อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 36

ออร์แลนโด้พาแพรณารานั่งเฮลิคอปเตอร์ไปเที่ยวเรือสำราญ The Lion Sea อีกครั้ง โดยครั้งนี้เขารับปากและสัญญาว่าจะไม่ทำตัวแย่ๆ อีก เธอจึงยอมไปเที่ยวกับอีกฝ่ายแต่โดยดี

ทั้งสองสั่งอาหารเข้ามาทานกันในห้อง ใช้เวลาอยู่ด้วยกันโดยมีอรองนอนอยู่ข้างๆ มันช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความสุข ขณะเดียวกันออร์แลนโด้ก็ไม่ลืมให้สาวเจ้าทานยาบำรุงหลังอาหารทุกมื้ออย่างต่อเนื่อง กลิ่นอายความรักดุจดอกไม้แรกแย้มที่กำลังเบ่งบานส่งกลิ่นหอมอบอวลไปทั่ว ทำเอาเหล่าพนักงานแอบอมยิ้มกับความน่ารักของทั้งคู่

ขณะที่แพรณาราเดินไปเข้าห้องน้ำ สายตาก็สะดุดเข้ากับกีตาร์ที่วางอยู่ตรงมุมห้องบนเก้าอี้นวม จึงหยิบติดมือกลับมาด้วย และนั่งลงที่เดิม ชายหนุ่มมองอย่างงงๆ คิดว่าสาวเจ้าจะให้ตนร้องเพลงให้ฟัง

“มิกิยืมเล่นได้ไหมคะ” แพรณาราเอ่ยถามยิ้มๆ ก่อนจะจับกีตาร์ขึ้นมาไล่คอร์ดไปมาราวกับว่าเล่นเป็นมาก่อน

“ได้ทุกอย่างที่เป็นของพี่เลยค่ะ” ออร์แลนโด้บอกพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างอารมณ์ดี

“ทนๆ ฟังเอาหน่อยนะคะ”

“จัดมาได้เลยค่ะ” ออร์แลนโด้ตอบรับยิ้มๆ อย่างตื่นเต้นที่จะได้ฟังแพรณาราร้องเพลงเป็นครั้งแรก

แพรณาราดีดไล่คอร์ดกีตาร์มาเรื่อยๆ จนได้เสียงที่ต้องการ ขณะที่ออร์แลนโด้ทำทีลุกขึ้นเดินไปที่บาร์เครื่องดื่ม หยิบไวน์มาเปิดอีกขวด แต่จริงๆ แอบตั้งกล้องวีดีโอในมือถือเอาไว้ จากนั้นก็กลับมาพร้อมไวน์อีกขวดที่เปิดแล้ว

เธอเงยหน้าขึ้นมองชายหนุ่มนิดหนึ่ง ก่อนจะเริ่มเพลงที่ตั้งใจเอาไว้

You're the light, you're the night

You're the color of my Blood

You're the cure, you're the pain

You're the only thing I wanna touch

Never knew that it could mean so much, so much

You're the fear, I don't care Cause l've never been so high

Follow me, through the dark

Let me take you past our satellites

You can see the world you brought to life, to life

So love me like you do La-la-love me like you do

Love me like you do La -la-love like you do

Touch me like you do Ta-ta-touch me like you do

What are you waiting for ?

เธอคือแสงสว่าง เธอคือยามราตรี

เธอคือสีสันในสายเลือดของฉัน

เธอคือยารักษา เธอคือความเจ็บปวด

เธอคือสิ่งเดียวที่ฉันอยากจะสัมผัส

ไม่เคยรู้มาก่อนว่าเธอจะมีค่ามากมายขนาดนี้

ถึงเธอจะเป็นความกลัว แต่ฉันก็ไม่สนหรอก

เพราะฉันไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย

ตามฉันมาสิ ฝ่าฟันความมืดมิดนี้ไปด้วยกัน

ให้ฉันพาเธอลอยขึ้นไป ลอยผ่านดาวเทียมของเราไปด้วยกันนะ

แล้วเธอจะได้เห็นโลกที่เธอมอบชีวิตให้กับมัน

รักฉันสิ! อย่างที่เธอเป็น รักฉันอย่างที่เธอเป็น

รักฉันสิ! อย่างที่เธอเป็น รักฉันในแบบที่เธอเป็น

สัมผัสฉันอย่างที่เธอชอบทำ สัมผัสฉันในแบบที่เธอเป็นสิ!

