มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 24

เจอรัลด์ต้องการที่จะถอนเงินของเขาทันทีที่เป็นไปได้เพื่อที่ว่าเขาจะสามารถออกจาธนาคารทันที ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจที่จะถอนเงินจำนวน 30 ดอลลาร์ทันทีทันใด

เขารีบบอกความต้องการของเขาให้พนักงานธนาคารผู้หญิงที่นั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ทันที

พนักงานธนาคารหญิงรู้สึกสงสัย อย่างไรก็ตาม เธอป้อนตัวเลขลงในคอมพิวเตอร์ในภายหลัง คอมพิวเตอร์ของเธอแสดงการเพิกถอนสำเร็จทันที!

ตาของพนักงานธนาคารหญิงเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจอย่างฉับพลัน

30,000 ดอลลาร์!

โอ้มายก้อด เด็กนักเรียนคนนี้รวยมาก!

“คุณผู้ชายคะ การเพิกถอนของคนสำเร็จแล้วค่ะ”

หลังจากนั้น พนักงานธนาคารหญิงยืดผมให้ตรงก่อนจะยืนขึ้นและแสดงความเคารพต่อเจอรัลด์

จากนั้น เธอหยิบเงินสดก้อนหนึ่งก่อนจะวางมันในเครื่องนับเงิน

ครืด ครืด...

เครื่องนับเงินดังขึ้นทันที

มันคือเงินทั้งนั้น!

เหล่านักเรียนที่กำลังต่อแถวอยู่ในธนาคารเพื่อถอนเงินนิ่งงันไปชั่วขณะ

ในเวลานี้ทั้งเด็กผู้หญิงและผู้ชายที่อยู่ด้านหลังเจอรัลด์อ้าปากค้างไปตามๆกัน จนผู้คนยังสามมากยัดไข่สองฟองไปในปากของพวกเขาได้!

คนสองคนที่อยู่ด้านหลังของเขาได้เยาะเย้ยเขาก่อนหน้านี้เพราะพวกเขาคิดว่าเขาคงไม่มีเงินพอในบัญชีธนาคารของเขา!

อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนกับว่าเขามีเงินมากกว่าด้วยซ้ำ!

ในตอนนี้พวกผู้หญิงในธนาคารต่างพากันมองเจอรัลด์ด้วยสีหน้าแปลก ๆ

พวกเขาดูเหมือนกำลังพูดว่า ‘คนหล่อ ได้โปรดมองมาที่ฉัน โปรดมองมาทางนี้’

เจอรัลด์ลูบจมูกเขาปรอย ๆ เพราะเขารู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

หลังจากนั้น เขาตระหนักได้ว่าไม่มีทางที่เขาจะเก็บเงินจำนวนมากไว้กับเขาเองและเขาไม่สามารถที่จะพกเงินจำนวนมากทั้งหมดนั้นไว้ในมือ

เขามองไปรอบ ๆ และเขาเหลือบไปเห็นถุงขยะสีดำในขยะด้านหน้าเคาน์เตอร์ มันเพิ่งถูกเปลี่ยดังนั้นมันยังคงใหม่เอี่ยมอยู่

เจอรัลด์นำถุงขยะออกมาก่อนจะวางมันไว้บนเคาน์เตอร์

“คุณ คุณต้องการถุงนี้เหรอ?”

พนักงานธนาคารหญิงประหลาดใจอย่างที่สุด

ทุกคนที่ร่ำรวยแปลกประหลาดกันอย่างนี้เหรอ?

“ใช่!”

เจอรัลด์ไม่ได้พูดมาก เขาเพียงแค่หยิบกองเงินสดและใส่มันลงไปในถุงขยะสีดำก่อนที่เขาจะหยิบบัตรประจำตัวของเขาจากพนักงานธนาคารหญิงและเดินออกจากธนาคารไป

“ดูนั่นสิ! เขาร่ำรวยและนายไปเยาะเย้ยและหัวเราะเยาะเขาก่อนหน้านี้ นายรวยได้ครึ่งหนึ่งของเขาหรือเปล่า?”

