความตายอันน่าสยดสยองให้ผู้คน ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม หากพวกเขามันเลือกที่จะไม่เคารพฉัน! และตอนนี่แกก็จะเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่โชคร้ายคนนั้น!”

หลังจากส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น คาร์ลอสได้ร่ายเวทย์มนต์เพื่อกักขังซีเรียลและสเต็ดสันไว้ ก็ยื่นมือของเขาออกไปหาเพอร์ลา และพร้อมที่จะดึงเธอเข้ามาด้วย

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะยกเธอขึ้นจากพื้นได้ จู่ ๆ ก็มีลำแสงสีขาวปรากฏขึ้น และพุ่งลงมาเหนือคาร์ลอสโดยตรง! แสงนั้นสว่างมาก และดูเหมือนมันจะครอบคลุมไปทุกตารางนิ้วของพื้นที่ใต้ดิน

ถึงกระนั้น คาร์ลอสก็สามารถสังเกตเห็นมันได้อย่างทันท่วงทีและหลบการโจมตีได้ทันอย่างหวุดหวิด

ขณะที่เขากำลังกระโจนหลบลำแสงนั้น ชายชราก็เลิกคิ้วก่อนจะหันไปถามว่า “ใครกันที่กล้าทำแบบนี้?”