อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 15

สิบนาทีต่อมา...

เชคาริกเดินเข้ามาพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ แล้วดึงมู่ลี่บังตาลงปิด เพราะไม่อยากให้คนที่อยู่ในร้านเห็นภายในห้องวีไอพี

“เป็นไงมั่งครับ พี่เชค” คารอสถามด้วยความอยากรู้

“ดูท่าทางนางจะชอบให้มีคนสนใจนะ พี่เลยแอบหนีมาได้ง่ายหน่อย หึๆ” เชคาริกตอบพร้อมกับยกเบียร์ขึ้นมาดื่ม

“ผู้หญิงชอบตื๊อแบบนี้มันน่าเบื่อที่สุดเลย นี่ขนาดภรรยานั่งอยู่ด้วยยัง จะอ่อยแบบไม่ดูหน้าดูหลัง ให้ตายสิ! ดูดีแค่หน้าตากับหุ่น ความฉลาดไม่ขยับขึ้นจากเด็กอายุสามขวบเลย” คารอสบ่นออกมาราวคนอัดอั้น

‘หึ! ผู้ชายอบอุ่นงั้นเหรอ? น่าจะเปลี่ยนเป็นผู้ชายขี้บ่นซะมากกว่า’ ออร์แลนโด้ต่อว่าในใจขำๆ เพราะปกติคารอสจะไม่พูดอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น จะเอาแต่เงียบขรึมและยิ้มบางๆ จนสื่อพากันตั้งฉายาให้ว่า...ผู้ชายอบอุ่น แต่เขาเรียกอาการนั้นง่ายๆ ว่า สร้างภาพ!

“เราทำแบบนี้มันม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอคะ” แพรณาราเอ่ยถามอย่างรู้สึกผิดนิดๆ ที่พากันหนีนางแบบสาวมา

“ไม่หรอกค่ะ เมื่อก่อนเวลาพวกพี่สังสรรค์กันจะไม่มีผู้หญิง แบบ...เอ่อ...แบบเมื่อกี้! มาร่วมวงด้วยค่ะ มันน่าเบื่อสุดๆ แต่ไม่เหมือนกับมิกินะคะ เพราะมิกิคือคนที่พี่รักและอยากให้อยู่ในทุกๆ ที่ค่ะ” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงหวานเพราะกลัวสาวเจ้าจะคิดมาก

“ใช่ๆ มิกิไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ถ้าอิซซี่ฉลาดพอ เธอจะรู้ว่าพวกเราต้องการความเป็นส่วนตัว” คารอสเสริม

“แต่เธอมาคนเดียวนะคะ” แพรณารารีบท้วง

“ไม่เอาค่ะมิกิ เธอจะเป็นยังไงก็ช่าง ไม่เกี่ยวกับเรา จริงไหมซีซ่าร์?” ออร์แลนโด้ยืนยัน ก่อนจะหันไปขอเสียงสนับสนุนจากลูกหมาตัวน้อย เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของหญิงสาว

“โฮ่งๆ” ซีซ่าร์ตอบรับราวกับรู้เรื่อง

“คิกๆๆ” แพรณาราหัวเราะชอบใจ พร้อมกับเอื้อมมือไปรับซีซ่าร์มาอุ้มอีกครั้ง คารอสยกยิ้มและส่งลูกชายตัวน้อยให้กับสาวเจ้า ลูกหมาตัวน้อยเอาหน้าถูไถไปมาอย่างออดอ้อน ก่อนจะซบหน้าลงที่แขนหญิงสาวอย่างออเซาะ

ด้านคนที่เจอลูกอ้อนของลูกหมาตัวน้อยเข้าไป ถึงกับหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น

‘พระเจ้า! เขาเจอจุดอ่อนของมิกิเข้าแล้วสิ’ ออร์แลนโด้อมยิ้มบางๆ อย่างชอบใจ ก่อนจะหันไปถามไถ่เรื่องงานกับเพื่อนรักต่อ

ด้านอิซซี่เพิ่งรู้ว่าโดนหลอกก็ตอนที่เดินกลับมาที่โต๊ะ แล้วเจอแต่แก้วเบียร์ดำที่เธอสั่งไว้วางอยู่แค่แก้วเดียว บ่งบอกว่าทุกคนที่นั่งอยู่เมื่อครู่ได้ย้ายโต๊ะหนีไปแล้ว! ‘นี่ถึงขนาดพาอีแคระนั่นหลบไปนั่งที่อื่น คงจะกลัวมันเข้าใจผิดสินะ หวงมันมากใช่ไหม หึ! เรื่องไม่จบง่ายๆ แน่ คอยดู!’ นางแบบดังคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากร้านไปขึ้นรถตัวเอง ก่อนจะขับออกไปหาที่ระบายอารมณ์โกรธที่สุมในอก

