มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1507

“…เขาเป็นใครกัน…?!” หลายคนตะโกนด้วยความงุนงง ในขณะที่อีกหลายคนยังคงกรีดร้องอย่างหวาดผวา

สเต็ดสันเองก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง ในขณะที่เขาสำรวจชายชราตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดว่า “นี่… นี่แกเองเหรอ! แกยังไม่ตายอีกเหรอ คาร์ลอส?!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยาคอฟก็เอามือกุมแก้มที่บวมของเขาทันที จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและจ้องมองไปที่ชายชราก่อนจะพึมพำว่า “…คะ คาร์ลอส…? เจ้าแห่งความตาย…?!”

แม้แต่ฟินเนแกน เลดเลอร์ ซึ่งเป็นหัวหน้าของตระกูลเลดเลอร์ ก็ยังต้องรีบยืนขึ้นทันทีเมื่อเขารู้ว่าชายชราคนนั้นเป็นใคร

ฟินเนแกนหันขวับไปมองลูกชายอย่างประหม่า ก่อนจะตะโกนว่า “สะ สเต็ดสัน! ตรงนั้นอันตรายเกินไป! รีบถอยออกมา!"

ซีเรียลเองก็มองไปที่สเต็ดสันอย่างเป็นกังวล เธอค่อนข้างจะเป็นห่วงความปลอดภัยของเขา

“ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับพ่อ! ในเมื่อมันแสดงตัวออกมาแล้ว วันนี้ผมจะกำจัดไอ้วายร้ายที่เหี้ยมโหดให้สิ้นซาก!” สเต็ดสันตอบกลับ ขณะที่รอยยิ้มบาง ๆ เริ่มก่อตัวขึ้นบนใบหน้าของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ที่ตอนนี้เขาได้เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริง

"ช่างน่าทึ่ง! น่าทึ่งเหลือเกิน! ฮ่าฮ่าฮ่า! บอกตามตรง ฉันเคยคิดไว้แล้วว่าแกน่าจะเป็นคนงี่เง่า แต่ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแกจะไร้สมองอย่างน่าเหลือเชื่อ! มันคงไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าแกเป็นคนที่โง่เขลาที่สุดที่ฉันเคยพบเจอตลอดสามร้อยปีที่ฉันมีชีวิตอยู่บนโลกนี้!” คาร์ลอสประกาศ ในขณะที่เขายังคงหัวเราะเสียงดัง และจ้องตรงไปที่ดวงตาของสเต็ดสัน

เมื่อไม่กี่วันก่อน คาร์ลอสได้รับบาดเจ็บสาหัสจากเจอรัลด์ ทั้งศักดิ์ศรีและความแข็งแกร่งของเขาได้ถูกทำลายจนหมดสิ้น... ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องการจะแก้แค้นด้วยการสู้อย่างสุดกำลังในงานใหญ่นี้!

ก่อนหน้านี้ เขายุ่งอยู่กับการตามหาเจอรัลด์ตลอดเวลา โดยคิดว่าเจอรัลด์อาจจะเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวที่มีอำนาจในงานเทศกาลครั้งนี้ แต่แล้วเขาก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของเจอรัลด์ และนั่นก็ทำให้คาร์ลอสรู้สึกโล่งใจมากกว่าสิ่งใด

“ในเมื่อแกกล้าท้าทายฉันต่อหน้าแบบนั้น ฉัน สเต็ดสัน เลดเลอร์ จะถลกหนังแกทั้งเป็น ไอ้แก่!” สเต็ดสันโต้กลับ มุมปากของเขากระตุก ขณะที่เขากำหมัดทั้งสองเข้าหากัน...

วินาทีที่เขาทำแบบนั้น แรงระเบิดก็เริ่มก่อตัวขึ้นรอบตัวสเต็ดสัน ทำให้ผมยาวสลวยของเขาสะบัดไปมาราวกับกำลังเต้นระบำอย่างสง่างาม ขณะที่เขาเตรียมจะโจมตีคาร์ลอส!

ในขณะที่สเต็ตสันไม่รั้งรออีกต่อไป และได้เปิดเผยความจริงที่ว่าเขามีความแข็งแกร่งของอาจารย์ระดับสองให้ทุกคนได้เห็น แต่ในไม่ช้า การโจมจีที่รุนแรงของคาร์ลอสก็ทำให้สีหน้าที่มั่นใจของเขาเปลี่ยนไป และใบหน้าของสเต็ตสันก็บิดเบี้ยวไปชั่วขณะ!

สเต็ดสันไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีนั้น ส่งผลให้ร่างของเขาถูกเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศทันที…ก่อนที่จะถูกโยนกลับลงไปบนแท่นสูงกลางสังเวียนอีกครั้ง! เขาอาเจียนออกมาเป็นเลือด และเริ่มบิดตัวไปมาด้วยความเจ็บปวด รอยยุบขนาดใหญ่ปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจนบนแท่นสูงนั้น… เขาไม่คิดว่าเขาจะไม่สามารถต้านทานการโจมตีของคาร์ลอสได้แม้แต่ครั้งเดียว!

“…โอ้พระเจ้า…!” หลายคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุตะโกนและเปล่งเสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองออกมา

ยาคอฟเองก็รู้สึกได้ว่าเปลือกตาของเขากระตุกอย่างผิดปกติ ในขณะที่ฟินเนแกนเบิกตากว้างด้วยความกังวลและหวาดกลัว

สำหรับซีเรียล… เธอคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้ว่าทุกอย่างจะจบลงแบบเดียวกันกับที่สเต็ดสันจัดการกับยาโกรรอค เพราะความมั่นใจที่เขาแสดงออกมาก่อนหน้านี้ก็คล้ายกับความมั่นใจที่เขามีเมื่อวันก่อน เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ผลลัพธ์สุดท้ายก็ควรจะเหมือนเดิมไม่ใช่หรือ…?

อย่างไรก็ตาม หลังจากเฝ้าดูเขาถูกพาตัวออกไปหลังจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว ซีเรียลก็เอามือขึ้นมาปิดปากตัวเองด้วยความตกใจ ในที่สุด เธอก็ตระหนักได้ว่าการคาดเดาของเธอนั้นผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง...