อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 45

Fierce Lion…ที่โต๊ะประจำมีออร์แลนโด้ คารอส อันโตนีโอ้ และโดโนเวล นั่งร่วมวงด้วยกัน ทั้งสี่พูดคุยเรื่องงานและเรื่องของแพททริกสันกับพิมพลอย ที่กำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“ตกลงเราจะออกเดินทางพรุ่งนี้ใช่ไหมอลัน” คารอสถามย้ำถึงกำหนดการ

“อืม! เห็นพ่อบอกอย่างนั้นนะ พวกเราต้องบินไปเซอร์ไพรส์ป๋าแพทในงานแต่ง แล้วต่อจากนั้นก็คงจะเป็นงานแต่งของเจเจ ให้พีเคกับดอมอยู่ช่วยงานจนเสร็จ ช่วงนี้ที่นี่ไม่มีอะไรน่าห่วงเท่าไหร่ ฉันว่าจะไปพักผ่อนที่ไทยสักพัก แล้วค่อยกลับอังกฤษว่ะ” ออร์แลนโด้บอกถึงกำหนดอีกครั้ง พลางคิดในใจว่าตอนนี้ถ้าแพรณารายังอยู่ด้วย คงได้พาไปเปิดตัวในฐานะคนรักของ เขาแล้ว

“มะ...เมื่อกี้บอสบอกว่าเจเจจะแต่งงานเหรอครับ?” อันโตนีโอ้ถามด้วยสีหน้าตื่นตระหนก โดโนเวลเองก็ตาค้างไปเช่นกัน เพราะทั้งคู่ยังไม่มีใครรู้เรื่องที่เจเจจะแต่งงาน

“อ้าว! นี่พวกนายยังไม่รู้เหรอ?” ออร์แลนโด้หันไปถามมือขวาคนสนิททั้งสอง ที่ทำหน้าราวกับโดนผีหลอกอย่างงงๆ

อันโตนีโอ้กับโดโนเวลมองหน้ากัน ก่อนจะลุกเดินออกจากโต๊ะไปอย่างเหม่อลอย เป็นการยืนยันได้ว่าสองหนุ่มยังไม่มีใครรู้เรื่อง คารอสและ ออร์แลนโด้มองตาม ก่อนจะส่ายหัวอย่างเพลียๆ คิดว่าในแก๊งมือขวาคงไม่มีใครรู้เช่นกันแน่

“นายรู้ข่าวของมิกิหรือยังว่าอยู่ที่ไหน” คารอสเอ่ยถาม

“ถ้ารู้คงไม่มานั่งอยู่ที่นี่หรอก มิกิหายไปแบบไร้ร่องรอยแบบนี้ แม่ฉันต้องมีส่วนรู้เห็นด้วยแน่ๆ ไม่งั้นฉันคงเจอเธอไปตั้งนานแล้ว” ออร์แลนโด้เอ่ยอย่างหงุดหงิด เขารู้สึกถึงความผิดปกติหลายอย่าง แน่นอนว่าเขาสงสัยมารดามาตั้งแต่แรก และถ้าหากแพรณาราอยู่ในความดูแลของมารดาเขาจริง เธอก็จะปลอดภัยจาก ทุกๆ อย่าง โดยเฉพาะ...ปลอดภัยจากเขา

“เอาน่า! แกก็ขยันเมาหัวราน้ำจนเป็นข่าวทุกวันแบบนี้ เดี๋ยวท่านทนไม่ไหวก็บอกแกเองแหละ ฮ่าๆๆ” คารอสพูดติดตลกและอดขำไม่ได้ ‘ไม่น่าเชื่อว่าเขาแค่เสนอความคิดเล่นๆ ให้มันเมาหัวราน้ำทุกวันจนเป็นข่าว เพราะคิดว่าเดี๋ยวคุณลีโอกับคุณมะลิก็ทนไม่ไหวพาเมียมาคืนให้เอง พระเจ้า! เขาไม่คิดว่ามันจะทำจริงๆ แถมยังเล่นใหญ่ซะอย่างกับรัชดาลัยเธียเตอร์เลย