“ฮัลโหล นีน่าใช่ไหม! มีของหรือเปล่า?” อิซซี่ถามเพื่อนสาวอย่างหงุดหงิด

“มี! เดี๋ยวเจอกันที่คลับเดิม!” ปลายสายบอก

“โอเค! อีกสิบนาทีเจอกัน!” อิซซี่ตอบก่อนจะกดวางสาย แล้วขับรถมุ่งตรงไปยังไนต์คลับที่นีน่าไปเที่ยวประจำ

ห้องวีไอพี...

ออร์แลนโด้ คารอสและเชคาริกนั่งคุยกันอยู่ร่วมสองชั่วโมง พอคารอสหันกลับมามองก็เห็นแพรณาราหลับตาพริ้มในอ้อมกอดของเพื่อน โดยมีลูกชายของตนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเธออีกที

“อลัน มิกิหลับไปแล้วว่ะ” คารอสเอ่ย พลางเอื้อมมือไปรับเอาซีซ่าร์ที่หลับคอพับคออ่อนมาอุ้มไว้

“อ้าว! งั้นแกก็ขับรถไปส่งฉันหน่อยแล้วกัน” ออร์แลนโด้ก้มลงดูสาวเจ้า

“ได้สิ! งั้นกลับพร้อมกันเลยดีกว่า พี่เชคครับ ผมกลับก่อนนะครับ เดี๋ยววันหลังจะแวะมาใหม่ครับ” คารอสเอ่ยลา

“พี่เชคผมฝากรถเอาไว้ที่ร้านก่อนนะครับ” ออร์แลนโด้ล้วงกุญแจรถชอปเปอร์ให้กับเชคาริก จากนั้นก็ช้อนอุ้มสาวเจ้าขึ้น เตรียมจะเดินไปยังประตูทางออกด้านหลัง

เชคาริกเดินไปกดรหัสปลดล็อก เพื่อเปิดประตูทางออกด้านหลังให้สองหนุ่มที่คนหนึ่งอุ้มสาว แต่อีกคนหนึ่งอุ้มลูกหมาตัวเล็ก

“ขอบคุณครับ” สองหนุ่มหันมาเอ่ยพร้อมกัน

“เรื่องเล็กน่า” เชคาริกอมยิ้มบางๆ แล้วเดินไปส่งที่รถสปอร์ตของ คารอส พร้อมกับเปิดประตูรถให้สองหนุ่มที่ต่างก็มือไม่ว่าง

“ขอบคุณครับ แล้วเจอกันครับพี่เชค” ออร์แลนโด้เอ่ยขอบคุณอีกครั้ง

“แล้วเจอกันครับ” คารอสขับรถวนออกมาตรงที่เชคาริกยืนอยู่แล้วเลื่อนกระจกลงเอ่ยลาอีกครั้ง

“แล้วเจอกัน!” เชคาริกโบกมือให้สองหนุ่มก่อนจะเดินกลับเข้าร้าน

ยี่สิบนาทีต่อมา...Scala Villa

Ford Mustang Hennessey สีดำเงาแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าของสกาล่า พนักงานต้อนรับรีบวิ่งมาเปิดประตูให้อย่างรู้งาน

“ขอบใจมากเพชร!” ออร์แลนโด้เอ่ยก่อนจะอุ้มหญิงสาวออกจากรถ

“ไม่เป็นไร ไว้เจอกันเพื่อน!” คารอสตอบก่อนจะขับรถออกไป

ออร์แลนโด้อุ้มหญิงสาวเดินตรงไปยังประตูทางเข้าวิลล่า และเดินตรงไปยังหน้าลิฟต์ส่วนตัว พนักงานรีบเดินมากดลิฟต์ให้ เขาพยักหน้าขอบใจก่อนจะเข้าไปในลิฟต์ ไม่ถึงนาทีลิฟต์ก็ขึ้นมาถึงชั้นบนสุดของวิลล่า

ชายหนุ่มปลดล็อกรหัสที่ประตูห้อง แล้วอุ้มสาวเจ้าตรงไปยังห้องนอน และค่อยๆ วางคนที่หลับใหลลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นก็ไปอาบน้ำชำระร่างกายเปลี่ยนใส่ชุดนอนแล้วเดินกลับเข้ามาพร้อมกับผ้าชุบน้ำอุ่น เตรียมตัวจะเช็ดให้คนบนเตียง เพราะกลัวว่าจะนอนหลับไม่สบายตัว

แต่พอเดินมาถึงที่เตียงเท่านั้น...ออร์แลนโด้ถึงกับหายใจสะดุด เมื่อเห็นสาวเจ้าเหลือแต่กางเกงหนังสีดำเข้ารูป กับบราสีขาวที่โอบอุ้มดอกบัวคู่งามชายหนุ่มถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ ในขณะที่มือไม้เริ่มสั่นขึ้นมานิดๆ

‘พระเจ้า! มิกิถอดเสื้อออกเองเหรอเนี่ย?’ ออร์แลนโด้ตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบเอาผ้าที่ชุบน้ำอุ่นหมาดๆ มาเช็ดที่แขนให้อย่างเบามือ และเช็ดมาเรื่อยๆ จนถึงบราที่โอบอุ้มดอกบัวงาม เขาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเอื้อมมือเข้าไปที่ด้านหลังของสาวเจ้าเพื่อจะปลดบราออกให้ เพราะกลัวว่าเธอจะอึดอัด

แต่แล้วเขาก็ต้องตกใจ ที่อยู่ๆ หญิงสาวก็ลืมตาตื่นขึ้นมา และจ้องมองใบหน้าของเขานิ่ง ในขณะที่มือของเขายังคาอยู่ตรงตะขอบราด้านหลังของเธอ

แพรณาราก้มลงมองตัวเองอย่างประเมินสถานการณ์ พอเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังจะทำอะไร เธอก็ส่งเสียงกรีดร้องขึ้นอย่างตกใจ

“กรี๊ดดดด”

...และทุกอย่างก็เป็นไปตามที่ออร์แลนโด้คาดการณ์เอาไว้!

เพียะ!!

ชายหนุ่มหน้าหันไปตามแรงตบทันใด

“แต่ครั้งนี้มิกิต้องเป็นคนจูบพี่ค่ะ” เขาเอ่ยขึ้นก่อนที่สาวเจ้าจะเดินมาถึงตัว ทำเอาแพรณาราหยุดชะงักเท้าไปทันใด

“คือ แบบว่า…มิกิจูบไม่เป็นค่ะ” เธอสารภาพออกมาตรงๆ เพราะเพิ่งจะรู้จักจูบเป็นครั้งแรกก็ตอนที่ถูกอีกฝ่ายจูบที่คลับวันก่อน!

“ไม่ใช่คำตอบที่ดีเลยค่ะ ตกลงจะเอาไงคะ หืม! แก้มของพี่ยังไม่หายชาเลย วันนี้พี่โดนตบไปสองครั้งแล้วนะ” ออร์แลนโด้ดึงสาวเจ้าเข้ามาแนบอยู่ตรงกลางระหว่างช่วงขาสองข้าง บ่งบอกว่าตอนนี้เธอหมดสิทธิ์ที่จะหนีแล้ว

“โอเคๆ ก็ได้ค่ะ แต่พี่อลันต้องหลับตาก่อนได้ไหมคะ” คนที่เข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของออร์แลนโด้ต่อรองเสียงสั่นๆ

“ได้ค่ะ ขอหวานๆ ดีๆ เพราะถ้าทำไม่ดี พี่จะลงโทษมิกิในแบบของพี่ เริ่มเลยค่ะ” ออร์แลนโด้คาดโทษคนที่ตอนนี้สั่นราวกับเจ้าเข้าทรง ก่อนจะวางแก้วไวน์ลงแล้วหลับตารอรับจูบอันแสนหวาน

“มิกิจะจูบแล้วนะคะ!” แพรณาราบอกให้คนที่หลับตาพริ้มรู้ตัว

ออร์แลนโด้ยกยิ้มมุมปากอย่างขำๆ กับอาการของคนอ่อนต่อโลก ‘แม่คุณเอ๊ย! จะจูบก็ยังจะบอกเขาอีกเนอะ’

แพรณารามองดูเรียวปากที่หยักสวยได้รูป ราวกับจะจดจำตำแหน่งของมัน เป็นจังหวะเดียวกับที่ออร์แลนโด้ลืมตาขึ้นมาดูว่าทำไมยังไม่จูบสักที! ก็เห็นหญิงสาวหลับตาพริ้มขยับใบหน้าเข้ามาใกล้เตรียมจะจูบ

