มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 23

หลังจากกลับมาที่หออลิซและพวกผู้หญิงยังคนรู้สึกไม่พอใจและประหลาดใจ

ถ้าเจอรัลด์เป็นคนจนจริงและหากว่าเขาถูกล็อตเตอรี่จำนวน100,000 ดอลลาร์ พวกเขาคงไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจเช่นนี้

อย่างไรก็ตาม เขาสามารถซื้อกระเป๋าหรูรุ่นลิมิเต็ดได้จริงและเขายังสามารถเลี้ยงอาหารพวกเขาในส่วนที่แพงที่สุดในคฤหาสน์ได้

นอกจากนี้ พอเป็นเรื่องภาพวาดสีน้ำมัน เจอรัลด์ยังสามารถโน้มน้าวแซคให้ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปได้แบบนั้นเลย

นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?

“อลิซ เธอคิดอย่างไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้?”

อลิซนั่งอยู่บนเตียงขณะที่กำลังฟังเจสลิน ที่กำลังลบเครื่องสำอางบนหน้าอยู่ตอนนี้

หลังจากนั้น เธอขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ไม่รู้สิ บางทีพวกเราอาจจะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เกินไป ไม่ใช่ว่าเฮลี่ได้โทรหาฮาร์เปอร์เพื่อถามและยืนยันสถานการณ์กับเขาแล้วหรอกเหรอ? ไม่ว่ายังไง เหตุผลเดียวที่แซคปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างดี นั่นเป็นเพราะว่าเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือชีวิตลูกสาวของเขา

ฉันคิดว่าแซคพยายามที่จะหาเหตุผลมารองรับเพื่อที่ว่าเจอรัลด์จะได้ไม่อับอายขายหน้าเกี่ยวกับภาพวาดสีน้ำมันมากเกินไป อย่าลืมว่า เจอรัลด์ได้ช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้และนั่นคงเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเขา

อลิซรู้สึกดีขึ้นอย่างมากขณะที่เธอคิดถึงเหตุผลนี้

“อืม ฉันคิดว่ามันดูสมเหตุสมผล ฉันคิดว่าเจอรัลด์เป็นคนรวยจริง ๆ นะตอนนี้! นั่นทำให้ฉันกลัวแทบตายแหนะ! เจสลินพูดขณะที่ถอนหายใจยาว!

“อะไรนะ? เธอไม่ได้เรียกเขาว่าเจอรัลด์อีกต่อไปแล้วเหรอ?”

พวกผู้หญิงคนอื่นเริ่มหัวเราะในหมู่กันเอง

“ใครที่พูดกับเขาในท่าทางที่น่ารักแบบนั้นกัน? หากเขาสามารถขอคุณไลล์ให้มอบตำแหน่งดี ๆในธุรกิจของเขาให้กับฉันได้ ในอนาคตฉันจะเอ่ยถึงเขาแบบนั้นอย่างแน่นอน! อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องกังวลอะไรในชีวิตอีก”

“เจอรัลด์ โชคดีมากเลย ฉันเดานะว่าคุณไลล์จะถือว่าเหตุการณ์ในวันนี้เหมือนกับว่าเขาได้ตอยแทนให้กับเจอรัลด์สำหรับทุกสิ่งอย่างที่เขาได้ทำเพื่อครอบครัวของเขาแล้ว”

พวกผู้หญิงยังคงซุบซิบในหมู่กันเอง

อลิซรู้สึกโล่งใจอย่างมากเมื่อเธอได้ยินพวกเขาพูด ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ยิ่งเจอรัลด์ทนทุกข์มากเท่าไหร่ เธอก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้นเท่านั้น

มันคือความรู้สึกแปลก ๆ

ขณะเดียวกัน เจอรัลด์ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย

หลังจากกลับมาที่หอ เจอรัลด์และเพื่อนร่วมห้องของเขารู้สึกง่วงนอนอย่างรวดเร็วเนื่องจากว่าพวกเขารู้สึกอ่อนล้าจากการที่เล่นและใช้เวลาทั้งวันอยู่ข้างนอก

วันถัดมา ก็ถึงเวลาเข้าชั้นเรียนแล้ว

ในตอนนี้เอง เจอรัลด์เห็นฮาร์เปอร์และพวกผู้ชายคนอื่น ๆ กำลังเขียนชื่อของพวกเขาลงบนใบสั่งจ่าย

เมื่อเจอรัลด์เห็นข้อความในห้องแชทกลุ่ม เขาตระหนักได้ทันทีว่าถึงเวลาที่พวกเขาต้องจ่ายค่าเทอมของพวกเขาแล้ว

“เจอรัลด์ นายจะรอเงินช่วยเหลือที่นายจะได้รับภายในสองอาทิตย์ก่อนนายจะจ่ายค่าเทอมหรือเปล่า หรือว่านายมีวิธีที่จะจ่ายทางอื่นไหม?”