เฮ้อ...วันนี้เขาต้องเล่นบทปลอบใจเพื่อนรัก แล้วหิ้วปีกมันกลับไปขึ้นรถอีกตามเคยสินะ’

“ถ้าเป็นอย่างที่แกพูดก็ดีน่ะสิ!” ออร์แลนโด้ตอบพร้อมกับยกไหล่นิดๆ

“พรุ่งนี้เจคไปกับเราด้วย โทร. มาบอกฉันเมื่อกี้ว่าเพิ่งจะมาถึงอังกฤษ บอกว่าโทร. หาแกไม่ติด” คารอสเอ่ย

“ก็ไหนว่ามันอยู่ที่ดูไบไง! สงสัยต่อมเผือกเรื่องชาวบ้านของมันจะทำงาน สินะ หึ!” ออร์แลนโด้ส่ายหัวเซ็งๆ งานนี้มันมาเพราะเรื่องข่าวของเขาแน่ๆ ช่างเถอะ! ตอนนี้เขาไม่สนอะไรทั้งนั้น ต่อให้คนทั้งโลกจะมองเขายังไงก็ช่าง ตอนนี้เขาขอแค่ให้แพรณารากลับมาเท่านั้น!

“ชาวบ้านที่ไหนกัน! พี่ชายของตัวเองต่างหาก ฮ่าๆๆ” คารอสหยอกเพื่อนรัก ที่เอาแต่ทำหน้าตาไร้ความรู้สึกตั้งแต่มาถึง ไม่สิ! มันเป็นแบบนี้มาตั้งแต่โดนเมียทิ้งแล้ว!

“เพชร! แกว่าน้องฟ้าจะรู้ไหมว่ามิกิอยู่ที่ไหน!” ออร์แลนโด้เอ่ยถามราวกับเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้

“เดี๋ยวเราไปถึงไทยก็รู้กัน ฉันยังมีเรื่องต้องเคลียร์กับน้องฟ้า!” คารอสจากที่หัวเราะสดใสร่าเริงเมื่อครู่ แต่พอได้ยินเพื่อนรักเอ่ยถึงฟ้ารดา กลับทำท่าทางนิ่งขรึมขึ้นมาจนออร์แลนโด้ขมวดคิ้วอย่างสงสัย

“เรื่องอะไรกัน! แกเจอน้องฟ้าแค่ครั้งเดียวเองไม่ใช่เหรอ?”

“ไม่ต้องถามเยอะหรอก ห่วงเรื่องของมิกิดีกว่า” คารอสรีบบอกปัด ทันควัน หึ! เขาจะพูดให้ใครฟังได้ล่ะว่าถูกสาวหลอก เสียเชิงชายหมดเลย

“โอเค ไม่ถามก็ได้! แล้วไอ้สองคนนั่นเป็นอะไรมากไหมเนี่ย แค่เจเจจะแต่งงานทำหน้าราวกับว่าผัวไปมีเมียน้อยอย่างนั้นแหละ!” ออร์แลนโด้รอคุยกับอันโตนีโอ้เรื่องนานา ที่ให้ส่งคนไปจับตาดูว่าเธอได้ติดต่อกับแพรณาราบ้างหรือไม่

“สงสัยจะแย่งกันเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวอยู่มั้ง! ฮ่าๆๆ” คารอสเอ่ยอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย เมื่อนึกถึงสีหน้าของสองมือขวาคนสนิทเมื่อครู่

