อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 58

ออร์แลนโด้ที่เพิ่งเดินเข้าบริษัทมา ก็เห็นสองสาวเดินไปทางห้องอาหารด้วยกัน จึงยกนาฬิกาขึ้นมามองและรู้ว่าเป็นเวลาเปลี่ยนกะของพนักงาน เลยเดินตรงไปเคลียร์งานให้เสร็จ เพื่อที่จะได้กลับไปสานต่อเรื่องที่ทำให้เขาแข็งและค้าง จนต้องนั่งข่มอารมณ์อยู่ในรถ

ทันทีที่สองสาวเข้ามาในห้องอาหารของบริษัทก็ดึงดูดสายตาเพราะหลังจากสองสาวนั่งลงที่โต๊ะ เลขาฯ ใหญ่ของบริษัทก็เข้ามาหาแพรณาราพร้อมกับส่งกระดาษและปากกาเพื่อให้เซ็นบางอย่าง แถมยังพูดจาด้วยรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดี ในแบบที่พนักงานคนอื่นไม่เคยเห็นมุมนี้มาก่อน

หลังจากที่พนักงานระดับสูงเดินออกไป ก็เกิดเสียงกระซิบกระซาบไปทั่ว คลอเดียร์กับบีน่าที่อยู่กะเดียวกับนานาก็มาทานอาหารและจ้องมองสองสาวอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้ ที่เห็นแพรณาราแต่งตัวราวกับคนรวยมีระดับ ทั้งรองเท้า เสื้อผ้า กระเป๋าล้วนเป็นของแบรนด์ดังๆ ที่ราคาแพงหูดับทั้งนั้น

และที่ทำให้พวกเธอต้องมองตาค้าง ก็ตรงแหวนเพชรเม็ดเป้งที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของแพรณารา ทำเอาสองสาวถึงกับตาร้อนผ่าวอย่างอิจฉาแกมอดสงสัยไม่ได้ จึงพากันเดินเข้าไปนั่งโต๊ะใกล้ๆ พร้อมกับเอ่ยทักทาย

“ไงจ๊ะ มิกิสบายดีไหม!” คลอเดียร์เอ่ยด้วยน้ำกวนๆ

“สบายดี” แพรณาราตอบสั้นๆ ก่อนจะหันกลับอย่างไม่สนใจ เพราะรู้อยู่ว่าคลอเดียร์นั้นไม่ชอบเธอมานานแล้ว

“มาทำงานได้สามเดือนอยู่ๆ ก็หายไปเจ็ดแปดวัน พอกลับมาทำงานได้วันเดียวก็หายไปอีกแล้ว แล้วนี่ยังกล้ามาเหยียบที่นี่อยู่อีกเหรอ?” คลอเดียร์ถามด้วยน้ำเสียงเกลียดชัง คิดว่าที่มาร์ตินหายไปเป็นเพราะแพรณารา

ปัง!

นานาตบโต๊ะเสียงดัง แล้วลุกขึ้นถามอย่างไม่พอใจ นั่นทำให้พนักงานที่อยู่ในห้องอาหารต่างพากันหันมามองเป็นแถว

“แล้วทำไมมิกิจะมาเหยียบที่นี่ไม่ได้ล่ะคลอเดียร์!”

“นานา! คลอเดียร์ถามนังมิกิมัน แกอย่ามาแส่! แกยังมีเรื่องต้องสะสางกับฉัน เรื่องที่แกนั่งรถออกไปคุณอันโตนีโอ้วันก่อน ฉันยังไม่เคลียร์!” บีน่าลุกขึ้นเค้นเสียงตอกกลับนานาอย่างไม่พอใจ ที่นานาออกไปกับผู้ชายที่ตนหลงรักมานาน

“เธอเป็นเมียเขาเหรอบีน่า? ทำไมฉันต้องเคลียร์กับเธอด้วย” นานาตอกกลับด้วยเสียงเย้ยหยัน แต่ในใจกลับนึกพาลไปถึงอันโตนีโอ้ที่หายหน้าหายตาไปตั้งแต่วันที่ทะเลาะกันแล้วอีกฝ่ายปาแหวนใส่หน้าเธอ จนถึงวันนี้ก็ร่วมสองอาทิตย์แล้ว

“ตอนนี้ยังไม่ใช่ แต่อีกหน่อยใช่แน่!” บีน่าบอกอย่างมั่นใจ

นานาเบะปากมองบีน่าอย่างข่มอารมณ์ที่ร้อนรุ่มสุมหัวใจ ราวกับจะโดนแย่งสามียังไงยังงั้น ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ไม่ได้ยอมและปฏิเสธอันโตนีโอ้มาตลอด แต่พอเห็นอาการของบีน่า เธอก็รู้สึกหงุดหงิดจนแทบจะเข้าไปตบเสียให้ได้

แพรณารามองนานากับบีน่าอย่างงงๆ ก่อนจะหันไปเอ่ยถาม คลอเดียร์อย่างไม่หายข้องใจ

“เธอไม่พอใจฉันเรื่องอะไรเหรอคลอเดียร์!” เธอจ้องหน้าอีกฝ่ายตรงๆ อย่างเอาเรื่อง เพราะเจ้าหล่อนมาพูดจาหยาบคายใส่เธอแบบไม่มีเหตุผล

