มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1559

“อะไรนะนายท่าน? คุณเองก็ไม่คิดว่าเขาจะมีพลังขนาดนี้งั้นหรือ?” เกรย์สันถาม

“แน่นอนว่าฉันไม่ได้คิดเรื่องนี้มาก่อน อืม ฉันดูแคลนพลังของวิญญาณบรรพกาลอันทรงพลังที่จะทำให้โลกใบนี้เปลี่ยนไปเสียสนิท… ยิ่งไปกว่านั้นเจอรัลด์ยังสามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรรูนได้ในเวลาเพียงไม่กี่ปี! ต้องบอกเลยว่าระดับการบ่มเพาะของเขาจะเทียบเท่ากับของฉันได้ไม่ยากเลย! ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะมีพรสวรรค์เพียงใด การบรรลุผลเช่นนี้ก็ไม่น่าเป็นไปได้เลยด้วยซ้ำ!”

“ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร สิ่งที่น่ารำคาญที่สุดเกี่ยวกับเรื่องนี้ คือความจริงที่ว่าคนที่แอบช่วยเจอรัลด์คอยกระตุ้นให้เขาเติบโตอย่างแข็งแกร่งเสมอ! ถ้าไม่ใช่เพราะคนผู้นั้น เจอรัลด์คงไม่พัฒนาอย่างรวดเร็วจนถึงจุดที่ฉันไม่สามารถควบคุมเขาได้อีกต่อไปแบบนี้หรอก!เพราะแบบนั้น ฉันถึงได้แต่ชักใยอยู่เบื้องหลังแบบนี้!” แดริลอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทั้งฮูเปอร์และเกรย์สันก็สูดลมหายใจอย่างเย็นชา

“มีผู้ที่ทรงพลังที่สุดจากองค์กรเจ้าแห่งการทำลายล้างทั้งเจ็ดคน… หากเจอรัลด์แข็งแกร่งอย่างที่คุณพูดจริง ๆ นั่นหมายความว่าเขามีความสามารถเทียบเท่ากับเจ็ดราชาแห่งจักระที่มีพละกำลังแข็งแกร่งอย่างร้ายกาจ…? เจอรัลด์เป็นราชาแห่งจักระเช่นกันหรือ…?”

ทั้งสองคนคิดไม่ตกอย่างหนัก เมื่อตระหนักได้ว่าตอนนี้ทั้งทั้งคู่ต่างรู้ว่าการแก้แค้นเจอรัลด์ด้วยความหุนหันพลันแล่นจะกลายเป็นการรนหาที่ตายเปล่า ๆ

“ก็ถูกอีกนั่นแหละ! และนั่นคือพลังของฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาลที่ทรงพลังที่สุด! ยังไงก็ตาม นั่นก็เป็นเสน่ห์ที่มีเอกลักษณ์โดยธรรมชาติเช่นกัน!” แดริลตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“ถ้าอย่างนั้น… เราไม่มีทางจัดการกับเจอรัลด์ได้จริง ๆ เหรอ นายท่าน…? ผมคงนอนตายตาไม่หลับหากไม่ได้ล้างแค้นให้ลูกชาย หลังจากที่เขาต้องเผชิญหน้ากับความตายอันน่าสยดสยองแบบนี้! ผมขอร้องล่ะนายท่าน ได้โปรด! หาทางฆ่าเขาให้ได้ด้วยเถอะ!” ฮูเปอร์ขอร้อง

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่คิดที่จะปล่อยให้เจอรัลด์พัฒนาตัวเองไปมากกว่านี้อีกแล้ว! นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจับสมาชิกในตระกูลของเขามาตั้งแต่แรกอย่างไรเล่า! การที่ฉันจับคนอื่นมาได้แบบนี้ ฉันก็จะสามารถกำหนดชะตาชีวิตของเขาได้อย่างน้อยสองในสามส่วนเลยล่ะ! เขาไม่มีทางรอดพ้นจากเงื้อมมือของฉันไปได้! ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“หลังจากนั้น ฉันจะเปิดใช้งานปราการป้องกันประเทศของยานัม ซึ่งสืบทอดกันมาตั้งแต่สมัยโบราณ อย่างคาถาทลายจักรพรรดิมังกร! หากมีสิ่งนั้น การฆ่าเจอรัลด์คนปัจจุบันก็ไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไป! จุดอ่อนที่ร้ายแรงที่สุดของเด็กคนนั้นคือความใจอ่อน และจิตใจที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น! น่าเสียดาย เพราะหากมันจะทำให้ฉันสามารถบรรลุเป้าหมายได้ ฉันจะเป็นปีศาจที่ไม่แยแสเรื่องจริยธรรมเลยแม้แต่น้อย!” แดริลประกาศพร้อมกับกำหมัดแน่นอีกครั้ง