ออร์แลนโด้มองท่าทางนั้นอย่างขำๆ ไม่ต้องบอกว่าเธออนุบาลมากขนาดไหนกับเรื่องแบบนี้ คนเจ้าเล่ห์ยิ้มก่อนจะใช้มือทั้งสองข้างจับที่ใบหน้านวลเอาไว้ แล้วบรรจงมอบจุมพิตหวานดูดดื่มให้เธออย่างไม่รอช้า

“อื้อ...” คนอ่อนประสบการณ์ถึงกับตกใจ เบิกตากว้างกับการกระทำของอีกฝ่าย จากจูบที่อ่อนหวานนุ่มนวลเริ่มเปลี่ยนเป็นจูบที่เร่าร้อนจนจุดไฟปรารถนาในตัวของทั้งสองให้ลุกโชนขึ้นอย่างรวดเร็ว

ออร์แลนโด้ยกหญิงสาวให้ขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์บาร์ พร้อมกับสอดมือล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนตัวใหญ่นั้น! สัมผัสเนื้อนุ่มๆ ที่อยู่ด้านใน

ชายหนุ่มแอบยิ้มอย่างชอบใจที่สาวเจ้าไม่ได้ใส่บรา จึงรีบลงมือแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรวดเร็ว โดยที่หญิงสาวไม่รู้สึกตัว จากนั้นก็ซุกไซ้ต้นคอระหงลงมาจนถึงยอดอกอวบอิ่ม ออร์แลนโด้จ้องมองดอกบัวคู่สวยอย่างหลงใหล ก่อนจะก้มลงใช้ลิ้นสำรวจความหวานหอมอย่างไม่รอช้า

คนที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับการหลอกล่ออยู่ๆ ก็ได้สติตอนที่เขาดูดกลืนปลายถันของเธออย่างวาบหวาม เธอต้องตั้งสติแล้วดันศีรษะทุยได้รูปของอีกฝ่ายออกเบาๆ พร้อมกับรีบเอ่ยปรามก่อนที่อะไรๆ จะสายเกินไป

“พี่อลันคะ ได้โปรด! คุณหมอบอกว่า...” แพรณาราเอ่ยห้ามเสียงสั่น

“ให้ตายสิ! พี่ขอโทษค่ะ” ออร์แลนโด้หยุดการกระทำทั้งหมด แล้วซบหน้าลงกับดอกบัวดอกใหญ่ทั้งสองอย่างตัดใจ ก่อนจะก็รีบติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้สาวเจ้าเช่นเดิม

จากนั้นก็อุ้มเธอเข้าไปในห้องนอน และวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล พร้อมกับตามขึ้นไป แล้วดึงหญิงสาวมาเข้ามากอด แสร้งทำทีว่าง่วงนอน

แพรณาราแอบดีใจที่คนตัวโตยอมหยุดการกระทำเมื่อครู่ ถ้าเขาไม่ยอมหยุด เธอเองก็คงจะห้ามไม่ได้ เพราะอารมณ์มันเริ่มจะคล้อยตามอีกฝ่ายไปบ้างเช่นกัน!

“นอนหลับฝันดีค่ะ พี่อลัน” สาวเจ้าเอ่ยเบาๆ ก่อนจะขยับขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มอย่างน่ารัก และซุกหน้าเข้ากับหน้าอกกว้างของอีกฝ่าย แล้วหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างมีความสุข

“ฝันดีค่ะ นางฟ้าของพี่” เขาบอกพร้อมกับกลอกตาอย่างเซ็งๆ

‘ฝันดีตรงไหนวะ หึ! ฝันค้างต่างหาก นั่น! แถมยังยกขาขึ้นมาพาดเขาไว้ข้างหนึ่ง อย่างกับพาดหมอนข้างอีก มีความสุขจริงๆ นะแม่คุณ!’

แล้วอยู่ๆ ออร์แลนโด้ก็คิดถึงเพลงเพลงหนึ่งของศิลปิน เสก โลโซ ขึ้นมากับท่อนเนื้อเพลงที่ร้องว่า

‘คุณจะรู้บ้างไหม…ว่าคืนนี้ผมนอนไม่หลับ คุณจะรู้ไหมครับ ว่าผมค้างอยู่ตรงนี้...’ คนที่นอนค้างคา แอบขำกับชะตากรรมของตัวเอง ก่อนจะพยายามข่มตาให้หลับอย่างยากเย็นในค่ำคืนที่แสนจะทรมานหัวใจ