สองหนุ่มนั่งดื่มกันได้สักพัก อันโตนีโอ้กับโดโนเวลก็กลับเข้ามาด้วยใบหน้าที่ดูจะสลดไปพอสมควร! ออร์แลนโด้ส่ายหน้าอย่างเพลียๆ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายและเช็กอินที่ร้านสิงโตดุ พร้อมกับเขียนคำบรรยายเสร็จก็กดอัปโหลดทันที จากนั้นก็เดินออกไปสูบบุหรี่ข้างนอกร้านกับคารอสต่อ

ขณะกำลังเดินทางไปขึ้นเครื่อง แพรณาราก็นั่งกดดูไอจีของอีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้ เธออยากรู้ว่าออร์แลนโด้ทำอะไรบ้างในช่วงที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน มันทำให้เธออยู่ไม่เป็นสุข ต้องเข้าไปส่องอีกฝ่ายอยู่ตลอด เธอเห็นออร์แลนโด้เช็กอินที่ร้านสิงโตดุพร้อมกับข้อความ ‘มาในที่...ที่เคยมากับผู้หญิงคนหนึ่งที่รักมาก...มากจนยอมคุกเข่าขอเธอแต่งงาน’

หญิงสาวกะพริบตาติดๆ กัน พยายามกลั้นน้ำตาที่จะไหลออกมา โดยการหันออกไปมองข้างทาง แต่แล้วก็ต้องก็ตกใจ! เพราะทางที่รถวิ่งผ่าน คือทางไปร้านสิงโตดุที่อีกฝ่ายกำลังเช็กอินอยู่ตอนนี้

เธอจ้องอย่างไม่กะพริบตา ขณะที่หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ พอรถแล่นผ่านร้านสิงโตดุ น้ำตาที่คลอหน่อยเมื่อครู่ ก็ไหลบ่าออกมาทันทีที่เห็น ออร์แลนโด้ยืนสูบบุหรี่อยู่ที่ด้านหน้าของร้านกับคารอส กระทั่งรถแล่นผ่านไปได้ครู่หนึ่ง เธอจึงรีบเช็ดน้ำตา เพราะกลัวว่าเดือนนภาจะหันมาเห็นเข้า

20 นาทีต่อมา...London Heathrow Airport (LHR)

รถแล่นเข้ามาจอดยังสนามบิน ลอนดอน ฮีทโธรว์ แพรณารามองเครื่องบินพาณิชย์ขนาดใหญ่ที่เขียนข้างๆ ลำว่า Rocasander Airlines จอดเทียบอยู่อย่างอึ้งๆ ก่อนจะรีบเดินตามเดือนนภาไปขึ้นเครื่อง และตรงไปยังชั้นวีไอพีที่มีประตูกั้นเอาไว้อย่างเป็นส่วนตัว

หญิงสาวมองความหรูหราบนเครื่องอย่างทึ่งๆ ก่อนจะเข้าไปยังที่นั่งขนาดสามคนมานั่งด้วยกันได้อย่างสบาย แต่เธอได้นั่งคนเดียว แถมยังปรับเป็นเตียงนอนได้ด้วย แพรณารายิ้มก่อนจะนั่งเอนหลังอย่างสบาย

สิบห้านาทีต่อมา...

เครื่องก็ทะยานขึ้น หญิงสาวยกนาฬิกาที่ข้อมือขึ้นมาดู เป็นเวลาสามทุ่มยี่สิบนาที พอเครื่องอยู่ระดับปกติของการบินแล้ว พนักงานก็นำอาหารและเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ

ความรู้สึกหลากหลายเกิดขึ้น ทั้งดีใจที่จะได้กลับบ้านที่เชียงใหม่ ดีใจที่จะได้กลับไปไหว้อัฐิของพ่อกับแม่ ดีใจที่จะได้เจอฟ้ารดาและแพรลานนา

แต่แวบหนึ่ง! เธอก็อดคิดถึงอรอง และพ่อของอรองไม่ได้ วันนี้เธอยังไม่เห็นเขาโพสต์รูปของอรองลงไอจีเลย หญิงสาวนั่งคิดเรื่องนั้นเรื่องนี้ไปมาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหลับตาลงอย่างอ่อนล้าและหลับไปในที่สุด