เธอจะมัวรออะไรอยู่ล่ะ?

(เพลงLove me like you do ศิลปิน Ellie Goulding) AELITAX TRANSLATE แปล

ออร์แลนโด้รับฟังน้ำเสียงอันไพเราะอ่อนหวานของสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนจะตัดสินใจคุกเข่าลงบนพื้น

แพรณารามองการกระทำนั้นอย่างอึ้งๆ ‘พระเจ้า! เขากำลังจะทำอะไร’ เธอถามตัวเองในใจอย่างสับสน

“พี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าในชีวิต...จะต้องมาคุกเข่าต่อหน้าผู้หญิงคนไหน...ตั้งแต่ที่มิกิเข้ามา มันมีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมาย โดยที่พี่ก็เข้าใจบ้าง และไม่เข้าใจบ้าง แต่รู้แค่ว่า...พี่มีความสุขที่มีมิกิอยู่ข้างๆ มีความสุขที่ได้ทำกับข้าวให้มิกิทาน มีความสุขที่เห็นมิกิยิ้ม มีความสุขที่ได้กอดและบอกกู๊ดไนต์มิกิก่อนนอน มีความสุขที่กลับมาห้อง...แล้วเจอว่ามิกิรออยู่ในห้องของเรา พี่มีความสุขกับทุกช่วงเวลาที่มีมิกิ เราอาจจะเริ่มต้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ได้โปรด...ให้โอกาสผู้ชายคนนี้ได้ดูแลมิกิในทุกๆ วันนับจากนี้ไป แต่งงานกับพี่นะคนดี” ชายหนุ่มสารภาพความในใจ พร้อมกับคุกเข่าขอสาวเจ้าแต่งงานทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วโดยที่เขาเองก็ไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนเลย แต่เขาคิดว่า...เขาจะไม่รอให้เวลาผ่านเลยไปเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว เขาขาดเธอไม่ได้ ไม่!แม้แต่วินาทีเดียว! และเขาจะแต่งงานกับเธอ!

คนถูกขอแต่งงานน้ำตาไหลตั้งแต่ที่เห็นร่างสูงลงไปคุกเข่า ก่อนที่จะเอ่ยคำสารภาพรักที่เธอไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะจริงจังกับเธอขนาดนี้ ตั้งแต่เจอกับเขาก็เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ทั้งการกระทำของเขาก่อนหน้านั้น กับการกระทำในช่วงหลังๆ มานี้ เขาบอกว่าเขามีความสุขที่มีเธออยู่ทุกช่วงของชีวิต เธอเองก็มีความสุขที่มีเขาเหมือนกัน แม้บางครั้งเขาจะงี่เง่าและเอาแต่ใจไปบ้าง แต่เธอกลับรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูกที่มีเขาอยู่ข้างๆ แพรณารานั่งลงบนพื้นพรม แล้วสวมกอดคนที่ยังคุกเข่า

“ด้วยความยินดีค่ะ” เธอตอบรับอย่างเต็มใจ มันไม่ใช่แค่เขาที่รู้สึกแต่เธอก็รู้สึกว่าขาดเขาไม่ได้เหมือนกัน

“โอ้พระเจ้า...พี่รักมิกิที่สุดเลย” ชายหนุ่มยิ้มจนแก้มแทบปริ ตื้นตันใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารวบร่างบางเข้ามากอด ก่อนจะมอบจุมพิต อันอ่อนหวานและเนิ่นนาน จนก่อให้เกิดความรู้สึกที่ต้องการกันและกันราวกับมีคลื่นแม่เหล็กดึงดูด ‘ให้ตายสิ! เขาสั่นไปหมดเลย นึกว่าเธอจะไม่ยอมแต่งงานกับเขาซะอีก’

ออร์แลนโด้อุ้มร่างบางลอยขึ้น แล้วเดินตรงไปยังเตียงนอนขนาดคิงไซส์และรีบร้อนถอดเสื้อผ้าของตัวเองกับหญิงสาวออก พร้อมกับก้มลงจูบไล้ลงมาที่ซอกคอระหงที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ และซุกไซ้ลงมายังดอกบัวคู่สวยที่เบ่งบานรอให้เขาดูดกลืนกินลิ้มลองความหวานของมัน เขาดูดกลืนปลายถันทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างหลงใหล ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“อะ...อรุณสวัสดิ์ค่ะ” แพรณาราตอบเสียงเบา

“เมื่อคืนพี่มีความสุขมากเลยค่ะ” ออร์แลนโด้กระซิบต่อ พร้อมกับก้มลงหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ๆ หญิงสาวถึงกับตัวเกร็งขึ้นมาทันใด

“อะ...เอ่อ มิกิเมาค่ะ จะ...จำไม่ได้” เธอกลั้นใจตอบไปด้วยเสียงสั่นๆ

“จริงสิ! แต่พี่จำได้แม่นเลยค่ะ ตอนที่มิกิกำลังข่มขืนพี่” ออร์แลนโด้นึกสนุกจึงเอ่ยหยอกเย้าคนในอ้อมกอดที่ตอนนี้เขาจัดการล็อกเอาไว้แน่นไม่ให้หนีออกไปทางไหนได้ เมื่อคืนเขามีความสุขอย่างที่สุด ที่เธอยอมตกลงแต่งงานด้วย แล้วไหนจะเรื่องที่เธอเป็นฝ่ายรุกเขาก่อนอีก นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาหัวใจเต้นแรงสุดๆ เขาตื่นเต้นที่เธอเป็นฝ่ายสัมผัสเขา มันทำให้เขารู้ว่าเธอเต็มใจ จะที่รักกับเขา เพราะปกติเขาจะเป็นฝ่ายเริ่มปลุกเร้าอารมณ์ของเธอ

“ไม่จริง! จำไม่เห็นได้เลย ปล่อยค่ะ มิกิจะไปอาบน้ำ” แพรณารารีบปฏิเสธ และดึงมือหนาที่กอบกุมหน้าอกของเธอออก ‘ทำไมต้องมาพูดถึงเรื่องเมื่อคืนด้วยนะ!’ หญิงสาวต่อว่าในใจ

“ฮ่าๆๆ งั้นจำเรื่องที่พี่ขอแต่งงานได้ไหมคะ?” ออร์แลนโด้หัวเราะอย่างชอบใจที่เห็นสาวเจ้าหน้าแดง

“จำได้ค่ะ แต่หลังจากนั้น...จำไม่ได้!” เธอบอกพร้อมกับตะครุบมือไม้ซุกซนที่วนไปมาระหว่างขอบกางเกงในและหน้าอกของเธอ ไหนจะออร์แลนโด้น้อยที่กำลังทิ่มแทงอยู่ข้างหลังเธอตอนนี้อีก ‘พระเจ้า! นี่ถ้าเธอยังนอนอยู่ตรงนี้ มีหวังได้ถูกคนหื่นรักรับตอนเช้าแน่เลย’ แพรณาราเริ่มมองเห็นอนาคตของตัวเอง ในไม่กี่นาทีข้างหน้าได้ชัดเจน

“ว้าว! ยังดีที่จำได้ว่าพี่ขอแต่งงาน แล้วเมื่อคืนมิกิก็ตอบรับแล้วด้วยงั้นเอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่สาธิตให้มิกิดูแล้วกันว่า...เมื่อคืนมิกิข่มขืนพี่ยังไงบ้าง!”

“ไม่เอานะ! มิกิจำได้แล้ว โอเคไหม? แล้วตอนนี้มิกิก็ปวดชิ้งฉ่องมากๆ เลย พี่อลันปล่อยมิกิก่อนนะ ได้โปรด...” แพรณาราจำต้องรับสารภาพ และตอนนี้เธอก็ปวดชิ้งฉ่องจริงๆ จึงรีบขอร้องอีกฝ่าย

“บราโว่! ในที่สุดมิกิก็จำได้ซะที แต่ยังไงพี่ก็ยังอยากจะสาธิต อยู่ดีค่ะ”

“พี่อลันได้โปรด...มิกิจะฉี่ราดอยู่แล้วนะ เร็วสิ!” แพรณาราเร่งอีกฝ่ายที่ดูจะมีความสุขที่ได้แกล้งเธอซะเหลือเกิน!

“ฮ่าๆ โอเค! เดี๋ยวพี่ไปส่งค่ะ” ออร์แลนโด้หัวเราะที่เห็นแพรณาราทำท่าขนลุก เลยรีบช้อนร่างบางขึ้นมาอุ้ม

“พี่อลันจะทำอะไร” แพรณาราเอ่ยถามอย่างมึนงง

“ก็จะพามิกิไปชิ้งฉ่องไงคะ” ออร์แลนโด้เอ่ยเสร็จก็พาแพรณาราตรงไปยังห้องน้ำทันที

‘พระเจ้า! ทำถึงขนาดนี้ ไม่ฉี่แทนเธอไปซะเลยล่ะ’ แพรณารากลอกตาอย่างเซ็งๆ

“ว้าว! ขอบคุณนะคะ” หญิงสาวประชด ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงชอบอุ้มเธอมาในห้องน้ำนะ ครั้งก่อนก็ตีมึนแบบนี้น่ะแหละแล้วก็หื่นในห้องน้ำ

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เต็มใจ!”

“งั้นพี่อลันก็ออกไปสิคะ มิกิจะได้ฉี่ซะที!” แพรณารารีบไล่ ในขณะที่ออร์แลนโด้ทำท่าเหมือนกับหาที่นั่งรอเธอเหมือนคราวก่อน

“ก็ฉี่ไปเลยสิคะ! ไม่เห็นเป็นไรเลย มากกว่านี้ก็เห็นมาแล้ว จะอายทำไมคะ” เขาตอบอย่างมึนๆ ไม่ยอมออกไป

“จะบ้าเหรอ! ใครจะไปฉี่ออกกันล่ะคะ ออกไปเลยนะ!” หญิงสาวต่อว่าด้วยสายตาขวางๆ

“โอเคๆ ห้ามอาบน้ำก่อนพี่ล่ะ ต้องรออาบพร้อมกันไม่งั้นเป็นเรื่องแน่!”ออร์แลนโด้ยอมออกไป แต่ก็ไม่วายดักคอเธอเอาไว้เช่นกัน แพรณาราพยักหน้ารับเบาๆ

พอเขาออกไปแพรณาราจึงรีบลงกลอนและกดล็อกลูกบิดอีกที เท่ากับว่าล็อกสองชั้น ต่อให้เขามีกุญแจไขลูกบิดก็ยังเข้ามาไม่ได้อยู่ดี เธอหัวเราะอย่างชอบใจเพราะเวลาอาบน้ำด้วยกันพ่อคนหื่นจะเรียกร้องบทรักในอ่างอาบน้ำแทบทุกครั้ง ยิ่งตอนเช้าๆ แบบนี้เธอไม่ขอเสี่ยงอย่างแน่นอน