ทันทีที่เจอรัลด์ออกจากธนาคารไปทุกคนเริ่มกระซิบในหมู่กันเอง

ตอนนี้เอง หญิงสาวที่อยู่ในวงแขนของเด็กผู้ชายมองเขาอย่างรังเกียจขณะที่เธอชกเขาตรงหน้าอก

เด็กผู้ชายเพียงจ้องด้านหลังของเจอรัลด์และตอบอย่างฉุนเฉียวว่า “เอาหละ โธเว้ย! ทำไมคนร่ำรวยถึงแต่งตัวแบบนั้นได้?”

ถึงแม้ว่าเจอรัลด์ไม่อยากเข้าเรียนสาย แต่เขาก็สายไปแล้วเพราะความล่าช้า

“รายงานครับ!”

เจอรัลด์ยืนอยู่ตรงประตูห้องเรียน

แคสแซนดร้า แมคเกรเกอร์ ตัวแทนชั้นเรียนหญิงสาวสวย จ้องไปที่เจอรัลด์

“อะไรนะ? ว่าไงนะ? นายจะจ่ายค่าเล่าเรียนในวันนี้เหรอ?”

แคสแซนดร้าแปลกใจมาก

ในตอนนี้เอง ซาเวียผู้ที่นั่งอยู่กลางห้องเรียน มองเจอรัลด์ด้วยท่าทางเย็นชา

“เจอรัลด์ ได้โปรดอย่าทำแบบเดิมเหมือนกับที่นายได้ทำก่อนหน้านี้เลย! นายจ่ายค่าเล่าเรียนของนายด้วยธนบัตรหนึ่งและห้าดอลลาร์และฉันต้องนั่งนับธนบัตรแต่ละใบเป็นเวลานานด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนร่วมชั้นองนาย”

แคสแซนดร้ามีสีหน้าที่กังวลบนใบหน้าของเธอ ในช่วงเทอมสุดท้าย เจอรัลด์ทำให้ทุกคนตกตะลึงเมื่อเขาจ่ายเงินค่าเล่าเรียนของเขา

เนื่องจากว่าเขาไม่ได้จัดการเพื่อที่จะได้เงินช่วยเหลือจากมหาวิทยาลัยในเทอมที่แล้ว เจอรัลด์ จึงต้องรวบรวมเงินทั้งหมดที่เขาหามาได้จากการทำงานพาร์ทไทม์เข้าด้วยกัน เพื่อจ่ายค่าเล่าเรียน ในตอนนั้น จึงทำให้เกิดเป็นเรื่องอื้อฉาวมากในมหาวิทยาลัย

มีนักเรียนที่ยากจนเช่นนี้ในมหาวิทยาลัยจริงเหรอ?

แคสแซนดร้ากลัวว่าจะมีเกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยเดิมปีที่แล้วและเธอจะต้องอับอายอีกครั้ง!

“โอ้ หัวหน้าห้อง ฉันคิดว่าพวกเราจะได้ทำงานกันข้ามคืนอีกครั้ง! ฉันรู้สึกสงสารมือขวาของฉันแหละ ฉันคิดว่าฉันจะสามารถใช้มันไปหาอะไรกินและเล่นเกมแทน!”

แดนนี่ บลอนดี้พวกผู้ชายที่เหลือแสร้งว่ามือของพวกเขากำลังเจ็บปวดและพวกเขาเดินไปหน้าชั้นเรียนในตอนนี้เพื่อช่วยหัวหน้าห้องนับเงินที่เจอรัลด์กำลังจะใช้จ่ายค่าเล่าเรียน

ความจริงแล้ว พวกเขาพยายามจะดูถูกและดูหมิ่นเจอรัลด์

การแสดงออกบนใบหน้าของซาเวียเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันเพราะเธอรู้สึกละอายใจมากที่ว่าเธอเป็นแฟนเก่าของเจอรัลด์!

“ฮ่าฮ่าฮ่า เอาหละ ถ้านายอยากจะนับเงินขนาดนั้น งั้นก็นับมันช้า ๆ และบอกฉันเมื่อนายนับมันเสร็จนะ!”

ตอนนี้เองมีร่องรอยของความโกรธบนใบหน้าของเจอรัลด์

เขาทิ้งถุงขยะไว้ที่หน้าชั้นเรียน

ว๊าว!

ในตอนนี้เอง ถุงขยะได้เปิดออกและธนบัตรได้กระจัดกระจายไปทั่วหน้าห้องเรียน...