Suvarnabhumi Airport… (ประเทศไทย)

การบินตรงจากอังกฤษสู่ไทยใช้เวลาราวสิบเอ็ดชั่วโมง พอเครื่องลงแตะรันเวย์ แพรณาราถึงกับเผลอยิ้มออกมาอย่างดีใจ กี่ปีแล้วนะที่ไม่ได้กลับมา เธอจำได้ว่าก่อนไปอังกฤษ ฟ้ารดามาส่งเธอที่สนามบินแล้วร้องไห้หนักขนาดไหน เธอจำความรู้สึกที่หันหลังให้เพื่อนแล้วแอบเดินไปร้องไห้ไป เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าเธอกำลังอ่อนแอ

หญิงสาวยกมือขึ้นปาดน้ำที่หางตาทิ้ง ก่อนจะนึกไปถึงบ้านที่เชียงใหม่ บ้านที่เธอเคยอยู่กับ พ่อและแม่ตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง

สี่สิบนาทีต่อมา...

แพรณาราตื่นเต้นนิดๆ หลังจากที่เข้าไปนั่งในรถที่มารอรับ เพื่อเดินไปยังคฤหาสน์หลังใหม่ของโรคาซานเดอร์ เธอมองสองข้างทางที่ร่มรื่นไปด้วยต้นไม้นานาพันธุ์และทอดยาวไปตลอดทาง จนกระทั่งรถแล่นมาถึงด้านหน้าของประตูรั้วขนาดใหญ่ที่กำลังเปิดออก

หญิงสาวมองป้ายตัวอักษรที่เขียนว่า P&P Rocasander ที่ออกแบบและแกะสลักเอาไว้ได้อย่างสวยงามอย่างชื่นชม

พอรถแล่นเข้ามาจอดบริเวณด้านหน้า แพรณาราก็ก้าวลงจากรถและหยุดยืนดูคฤหาสน์แบบเต็มๆ ตา

“งั้นแกก็พักก่อนเถอะมิกิ แล้วเจอกันพรุ่งนี้จ้ะ เพื่อนสาว!” ฟ้ารดาบอกก่อนจะกดวางสาย เธอเห็นข่าวที่ลงดังไปทั่วเกี่ยวกับเรื่องของผู้ชายที่ได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งที่กำลังเฮิร์ตหนักเมาหัวราน้ำทุกวัน นั่นทำให้อยากจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนรัก เพราะที่คุยในไลน์ไปครั้งก่อน แพรณาราบอกว่าเขาขอแต่งงาน แล้วเพื่อนเธอก็ตอบตกลง เธอรู้แล้วยังดีใจตาม แต่ตอนนี้เธอต้องพยายามข่มต่อมอยากรู้อย่างหนัก และรอให้แพรณาราเล่าเองว่าเกิดอะไรขึ้น ฟ้ารดาถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปข้างในสตูดิโอ เพื่อถ่ายแบบต่อให้เสร็จ

หลังวางสายจากเพื่อนสาวเสร็จ แพรณาราก็ไปอาบน้ำ ก่อนจะขึ้นมานอนเล่นบนเตียงไปได้สักพัก จึงหยิบมือถือมากดดูข่าวของชายหนุ่ม และข่าวล่าสุดที่เห็นวันนี้เป็นภาพถ่ายของเขา ที่เดินออกจากร้านสิงโตดุมากับคารอสในสภาพที่เดินเองได้ ไม่เหมือนหลายวันก่อนที่ถูกการ์ดพยุงออกมา เธอรู้สึกสบายใจขึ้นอย่างบอกไม่ถูก เธอยอมรับว่าโกรธที่อีกฝ่ายทำกับเธอ แต่เธอก็ไม่ได้เกลียดเขาอย่างที่พูดแต่อย่างใด

