มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 431

เวย์ลอนกำลังขอความช่วยเหลือจากเจซันอยู่อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่พวกเขาจะสามารถได้ทราบข้อมูลที่แน่ชัด เวย์ลอนก็วางสายไปแล้ว นี่เป็นเพราะเขาได้สังเกตเห็นเซลล่าและคนที่เหลือกำลังเจลข้ามาในห้อง

“ฉันขอโทษนะเวย์ลอน! ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของฉันเอง!” เซลล่ากล่าวขอโทษ

“เธอกำลังพูดถึงอะไรอยู่เซลล่า? ฉันแค่รู้สึกประหลาดใจเมื่อพวกเขาเริ่มทำร้ายพวกเราโดยไม่แม้แต่จะทำเรื่องให้กระจ่างเสียก่อนด้วยซ้ำ! อย่ากังวลไปเลย ลูกน้องของพ่อของฉันกำลังจัดการกับพวกเขาอยู่ตอนนี้! พ่อของฉันก็ได้ข่าวเกี่ยวกับปัญหาของเธอเหมือนกัน!” เวย์ลอนกล่าวด้วยนำ้เสียงดุร้าย

เซลล่ากำลังจะพูดบางอย่างเมื่อโทรศัพท์ของเธอเริ่มดังขึ้นมา

ด้วยการสูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอกดรับสาย มันเป็นการพูดคุยกันสั้น ๆ และเธอก็วางสายไม่นานหลังจากนั้น

“...ตอนนี้มันจบแล้ว! สายนั่นมาจากประธานของฉัน เขาแจ้งให้ฉันทราบว่าฉันถูกไล่ออก!” เซลล่ากล่าวอย่างอ่อนแรง

เธอรู้ว่าเธอเพิ่งจะเสียโอกาสในการมีอาชีพที่ยอดเยี่ยมไปแล้ว เพราะตอนนี้เธอถูกไล่ออก เธอจะไม่สามารถเข้าทำงานที่บริษัทสาขาที่ดีเลิศหรือการลงทุนในบริษัทต่าง ๆ ภายใต้ดรีม อินเวสทเมนท์ กรุ๊ปที่ไหน ๆ ได้อีกต่อไปแล้ว

ทั้งหมดมันหายไปแล้ว

“…อะไรนะ? เธอถูกไล่ออกเหรอ?”

อย่างไรก็ตามเวย์ลอนไม่เคยคำนึงถึงความเป็นไปได้นั้นเลย ตอนแรกทั้งหมดที่เขาต้องการจะทำก็คือการโอ้อวดความสามารถทั้งหลายของเขาต่อหน้าเซลล่า

เป้าหมายของเขาคือ ทำให้เธอชื่นชมเขาและตกหลุมรักกับเขา

เขาได้ต่อสู้และฟาดฟันเพื่อช่วยเหลือเธอแต่ไม่เพียงแค่ว่าทำแบบนั้นจะล้มเหลวในการการแก้ปัญหาของเซลล่าแล้ว มันยังเป็นการเพิ่มภาระให้เธอมากขึ้นเพราะโดยพื้นฐานแล้วตอนนี้เธอตกงาน

“เวย์ลอน…พวกเราควรจะทำยังไงดีตอนนี้? แน่นอนมันรู้สึกเหมือนกับว่าพวกเขาจะยังคงคุกคามเซลล่าต่อไปอยู่!” เรถามขึ้นมา กำลังทำตัวยุ่งเรื่องของคนอื่นอย่างที่เธอเป็น

“อย่าลืมสิ! พวกเรายังมีพ่อของเวย์ลอนอยู่เคียงข้างของพวกเรา! เขาต้องมีอำนาจมากกว่ารองผู้จัดการบางคนอยู่แล้วอย่างแน่นอน!” เพื่อนร่วมชั้นขายคนหนึ่งพูดดูถูกขึ้นมาขณะที่เขาวิเคราะห์สถานการณ์

ตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของเวย์ลอนก็ดังขึ้นมา

เขารับสายมันทันที

“เป็นไงบ้างครับ พ่อ?…พ่อพูดว่าไงนะ? ให้ตายเถอะ เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว แล้วผมล่ะ? โอเคครับพ่อ เข้าใจแล้ว!”

เมื่อเขาวางสายในที่สุดแล้ว ใบหน้าของเขาก็ซีดเซียว และมือของเขาก็กำลังสั่นอย่างรุนแรงมากจนโทรศัพท์ตกลงบนเตียง

แต่มันสายเกินไปแล้วที่จะเสียใจ…

จากนั้นเพื่อนร่วมชั้นทั้งหลายก็พยายามจะทำให้อารมณ์ดีขึ้น โดยการแบ่งปันผลลัพธ์เชิงบวกจากเรื่องในวันนี้ แต่อย่างไรก็ตามลึก ๆ ลงใปข้างใน พวกเขาทุกคนก็รู้ว่าพวกเขาแค่กำลังปลอบใจกันและกัน

ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของเซลล่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เธอรับโทรศัพท์และก็เหมือนกับก่อนหน้านี้ เธอเพียงพูดคุยไม่นานนัก

อย่างไรก็ตาม รายละเอียดต่าง ๆ ของการโทรดูเหมือนจะทั้งน่าตกใจและสำคัญมากต่อเซลล่า นี่เป็นเพราะเมื่อใกล้จะสิ้นสุดการโทร สายตาของเธอเบิกกว้างขึ้นและการแสดงออกของความเหลือเชื่อสุด ๆ ที่ระบายบนใบหน้าของเธอนั้น

“เซลล่า? เกิดอะไรขึ้น?”

เซลล่าใช้เวลาครู่หนึ่งที่จะตอบเนื่องจากว่าเธอยังคงตกตะลึงจากการโทรนั้นอยู่

“เจ้านาย…เจ้านายของบริษัทของฉันโทรหาฉันเป็นการส่วนตัวเมื่อครู่นี้ เขาบอกฉันว่าฉันสามารถกลับมาทำงานที่นั่นได้และฉันจะถูกย้ายไปแผนกบุคคล ฉันจะทำงานโดยการเป็นเด็กฝึกงานอยู่ที่นั่น และฉันจะยังได้รับการฝึกฝนอีกด้วยเพื่อที่ฉันจะสามารถดำรงตำแหน่งที่สูงขึ้นในแผนกนี้ได้ในอนาคต…เขายังขออภัยกับฉันอีกด้วยเกี่ยวกับปัญหาในเรื่องชาร์ลี…เขาบอกฉันว่าชาร์ลีถูกไล่ออกและเขายังบอกอีกด้วยว่ามันเป็นการตัดสินใจโดยเบื้องบน!”

“…เอ๋?”