มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 195

“มีใครบอกให้นายนั่งตรงนั้นไหม? ที่ตรงนั้นถูกจองไว้ให้แฟนของฉัน! ตายจริง...มันเป็นเรื่องหนึ่งที่เคยเป็นคนขี้แพ้ในตอนนั้น แต่หลังจากสามปีในมหาวิทยาลัย นายก็ยังคงไม่ได้ดีขึ้นแม้แต่น้อยเลย! ไป รีบไปซะ ไปให้พ้น!”

เจอรัลด์ไม่สามารถแม้แต่จะจำชื่อของเธอได้อีกต่อไปด้วยซ้ำ และเขาก็ขี้เกียจจะชวนทะเลาะกับในตอนนี้

งั้นก็เหลือแค่ที่นั่งตรงประตู ซึ่งอาหารทั้งหมดจะถูกนำเข้ามา

เมื่อตระหนักได้ว่านี่คือความตั้งใจของทุกคนมาโดยตลอด เจอรัลด์ก็เพียงแค่ยอมจำนนต่อมัน

จริง ๆ แล้ว ยังมีที่ว่างข้างชารอนด้วยเหมือนกัน แต่อย่างไรก็ตาม เธอวางกระเป๋าถือของเธอไว้บนนั้น บ่งบอกว่าเธอเก็บที่นั่งไว้ให้ใครสักคน และแน่นอน เธอคงจะไม่เสนอที่นั้นให้เขานั่งหรอก

ลิเลียนยิ้มกว้างให้เจอรัลด์ จากนั้นก็หันไปถามว่า “ชารอน เมื่อไหร่เมอร์ฟีจะมาถึงนี่ล่ะ?”

“ผู้ชายคนนั้น...ฮึ่ม! มักจะละล้าละหลังเกี่ยวกับทุกอย่าง ทุกครั้ง เขาจะพูดว่าเขาใกล้จะมาถึงแล้ว—แต่เธอก็ยังคงจะต้องรอไปอีกสักพักเลยล่ะ!”

แม้ว่าเธอจะฟังดูอารมณ์เสีย แต่ความจริงแล้วในใจของเธอก็ร่ำร้องด้วยความภาคภูมิใจ

“โย่ว โย่ว โย่ว! ชารอนกำลังพูดถึงเมอร์ฟี คนเดียวกับเมอร์ฟีที่จบการศึกษาและกลายมาเป็นผู้จัดการขายของธุรกิจหรูหราบนย่านการค้าเมย์เบอร์รี่ทันทีหรือเปล่า? พวกเธอสองคนเข้ากันไม่ได้หรอกเหรอ?

“ใช่? ย้อนกลับไปเมื่อเขายังเป็นนักเรียน ชารอนเกาะติดเขาไปทุกที่ ตอนนี้เขาเป็นพี่ใหญ่แห่งเมย์เบอร์รี่แล้ว เธอยังคงบ่นไปเรื่อยอยู่อีกเหรอ? จริง ๆ แล้ว เธอแค่อยากให้พวกเราอิจฉา ใช่ไหมล่ะ?”

“พูดตรง ๆ นะ เธอช่วยบอกเราหน่อยได้ไหมว่าเขาเข้ามาทำงานนั้นได้อย่างไร? ให้ตาย ผู้จัดการการแห่งที่ย่านเมย์เบอร์รี่...ต่อให้เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมหรอก!”

ทันทีที่ชารอนพูดถึงแฟนของเธอทั้งโต๊ะก็ปั่นป่วนเกี่ยวกับเขาไปหมด และอากาศก็อบอวลไปด้วยกลิ่นของความอิจฉา

“ฮ่า ฉันไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนั้น!” ชารอนหัวเราะ “เมื่อเขามานี่ เขาสามารถเล่าให้เธอฟังได้ด้วยตัวเขาเอง!”

ราวกับวางแผนไว้ ประตูถูกเปิดออก และผู้ชายสองคนก็เดินเข้ามา

“เมอร์ฟี นายอยู่นี่แล้ว!” ทุกคนกล่าวทักทายชายร่างผอม สูงด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขามาถึงเขาก็เริ่มสงสัยว่าลิเลียนอาจจะมีเหตุจูงใจอื่นหลังจากการชวนเขามาที่นี่ เจอรัลด์ได้ถูกพามาที่นี่ก็เพื่อเป็นตัวตลกของงานปาร์ตี้ เป็นความบันเทิงของค่ำคืนนี้

ไม่มีใครที่นี่สนใจเขาเลยจริง ๆ ไม่แม้แต่ชารอนเอง—เจอรัลด์ยังไม่แม้แต่จะรู้ด้วยซ้ำว่าเธอเป็นใครไปแล้วตอนนี้

เรื่องทั้งหมดนี้กลายเป็นความผิดหวังอย่างมาก

เจอรัลด์ไม่ได้สนใจผู้ชายที่ชื่อเมอร์ฟีคนนี้เลย

เมอร์ฟี ในทางตรงกันข้าม เขากำลังยิ้มแย้มแจ่มใสให้เขา “ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมีบุคลิกอะไรอย่างงี้ เจอรัลด์! ขอโทษนะ ผมแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง ผมได้ยินมาจากชารอนว่าคุณสองคนเคยเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”

“ฮึ่ม! เจอรัลด์ เมอร์ฟีเสนอที่จะจับมือกับนาย เมื่อกี้! มารยาทของนายอยู่ที่ไหน?”

“จริงด้วย! เมอร์ฟี นายไม่ต้องขอโทษผู้ชายคนนี้เลย! ถามชารอนดูสิ—เขาเป็นคนขี้เกียจสิ้นคิดแท้ ๆ !”