แพรณารามองภาพใบหน้าที่ราวกับคนไร้ความรู้สึก ที่ลงในข่าวซุบซิบนั้นด้วยความรู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ถูก แต่อย่างน้อยช่วงหลายวันมานี้ก็ไม่ได้มีข่าวของเขากับผู้หญิงคนไหนเลย นั่นทำให้รู้ว่าเขายังรักเธอเหมือนเดิม หญิงสาวยิ้มบางๆ ก่อนจะหลับตาลงอย่างเมื่อยล้าและหลับไปในที่สุด

ร้านสิงโตดุ (เมื่อคืน) เวลา 01:03 น.

“บอสครับ คนของเรารายงานว่าคุณมิกิเดินทางขึ้นเครื่องเหมาลำของพนักงานโรคาซานเดอร์ เมื่อตอนสามทุ่มครึ่งครับ” อันโตนีโอ้รายงานเจ้านายหลังได้อ่านข้อความจากลูกน้องที่ให้ไปเฝ้าสนามบินเอาไว้ จึงรู้ว่าแพรณาราได้ขึ้นเครื่องไปนานแล้ว

“มิกิบินไปไทยแล้วอย่างนั้นเหรอ!” ออร์แลนโด้ถามพร้อมกับวางแก้วที่กำลังจะดื่มลงทันใด

“เอ่อ...ครับ คนที่ผมให้ไปเฝ้าสนามบินรายงานว่าคุณมิกิขึ้นเครื่องไปพร้อมพนักงานของเราเมื่อตอนสามทุ่มยี่สิบครับ” อันโตนีโอ้บอกเสียงสั่นนิดๆ

“พระเจ้า! งั้นมิกิก็ต้องผ่านที่นี่ไปเมื่อตอนเกือบสามทุ่มน่ะสิ!” คาอรสบอกอย่างตกใจ ไม่คิดว่าแพรณาราจะอยู่แค่เอื้อม

“บอกคนของเราให้สแตนด์บายที่เครื่องบิน ฉันจะออกเดินทางในอีกสองชั่วโมง!” ออร์แลนโด้รีบสั่งการ ‘ ให้ตายสิ! ใช่แม่จริงๆ ด้วยที่หนุนหลังให้เธอหนีเขา’

“ครับ!” อันโตนีโอ้ตอบรับสั้นๆ ก่อนจะเดินออกไปสั่งงาน ด้านนอก

“งั้นดอมแกก็ไปเตรียมตัวได้เลย แล้วก็โทร. บอกเจคด้วยว่าพวกเราจะเดินทางในอีกสองชั่วโมง จะไปด้วยไหม? ถ้าเตรียมตัวไม่ทันก็รอไปกำหนดเดิมแต่ต้องเดินทางคนเดียว” คารอสหันไปสั่งโดโนเวลพร้อมกับลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมจะออกจากร้านตามเพื่อนรัก

“ครับบอส!” โดโนเวลรับคำสั่งก่อนจะเดินออกไปข้างนอก

“แกจะไปพร้อมกับฉันเหรอเพชร!” ออร์แลนโด้ถามเพื่อความแน่ใจ

“ก็เออสิ! ทำไม? หรือแกไม่อยากให้ฉันไปด้วย!” คารอสแกล้งเอ่ยกวน

“ถามบ้าๆ งั้นฉันจะกลับไปเอากระเป๋าแล้วก็พาอรองไปด้วย!”

“ได้! ฉันก็จะพาซีซ่าร์ไปด้วยเหมือนกัน!” คารอสเดินตามอีกฝ่ายออกไปยังที่จอดรถด้านหน้าของร้าน

“งั้นเจอกันที่สนามบิน!” ออร์แลนโด้เอ่ยก่อนจะขึ้นรถ

“ได้! แล้วเจอกัน” คารอสตอบก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว