มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1558

ตระกูลเทิร์นบูล เป็นตระกูลที่ดำรงอยู่มานานหลายศตวรรษ และมีคนที่ยอดเยี่ยมและมีอำนาจมากมายในตระกูล ซึ่งมีภูมิหลังที่มีอิทธิพล ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงกระทำการต่าง ๆ ด้วยความบุ่มบ่ามอยู่เสมอ เนื่องจากไม่มีใครสามารถต่อต้านพวกเขาได้

ฮูเปอร์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าลูกชายของเขาจะตายอย่างน่าสยดสยองเช่นนี้ ฮูเปอร์กอดศพลูกชายที่ถูกหั่นเป็นหลายชิ้น ความโศกเศร้า ความเกลียดชัง และความโกรธเกรี้ยวเริ่มก่อตัวขึ้นในหัวใจของเขา...

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ทุกคนจึงถอยหลังไปสองสามก้าวทันที

ฮูเปอร์ยังคงตัวสั่นอยู่ จากนั้นหันไปมองเลนอกซ์ ขณะที่เขาตวาดออกมา “…ใคร… ใครกันที่เป็นคนลงมือฆ่าลูกชายของฉัน…?!”

เลนอกซ์ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว จากนั้นตอบว่า “คนที่ลงมือ… คือคนที่ตระกูลของผมตามหามาโดยตลอด! เจอรัลด์เป็นคนทำเรื่องนี้!”

"…อะไรนะ?! เจอรัลด์?!” ฮูเปอร์คำราม นัยน์ตาของเขาตอนนี้กลายเป็นสีเลือด เจตนาสังหารหลั่งออกมาจากทุกอณูบนร่างกายของเขา

เมื่อเห็นสถานการณ์โดยรวมแล้ว ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวหรูหราซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ประกาศขึ้นมาว่า “ผมขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งต่อคุณและตระกูลของคุณด้วย ฮูเปอร์… ไม่ว่ายังไง ฉันจะล้างแค้นให้หลานชายของฉัน ฉันจะสั่งให้คนจากกองทัพจับตัวเจอรัลด์คนนั้นมาให้ได้! ทันทีที่เราได้ตัวเขา ฉันจะต้องทรมานเขาอย่างสะสมแน่นอน!”

เมื่อหันไปมองชายวัยกลางคนซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ ฮูเปอร์ที่ดูคลุ้มคลั่งก็ตอบว่า “ไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้น! ทันทีที่ได้ตัวเขามา ตระกูลเทิร์นบูลจะกินเนื้อทุกตารางนิ้วของเขา และดื่มเลือดของเขาให้หมดทุกหยด!”

ขณะที่เขาเริ่มร้องไห้จนน้ำตาเป็นสายเลือด จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งตะโกนขึ้นมาว่า “นายคิดจริง ๆ เหรอว่านายสองคนจะจับเจอรัลด์ได้? พวกนายนี่โง่เง่าจริง ๆ! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลูกชายของนายถึงได้ตายอย่างน่าสยดสยองแบบนี้! ไม่ว่านายจะโกรธแค้นเด็กหนุ่มคนนั้นขนาดไหน นายก็ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ไปกับการพยายามจับตัวเขาเลยสักนิด เพราะเขาอาจจะเป็นฝ่ายมาหานายเองด้วยซ้ำ! ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้พวกโง่ ไอ้โง่เอ๊ย! ฉันพนันได้เลยว่าเขาคิดจะสังหารหมู่พวกนายทุกคน และบีบบังคับให้ฉันต้องเผยตัวก็ยังได้! ไม่ว่าจะยังไง ตระกูลเทิร์นบูลของนายก็ไม่มีโอกาสที่จะหลีกหนีความเคียดแค้นของเขาได้พ้นหรอก คำขู่ของนายก็ใช้ไม่ได้ผลกับเขาเช่นกัน เพราะสำหรับเขาแล้ว การฆ่านายก็ง่ายพอ ๆ กับการฆ่าแมลงตัวเล็ก ๆ นั่นแหละ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนจึงหันไปมองที่มาของเสียง... และที่นั่น ชายชราผู้หนึ่งซึ่งสวมเสื้อคลุมสีดำกำลังเดินมาหาพวกเขาช้า ๆ จากกลางห้องจัดเลี้ยงแห่งชาติ...