เมื่อทั้งคู่ได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างจนลูกตาแทบจะถลนออกมา...

“…น-นายท่าน… เราจะใช้คาถาทลายจักรพรรดิมังกรจริง ๆ เหรอ? เรายังต้องใช้…” เกรย์สันพึมพำด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูข้องใจอย่างเห็นได้ชัด

“ก็อย่างที่ฉันบอกไง จริยธรรมแทบไม่มีความหมายอะไรกับฉันเลย ตราบใดที่ฉันสามารถบรรลุเป้าหมายได้ ไม่มีอะไรสำคัญกับฉันมากไปกว่าการคว้าฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาลมาเป็นของตัวเอง ด้วยเหตุนี้ การเสียสละและความพยายามทั้งหมดที่ฉันทุ่มเทให้กับภารกิจนี้จึงคุ้มค่ากับฉันอย่างยิ่ง!” แดริลหัวเราะเย้ยหยันออกมา

“อา เรื่องนั้น… ฉันกำลังจะบอกเลยว่าความสัมพันธ์อะไรนั่นเป็นแค่เรื่องไร้สาระเท่านั้น! เผื่อว่านายจะยังไม่รู้ กองกำลังจากจาเอลตราได้ใช้ทรัพยากรการฝึกอบรมทุกประเภทในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพื่อจับราชาแห่งจักระทั้งเจ็ด กล่าวอีกนัยหนึ่ง แม้ว่าฉันจะได้ชื่อว่าเป็นกษัตริย์แห่งเอเชียใต้ แต่สำหรับพวกเขาแล้ว ฉันเป็นเพียงหุ่นเชิดของพวกเขา หรืออย่างน้อยก็เป็นในสิ่งที่พวกเขาคิด ฉันต้องทนทุกข์ทรมานและทนแสร้งทำเป็นยอมจำนนต่อพวกเขาเสมอมา เพียงเพื่อให้ได้ฐานพลังแห่งวิญญาณบรรพกาล… เมื่อฉันได้มันมาเมื่อไหร่ จาเอลตราจะไม่มีค่าควรให้เราชายตามองอีกต่อไป! ทันทีที่พวกเขามาถึง ก็จงทำตามแผนเสีย!” แดริลสั่งด้วยน้ำเสียงดุดัน

ผู้คนต่างตัวสั่นเมื่อได้เห็นความมืดมิดแผ่ออกมาจากร่างของเขา ทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นอย่างนั้น แดริลก็ได้แต่ยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะพึมพำออกมา “ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เราจะได้พบกันอีกครั้งแล้วนะ เจอรัลด์… วางใจได้ นี่จะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้ายของเราด้วย!”

กลับมาที่เจอรัลด์ เขายังคงงุนงงเล็กน้อย...

งานสิ่งอื่นใด เขาเพิ่งได้รับการยืนยันว่ามิล่ายังมีชีวิตอยู่! แม้ว่าการได้เห็นเธอด้วยตาของเขาเช่นนี้ จะทำให้เขามีความสุขอย่างที่สุด แต่ก็เห็นได้ชัดว่าเธอสูญเสียความทรงจำไปหมดแล้ว…

ถึงกระนั้น สิ่งที่สำคัญที่สุด คือเธอยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งบอกให้เขาได้รู้ว่าเขาสามารถพบเธออีกครั้งในชั่วชีวิตนี้… นี่ถือเป็นพรวิเศษอย่างแน่นอน ด้วยเหตุนี้ การได้เผชิญหน้ากันเพียงครู่หนึ่งของพวกเขา ล้วนไม่มีอะไรต้องเสียใจ...