มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 447

ทันทีที่เจอรัลด์ได้ข้าวต้มมาแล้ว เขาก็รู้สึกถึงการตบลงบนไหล่ของเขา

เป็นลิเลียนพร้อมกับถือถุงอาหารในมือ

“บอกมา เจอรัลด์! นายยังไม่ได้ทานอะไร ใช่ไหม? มานั่งกับฉันสิ! ฉันเพิ่งซื้ออาหารอร่อย ๆ มาจากด้านนอกโรงพยาบาลดังนั้นมากินด้วยกันเถอะ!”

“ไม่เป็นไร เธอยังให้น้ำเกลืออยู่ไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่โรงอาหารล่ะ?” เจอรัลด์ถามขณะที่เขายิ้ม

เขาไม่รู้ว่าทำไมลิเลียนถึงกลายเป็นกระตือรือร้นขึ้นมาฉับพลัน มันน่าอึดอัดเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าความจริงเธอจะเยาะเย้ยเขาอยู่บ่อย ๆ แต่เจอรัลด์ก็ไม่ได้ถือสาอะไรเธอเลย

นั่นคือเหตุผลเดียวที่ทำไมเขาถึงยังคงพูดสุภาพกับเธอ

“ฉัน-ฉันสบายดี! ฉันสบายดีทันทีที่ฉันเห็นนาย! นายเป็น…เหมือนกับยาของฉัน! นายไม่รู้เหรอ?” ลิเลียนถามด้วยรอยยิ้มที่มีพิรุธบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่เจอรัลด์

ตอนนี้เธอยืนใกล้ชิดกับเจอรัลด์มากและแขนของเธอก็ถูกับแขนของเขาเป็นครั้งคราว

เจอรัลด์สามารถรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งตัว

เอาตามตรง ลิเลียนมีรูปร่างที่สมบูรณ์แบบและดูสวยมาก นี่เป็นเพราะเธอเคยเป็นนักเรียนศิลปะและเธอก็เป็นหัวหน้าทีมของทีมเต้นละตินด้วยเช่นกัน

เทียบกับชารอนแล้ว เธอดูมีเสน่ห์มากกว่าอย่างแน่นอนและเธอก็ดึงดูดใจมากกว่าด้วยเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจอรัลด์คุยกับเธอไปเล็กน้อยก่อนหน้านี้ ท่าทางของเธอไม่ใช่แบบนี้เลย เกิดอะไรขึ้นภายในครึ่งชั่วโมงนี้ที่ทำให้เธอกระตือรือร้นเช่นนี้? เอาตามตรง คราวนี้เธอค่อนข้างกระตือรือร้นมากเกินไป

“มีอะไรที่เธอต้องการหรือเปล่า ลิเลียน?” เจอรัลด์ถาม รู้สึกแปลกใจอย่างสิ้นเชิง

“โอ้ อย่างกังวลเกี่ยวกับมันเลย! อาหารต้องมาก่อน! นายรู้ไหม ฉันวิ่งลงไปชั้นล่างเพื่อซื้ออาหารเมื่อครู่นี้เพราะพวกเราต่างก็รู้ว่าอาหารโรงอาหารนั้นไม่ได้ดีที่สุดในโลก! ที่นี่พวกมันยังแพงเกินไปอีกด้วยเหมือนกัน! แต่พอได้แล้วล่ะ ดูว่าฉันซื้ออะไรมาสิ!”

พร้อมด้วยไก่ย่าง เครื่องดื่ม และอาหารจานอื่น ๆ ลิเลียนก็ได้ซื้อเครปไข่ร้อน ๆ มาด้วยเช่นกัน

“ฉันรู้ว่านายชอบกินเครปไข่มากแค่ไหน ฉันจำได้ว่าในช่วงมัธยมปลายของเรา ปกตินายจะกินแค่ซาลาเปากับของดองสำหรับมื้อเที่ยงแต่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ นายจะเต็มใจที่จะเลี้ยงเครปไข่ให้ตัวเองหลังจากประหยัดเงินไว้ไม่กี่ดอลลาร์ เพราะฉันเห็นร้านขายเครปไข่อยู่ริมถนน ฉันจึงซื้อมันให้นายอันหนึ่ง!”

ก่อนที่เจอรัลด์จะทันได้ตอบกลับ เธอก็ดึงเขาให้นั่งลงกับเธอแล้ว

เจอรัลด์ตกใจมากจนเขาแทบจะพ่นเครปไข่ในปากของเขาออกมา

อีกครั้งกับการแสร้งทำเป็นแฟนของใครบางคนงั้นเหรอ?

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเจอรัลด์ที่ทำแบบนั้นและเขารู้ว่ามันจะไม่ใช่ครั้งสุดท้ายของเขาเหมือนกัน

มันเป็นเพราะเหตุนั้นนั่นเอง ที่เขาทำให้ผู้หญิงบางคนเข้าใจผิดโดยไม่ตั้งใจเมื่อเขาหยอกเล่นพวกเธอในขณะที่แสร้งทำเป็นแฟนหนุ่มของพวกเธอ

เพราะทั้งหมดนั่นเป็นแค่การแสดง มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะใกล้ชิดกับคน ๆ หนึ่งจริง ๆ อยู่ดี ดังนั้นทำไมเขาควรจะแกล้งทำเป็นแฟนของพวกเธอด้วยล่ะ?

เจอรัลด์รู้สึกอ่อนไหวต่อเรื่องนี้อย่างแน่นอน

นี่เป็นเพราะเจอรัลด์กลัวจริง ๆ ว่าในท้ายที่สุดแล้ว ใครบางคนจะมาหาเขาเพื่อขอความช่วยเหลือของเขาสำหรับการแต่งงานปลอม ๆ ด้วยเหมือนกัน! นั่งคงจะเป็นการสร้างความยุ่งยากที่แตกต่างไปทั้งหมดแน่

“หืม? นายกลัวอะไร? ก็แค่วันเดียวเอง และนายจะต้องช่วยเหลือฉันในการแสดงละครตบตา ได้โปรดเถอะ?” ลิเลียนถามขณะที่เธอวางมือไว้บนตัวเจอรัลด์อย่างอ่อนโยน

เธอกำลังร้องขอความช่วยเหลือของเขาอย่างจริงใจ