เลน็อกซ์เป็นคนที่สองที่เห็นเขา เหงื่อของเขาเริ่มชุ่มออกมา ขณะที่เขาพูดว่า “น นายท่าน…!”

อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์ก็คงรู้สึกตกใจกับรูปร่างหน้าตาของเขาเช่นกัน ในตอนนี้ดวงตาของแดริลแปรเปลี่ยนเป็นสีแดงไปจนหมด และริมฝีปากของเขาก็กลายเป็นสีม่วงคล้ำน่ากลัว แถมยังมีนัยแห่งเทพบนหน้าผากของเขาที่เปล่งแสงสีโลหิตอีกด้วย... เมื่อรวมกันแล้ว การผสมผสานนี้ทำให้เขาดูราวกับมนุษย์ที่เป็นปีศาจไปครึ่งตัวแล้ว...

แดริลยิ้มอย่างมีเลศนัย จากนั้นหัวเราะก่อนจะเย้ยหยัน “ฉันใช้เวลาและความพยายามมากมากมายเพื่อให้แผนสำคัญของฉันมาถึงจุดนี้! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องแสร้งทำเป็นเป็นปู่ของเขามาระยะหนึ่ง เพื่อที่จะจัดการเขาได้โดยไม่ถูกสงสัย! ถึงกระนั้น มันก็คุ้มค่าเพราะฉันสามารถสร้างเขาและเฝ้าดูเขาเติบโตอย่างช้า ๆ ได้... อีกประการหนึ่ง สิ่งที่ฉันทำก็ไม่ต่างจากการเฝ้าดูเมล็ดพันธุ์ที่ฉันปลูกไว้อย่างช้า ๆ และในที่สุดมันก็ผลิดอกออกผล... ถึงกระนั้น ก่อนที่ฉันจะได้รับสิ่งตอบแทนจากความพยายามของตัวเอง แผนการก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย! แม้ว่านั่นจะไม่ได้สำคัญอะไร แต่ฉันก็แน่ใจว่าตอนนี้พวกนายคงรู้แล้วว่าทำไมฉันถึงบอกว่าฉันรู้จักเขาดี!”

"…เดี๋ยวนะ อย่าบอกนะว่า…เจอรัลด์เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจากฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาล…? ผมจำสิ่งแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้าเมื่อ 20 ปีที่แล้วได้ดี… หลังจากนั้น ฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาลได้ส่งกองกำลังมากมายไปสำรวจพวกนั้น…” ฮูเปอร์กล่าวด้วยความงุนงงเป็นอย่างมาก

สำหรับเกรย์สัน เขาหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะกล่าวเสริมว่า “…ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกว่าฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาลนี้เป็นที่รู้จักกันในนามวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังใช่ไหม นายท่าน…? ผมยังจำที่คุณบอกว่ามันเป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุดในสวรรค์และโลก… มันแข็งแกร่งมาก อันที่จริงใครก็ตามที่ได้รับพลังนั้นจะเป็นอมตะ! เมื่อนึกย้อนกลับไป เมื่อประมาณห้าสิบปีที่แล้วคุณช่วยชีวิตชาวประมงคู่หนึ่งไว้… หลังจากนั้น คุณยังให้เงินทองมากมายแก่พวกเขา เพื่อให้ฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาลที่กำลังจะตกเป็นของลูกหลานของพวกเขา… เนื่องจากเจอรัลด์นั้นทรงพลังมาก เป็นไปได้ไหมว่าเขาเป็นทายาทคนนั้น…?”

“ถูกต้อง ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด พลังปีศาจนั้นไม่เพียงแต่ให้ทำให้ฉันแข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังให้ความสามารถในการมองเห็นอนาคตให้ฉันด้วย! ด้วยพลังที่มหาศาลเหล่านี้ ฉันจะสนุกได้ก็ต่อเมื่อแผนของฉันดำเนินไปอย่างไร้ที่ติ! น่าเศร้าที่ฉันไม่ได้คำนึงถึงความจริงที่ว่า ผู้คนจะแอบพยายามช่วยเจอรัลด์ตลอดทาง! เพราะคนพวกนั้น เขาถึงได้ทรงพลังกว่าที่ฉันคิด และทำให้แผนของฉันเกือบพัง!” แดริลบ่นพึมพำ ขณะที่เขากำหมัดแน่น...