อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 44

ด้านแพรณาราหนีออกจากคฤหาสน์ด้วยความช่วยเหลือของมะลิฉัตรที่ต้องการดัดนิสัยบุตรชายคนรอง ซึ่งเอาแต่ใจและทำตัวป่าเถื่อนราวกับเด็กมีปัญหาที่ขาดความรักความอบอุ่นจากบิดามารดา ทั้งๆ ที่ก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี

มะลิฉัตรต้องการสอนให้บุตรชายตระหนักถึงค่าของคนรักให้มาก ไม่ใช่ต้องการจะแกล้งหรือทรมานลูกแต่อย่างใด เธออยากให้เขาจะได้รู้ว่าการเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบนั้นไม่ใช่แค่รูปหล่อ บ้านรวย หน้าที่การงานมั่นคงเท่านั้น แต่ครอบครัวก็ต้องอบอุ่นด้วยเช่นกัน

แพรณารามาถึงคอนโดฯ หรู พร้อมด้วยแม่บ้านสองคน ที่ยกกระเป๋าเสื้อผ้ามาให้แล้วจัดเข้าตู้ให้เรียบร้อย จนเธอแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย จึงเดินไปสำรวจรอบๆ เปิดประตูออกไปเห็นวิวด้านนอกที่สวยงามและกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

เธอยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาข้างในห้อง แล้วก็ได้กลิ่นข้าวต้ม คล้ายกับกลิ่นข้าวต้มทรงเครื่องที่ออร์แลนโด้เคยทำให้ทาน จึงขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก จึงรีบเดินตามกลิ่นเข้าไปในครัว ยิ่งเดินใกล้เข้าไปเท่าไหร่ก็รู้สึกว่าขาของเธอสั่นมากขึ้นเท่านั้น หญิงสาวยืนจับลูกบิดเอาไว้แน่น ก่อนจะรวบรวมความกล้าแล้วเปิดประตูออก!

“อ้าว! คุณมิกินั่นเอง เดือนกำลังจะไปเรียกพอดีค่ะ” เดือนนภา แม่บ้านใหญ่ประจำคฤหาสน์โรคาซานเดอร์ ถูกมะลิฉัตรส่งตัวมาเพื่อดูแลแพรณาราโดยเฉพาะ เอ่ยทักทายและส่งยิ้มให้ว่าที่สะใภ้คนรองของตระกูลโรคาซานเดอร์

“สะ...สวัสดีค่ะคุณเดือน...คือมิกิเดินมาตามกลิ่นน่ะค่ะ” แพรณาราเอ่ยด้วยใบหน้าเจื่อนๆ

“คุณมิกิพอจะทานได้ใช่ไหมคะ?” เดือนนภาเอ่ยถาม

“ทานได้ค่ะ ข้าวต้มทรงเครื่องใช่ไหมคะ!”

“รู้ได้ยังไงคะว่าเป็นข้าวต้มทรงเครื่อง?” เดือนนภาถามยิ้มๆ

“เอ่อ...พี่อลันเคยทำให้ทานน่ะค่ะ กลิ่นหอมแบบนี้เลยค่ะ” เธอบอกเสียงอ่อยๆ อย่างรู้สึกอายนิดๆ

“ว้าว! ดิฉันเป็นคนสอนทั้งคุณมะลิและคุณอลันทำเองค่ะ”เดือนนภาเอ่ยอย่างทึ่งๆ ที่รู้ว่าออร์แลนโด้ทำอาหารให้หญิงสาวทาน

“ค่ะ” แพรณาราบอกอย่างอายๆ

“นี่ค่ะข้าวของคุณมิกิ” เดือนนภาตักข้าวต้มใส่ถ้วยแล้ววางลงบนโต๊ะ

“ขอบคุณค่ะ” แพรณารายิ้มก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาตักทาน

“เป็นยังไงบ้างคะ?” เดือนนภาเอ่ยถาม

“อื้อ! อร่อยมากๆ เลยค่ะ แบบนี้มิกิขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์ได้ไหมคะ” เธอยิ้มกว้างกับรสชาติที่อร่อยถูกปากเหมือนกับที่ออร์แลนโด้เคยทำให้ทานไม่มีผิด

“ได้ค่ะ” เดือนนภาตอบรับคำขอนั้นอย่างเต็มใจ และอดหัวเราะไม่ได้กับท่าทางจริงจังของสาวตรงหน้า

สี่สิบนาทีต่อมา...

หญิงสาวเข้าไปในห้องนอนเพื่ออาบน้ำ เพราะรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งตัว เมื่อคืนเธอคุยกับคุณมะลิฉัตรนานมาก ตอนแรกเธอขอออกไปอยู่ที่อื่น เพราะต้องการอยู่ห่างจากออร์แลนโด้สักพัก เธอต้องการเวลาที่จะคิดทบทวนเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น คุณมะลิฉัตรก็เข้าใจจึงเสนอให้เธอมาหลบที่คอนโดฯ แห่งนี้ พร้อมกับแกล้งเขียนจดหมายทิ้งไว้ เพื่อให้ดูเหมือนกับว่าเธอหนีไป ซึ่งมันอาจจะดูเชื่อยากไปสักหน่อย แต่คุณมะลิฉัตรบอกว่าต่อให้ออร์แลนโด้สงสัยว่าท่านจะช่วยเธอหนี เขาก็ไม่มีทางรู้ว่าเธออยู่ที่นี่แน่นอน

ชั่วโมงต่อมา...

พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็มีสายของมะลิฉัตรโทร. เข้ามาพอดี แพรณารามองแวบหนึ่งก่อนจะรีบกดรับสาย

“ไงมิกิ! อยู่ได้ไหมลูก” มะลิฉัตรเอ่ยถามเสียงสดใส

“อยู่ได้สบายมากค่ะคุณมะลิ ขอบคุณมากๆ นะคะ” แพรณาราเอ่ย

“แม่ให้แม่ครัวคนไทยไปอยู่ด้วย เผื่อหนูอยากจะทานอาหารไทยอะไรให้บอกคุณเดือนได้เลยนะ คุณเดือนน่ะสอนทั้งแม่และอลันทำกับข้าวจ้ะ ถ้าหนูชอบทำอาหารก็ขอให้คุณเดือนช่วยสอนนะ จะได้ไม่เหงา!”

“ค่ะ หนูเพิ่งขอฝากตัวเป็นลูกศิษย์กับคุณเดือนไปเมื่อกี้แล้วค่ะ” แพรณาราเอ่ยยิ้มๆ รู้สึกว่าผู้ใหญ่จะรักและเอ็นดูเธอราวกับว่าเป็นลูกแท้ๆ

“งั้นก็ดีเลยลูก ขาดเหลืออะไรก็บอกนะ เดี๋ยวแม่ให้คนเตรียมให้จ้ะ”

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ สำหรับทุกๆ อย่าง” แพรณาราน้ำตาคลอ

“ไม่เป็นไรจ้ะ! ตอนเช้าแม่เอาจดหมายไปให้อลัน เขาตกใจมาก ดูจะเสียใจสุดๆ ไม่พูดอะไรสักคำ เดินออกจากห้องไปเลย แต่ตอนนี้แม่เช็กแล้วว่าอลันกลับไปที่คอนโดฯ หนูไม่ต้องห่วงนะลูก พักผ่อนให้สบายใจ ส่วน อลันน่ะแม่ให้คนตามดูความเคลื่อนไหวอยู่จ้ะ” มะลิฉัตรร่ายยาวให้ฟัง

“ค่ะ” แพรณาราเอ่ยรับคำเบาๆ

“งั้นหนูพักผ่อนเถอะ แม่ก็ต้องวางสายแล้วเหมือนกัน” มะลิฉัตรเอ่ยเพราะเห็นผู้เป็นสามีเดินลงมาจากชั้นบนพอดี

“ขอบคุณนะคะ สวัสดีค่ะ”

“ยินดีเสมอจ้ะ” มะลิฉัตรเอ่ยก่อนจะกดวางสาย

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา...ข่าวเจ้าชายน้ำแข็งเมาหัวราน้ำในสถานบันเทิง โดยมีภาพของเหล่าบอดี้การ์ดที่ช่วยกันพยุงออกจากคลับบ้าง เพื่อนรักอย่างคารอสพากลับบ้างจนกลายเป็นประเด็นข่าวร้อนขึ้นหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ ตลอดช่วงหลายวันที่ผ่านมา เกี่ยวกับอาการเฮิร์ตหนักของออร์แลนโด้

แพรณาราเห็นข่าวมาตลอด แม้ว่าลึกๆ ในใจ เธอเองก็แอบเศร้าอยู่ไม่น้อย ที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นหนักถึงขนาดนี้ แต่เขาก็ทำเธอเจ็บแถมยังด่าว่าเธอสารพัด หาว่าร่าน มีชู้ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เพราะตั้งแต่ที่อยู่กับเขามา เธอเคยห่างจากเขาเสียเมื่อไหร่กันล่ะ

ตอนนี้เธอคิดถึงอรองมาก เธอเห็นเขาโพสต์รูปอรองลงไอจีที่ใช้ชื่อว่า R’O 8888 เป็นไอจีที่อันโตนีโอ้บอกว่า ออร์แลนโด้สร้างขึ้นมาเพื่อสอดส่อง ไอจีของเธอ เธอจึงกดติดตามเขา และเขาก็กดติดตามเธอ เวลาที่เธอลงรูปอาหารที่เขาทำให้ทานหรือรูปวิวสวยๆ ตอนไปเที่ยว เขาก็จะตามมากดไลก์ให้อยู่ตลอด เธอเพิ่งจะเห็นอีกฝ่ายโพสต์รูปต่างๆ พร้อมด้วยสเตตัสที่ค่อนข้างหลากหลายอารมณ์ ตลอดช่วงหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา

“แม่จะให้หนูนั่งเครื่องไปพร้อมกับคุณเดือน ในเครื่องบินเหมาลำที่มีเฉพาะคนของโรคาซานเดอร์ ที่จะไปร่วมช่วยงานที่คฤหาสน์หลังใหม่ที่ไทยจ้ะ หนูจะได้นั่งชั้นวีไอพี ที่ไม่ต้องเดินผ่านใคร เวลาขึ้นเครื่องก็จะขึ้นก่อนและลงก่อน ดังนั้นไม่มีใครจะเห็นหน้าของหนูอย่างเด็ดขาด” มะลิฉัตรเอ่ยถึงแผนคร่าวๆ เพราะอยากให้อีกฝ่ายได้ไปเที่ยวด้วย

“ถ้าไปถึงไทย หนูขอไปเจอเพื่อนได้ไหมคะ”

“ฟ้ารดาใช่ไหม” มะลิฉัตรเอ่ยถาม

“ค่ะ คุณมะลิรู้ได้ยังไงคะ” แพรณาราถามอย่างสงสัย

“แม่รู้ทุกอย่างจ้ะ ตกลงตามนี้นะ หนูจะนั่งเครื่องไปถึงที่ไทยก่อนหน้าแม่สามวัน นั่นคือหนูต้องขึ้นเครื่องออกเดินทางในคืนนี้ พอไปถึงแม่อนุญาตให้หนูไปเที่ยวกับเพื่อนได้ อ้อ! เกือบลืม ถ้าหนูต้องการความสงบละก็ แม่มีบ้านอีกหลังอยู่ที่เชียงใหม่ อากาศดีมาก ข้างหลังบ้านเป็นน้ำตกด้วย หนูต้องชอบแน่ๆ” มะลิฉัตรเสนอไอเดียอีกครั้ง

“อืม...งั้นมิกิ ขอไปพักบ้านที่เชียงใหม่นะคะ”

“ได้จ้ะ แต่คืนแรกที่ไปถึงหนูต้องพักที่คฤหาสน์ที่กรุงเทพฯ ก่อนนะลูก”

“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณมะลิ” แพรณาราเอ่ยขอบคุณอีกฝ่าย ที่ทั้งเมตตาและใจดีกับเธอเป็นอย่างมาก

“ไม่เป็นไรจ้ะลูก เครื่องบินออกสามทุ่มนะ แล้วเจอกันที่เชียงใหม่จ้ะ” มะลิฉัตรรีบกดวางสาย เพราะมีเสียงคนเดินมาทางที่ตนอยู่

แพรณารารีบลุกไปเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าอย่างดีใจ พร้อมกับหยิบมือถือมากดโทร. หาฟ้ารดาอย่างตื่นเต้น

Scala Villa…

ออร์แลนโด้นั่งดื่มอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์เครื่องดื่ม ในมือกำแหวนเอาไว้แน่นอย่างโกรธเคือง ให้ตาย! นี่เธอบังอาจถอดแหวนที่เขาสวมให้ออกถึงสองครั้ง! ทั้งๆ ที่เขาเคยคาดโทษเอาไว้แล้ว หึ! ตกลงที่ผ่านมาเธอรักเขาอย่างที่บอกหรือเปล่าวะ หรือเป็นเพียงแค่เขาที่เฝ้าแต่ทุ่มเทและรักแต่เธอ

ออร์แลนโด้ยกแก้วบรั่นดีขึ้นกระดก ก่อนจะหยิบมือถือมาส่งข้อความบอกคารอสกับอันโตนีโอ้ ว่าคืนนี้ไปเจอกันที่ร้านสิงโตดุของเชคาริก จากนั้นก็หยิบกุญแจรถแล้วเดินออกห้องไปอย่างรวดเร็ว

ด้านคนที่มาจอดรถซุ่มดูสาวที่หน้าบ้านได้ 6 วันแล้ว เอื้อมมือไปหยิบมือถือมาเปิดดูข้อความจากผู้เป็นนาย ก่อนจะพิมพ์ข้อความตอบไปว่า

‘รับทราบครับ’ เขากดปิดมือถือแล้วขับรถออกไป จากตอนแรกที่คิดว่าจะไม่ยุ่งกับนานาอีกต่อไปแล้ว แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็ขับรถมาจอดหน้าบ้านของเธอแล้ว มันเป็นแบบนี้มาตลอดตั้งแต่วันนั้นที่เขาโมโหเธอแล้วไปดื่มกับ โดโนเวล

บ้านบีเชอร์แลง...ตอนนี้พ่อกับแม่ของนานากลับมาจากไทยแล้ว เธอแอบเห็นรถของอันโตนีโอ้ขับเข้าไปจอดใต้ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านของเธอ จึงแอบมองดูเขาในความมืดว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร แต่เธอก็ไม่เห็นเขาลงมาจากรถเลยสักครั้ง แต่วันนี้มาแปลก เพราะมาแต่หัวค่ำ จอดได้ยี่สิบนาทีแล้วก็ขับออกไป ช่วงคืนก่อนๆ เขาจะขับมาจอดตอนตีหนึ่ง แล้วก็ขับออกไปตอนตีห้าแทบทุกวัน

นานาแอบหวังในใจว่าคืนนี้เขาจะกลับมาอีก เหมือนคืนก่อนๆ เธอยอมรับว่าหลายวันมานี้เธอเอาแต่คิดถึงอีกฝ่าย ไม่ว่าเธอจะทำอะไรอยู่ก็ตามภาพของอันโตนีโอ้แล่นเข้ามาในสมองของเธอตลอดเลย เธอคิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน พระเจ้า! นี่เธอคงไม่ได้รักอีตาบ้านั่นหรอกนะ หญิงสาวถามตัวเองอย่างไม่เข้าใจกับอาการของตัวเองในช่วงหลายวันมานี้