ความจริงแล้ว ฮาร์เปอร์อยากจะถามเจอรัลด์ว่าคุณไลล์ ได้ให้เงินเขามาเพื่อจ่ายค่าเทอมหรือเปล่า

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงภาพวาดสีน้ำมันเมื่อคืน ฮาร์เปอร์ไม่อยากจะถามคำถามนั้นอีกต่อไป

เขากลัวว่าเจอรัลด์จะเป็นคนยากไร้อีกครั้งในวันนี้

เจอรัลด์ยิ้มก่อนเค้าจะพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรฉันยังคงมีเงินเหลืออยู่บ้างในบัญชีธนาคารของฉัน และมันควรจะพอสำหรับจ่ายค่าเทอมของฉัน ยังไงซะ ฉันจะเข้าไปเรียนช้าหน่อยเพราะฉันต้องไปถอนเงินสดที่ธนาคาร!”

ฮาร์เปอร์บอกได้เลยว่าเจอรัลด์ไม่ได้โกหก เจอรัลด์อาจจะมีเงินเหลืออยู่บ้างสำหรับจ่ายค่าเทอมของเขาจริง ฮาร์เปอร์รู้สึกโล่งใจขึ้นอย่างมาก

ในตอนนี้เอง เจอรัลด์มาถึงธนาคารที่อยู่ด้านหน้าวิทยาเขตองมหาวิทยาลัย

“ผมขอถอนเงินจำนวน 1500 ดอลลาร์ครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะยื่นบัตรธนาคารให้เจ้าหน้าที่ธนาคาร

เจ้าหน้าที่ธนาคารด้านในรู้สึกตะลึงไปเล็กน้อย

หลังจากตรวจสอบบัตรธนาคารของเจอรัลด์ เธอมองเจอรัลด์ก่อนที่จะมองบัตรธนาคารในมือของเธอ

หลังจากนั้น ในที่สุดเธอก็ถามเจอรัลด์ด้วยความแปลกใจ “เกิดอะไรขึ้นกับบัตรธนาคารของคุณ? ทำไมถึงมีการเปลี่ยนแปลงมากเหลือเกินในบัตรของคุณ?”

มีการเปลี่ยนแปลงในบัญชีธนาคารของเขางั้นเหรอ?

“ว่าไงนะ?”

ตาของเจอรัลด์เบิกกว้างด้วยความตกใจ

เหี้ยมโหดเกินไปแล้ว!

นี่มันเลือดเย็นมากเกินไป

เธอกำลังบังคับให้เขาใช้ชีวิตอย่างลูกคนรวย

“นายควรจะคุ้นเคยกับสถานะและชีวิตใหม่อย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มิฉะนั้น พ่อกับแม่และพี่คงจะกังวลว่าสุดท้ายแล้วเราจะพานายออกจากเงามืดของความยากจนทุกวันได้อย่างไร...”

หลังจากนั้น เจสสิก้าวางสายทันที

“เป็นอะไรมากป่ะ? นายจะถอนเงินหรือเปล่า? นายหยุดล่าช้าและทำพวกเราเสียเวลาได้ไหม?

อย่างไม่รู้ตัว มีคนเข้าแถวอยู่ด้านหลังเจอรัลด์และมีนักเรียนประมาณห้าถึงหกคนกำลังรออยู่หลังของเจอรัลด์ เพราะพวกเขาต้องการจะถอนเงินเหมือนกัน

คนที่เพิ่งพูดคือผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดีแขนของเขาโอบรอบสาวสวยไว้ขณะที่จ้องเจอรัลด์ด้วยความดูถูก

วันนี้เป็นวันของการจ่ายค่าเทอมของพวกเขา

ดังนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเด็กนักเรียนจำนาวนมากจะมาที่ธนาคารนี้เพื่อถอนเงินไปจ่ายค่าเทอม

เมื่อเด็กผู้ชายเห็นการแต่งตัวของเจอรัลด์และเมื่อเขาเห็นเจอรัลด์คุยโทรศัพท์นาน เขาคาดเดาไว้ว่าเจอรัลด์คงไม่มีเงินเหลือในบัญชีธนาคารและนั่นเองทำให้เขาไม่มีทางเลือกที่จะต้องโทรหาทางบ้านเพื่อถามเรื่องเงิน

“โอ้ งั้นนายจัดการให้ครอบครัวมรวบรวมเงินให้ได้แล้วใช่ไหม? นายรู้มั้ยว่าพวกเราทุกคนไปเรียนช้าเพราะนาย?”

ตอนนี้เอง ผู้หญิงในวงแขนของเด็กผู้ชายได้พูดขึ้นขณะจ้องไปที่เจอรัลด์

“เอาหละ ฉันจะถอนจำนวนเงินขั้นต่ำ”

เมื่อเจอรัลด์เห็นคนต่อแถวยาวอยู่ด้านหลัง เขาจึงรีบพูดขึ้นกับเจ้าหน้าที่ธนาคารผู้หญิง