“ฉันก็แค่ข้องใจเฉยๆ น่ะ” คลอเดียร์ลุกขึ้นลอยหน้าลอยตาตอบ

“ข้องใจอะไรก็ถามมา!” แพรณาราลุกขึ้นตาม

“ก็แค่อยากรู้ว่า...ที่หล่อนหายไปนี่ ไม่ทราบว่าไปถ่างขาให้เศรษฐีแก่ๆ ที่ไหนมาเหรอ? ทำเป็นใช้ของแพงจะยกระดับอัปค่าตัวเหรอมิกิ”

คลอเดียร์เอ่ยถามพลางใช้สายตามองแพรณาราตั้งแต่หัวจดเท้าแบบดูถูก ทำเอาทุกคนที่นั่งทานข้าวในห้องอาหารต่างลุกยืนกันทันที เพราะรู้ว่าจะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ

“พักบ้างนะมิกิ เดี๋ยวเครื่องจะพังตั้งแต่ยังสาว” บีน่าสมทบทันทีเพราะต้องการให้อีกฝ่ายอับอาย

แพรณารานิ่งขึงไปชั่วครู่ มองบีน่าด้วยสายตาเดือดๆ ก่อนจะ...

เพียะ! เพียะ!

“โอ๊ย!” บีน่าร้องขึ้นหลังจากที่ลงไปกองกับพื้น

เพียะ! เพียะ!

แพรณาราหันไปตวัดฝ่ามือลงบนใบหน้าของคลอเดียร์ต่อ ติดๆ กันสองครั้งทันที ทำเอาคลอเดียร์เซล้มลงไปกองกับพื้นด้วยเช่นกัน

“กรี๊ดดด นังมิกิแกกล้าตบฉันเหรอ?” คลอเดียร์ยกมือขึ้นมาเช็ดเลือดที่มุมปากออกอย่างตกใจ

“ลองดูอีกสักสองทีไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเมื่อกี้ใช่ตบหรือเปล่า” แพรณาราตอบพร้อมกับจ้องมองกลับอย่างไม่ยอมเหมือนกัน เธอคิดว่าตลอดเวลาที่ทำงานเธอทนสองคนนี้มามากพอแล้ว

เพียะ! เพียะ! เพียะ!

นานาจิกผมของบีน่าขึ้นมาตบติดๆ กันถึงสามครั้ง ก่อนจะปล่อยมือ ทำให้บีน่าเซไปชนกับเก้าอี้ และล้มลงไปกองอยู่ใกล้ๆ กับคลอเดียร์อีกครั้ง

“อีนานา! มึงตบกูเหรอ” บีน่าลุกขึ้นพลางยกมือขึ้นจับแก้มที่ถูกตบอย่างแสบชา ก่อนจะจ้องมองนานาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“ไม่น่าถามโง่ๆ นะบีน่า” นานาตอบพลางเบะปากใส่อย่างสะใจ ราวกับว่าสวมวิญญาณภรรยาหลวงที่สั่งสอนบรรดากิ๊กกั๊กของสามี

บีน่าง้างฝ่ามือเตรียมตวัดใส่ศัตรูหัวใจอย่างไม่รอช้า

นานาเบี่ยงตัวหลบ และถีบบีน่าออกไปอย่างสุดแรง จนอีกฝ่ายล้มลงไปกองกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า ใบหน้าบิดเบ้เพราะทั้งเจ็บและจุกจนลุกไม่ขึ้น

คลอเดียร์หันไปมองเพื่อนสาวที่ถูกตบอย่างเจ็บใจ รีบเดินเข้าไปกระชากแขนแพรณาราเข้ามาหาตัว

“แกคิดว่าฉันจะยอมให้แกตบฟรีๆ งั้นเหรอนังมิกิ ถึงตาฉันเอาคืนบ้างแล้ว” คลอเดียร์ง้างฝ่ามือขึ้น

แพรณาราที่ขยับตัวหลบไม่ทัน เพราะอีกฝ่ายเข้าถึงตัวเร็วมาก เลยหลับตานิ่งเตรียมตัวรับแรงตบอย่างเลี่ยงไม่ได้

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!” น้ำเสียงทรงพลังดังขึ้นมาจากประตูทางเข้าทำให้ทุกอย่างในห้องอาหารหยุดชะงักไปทันใด ก่อนจะเห็นใบหน้าดุดันของบอสใหญ่เดินตรงเข้าไปยังจุดเกิดเหตุ

คลอเดียร์ได้แต่มองอย่างเจ็บใจที่ยังไม่ได้ตบคืน แพรณาราสะบัดแขนออกจากอีกฝ่ายก่อนจะ...

“ไม่ต้องคิดมากนะคะ สองคนนั้นสมควรโดนแล้วค่ะ”

“ใช่ค่ะ! น่าจะโดนเยอะกว่านี้ด้วยซ้ำ ชอบดูถูกคนอื่นไปทั่ว”

“จริงๆ เมื่อกี้ก่อนที่วิเวียนจะตามมาถ่ายคลิป ได้ยินสองคนนั้นคุยในห้องน้ำคล้ายๆ ว่าหึงหวงมาร์ตินกับคุณอันโตนีโอ้น่ะค่ะ”

“ใช่ๆ คลอเดียร์แอบชอบมาร์ติน ส่วนยัยบีน่าแอบชอบคุณอันโตนีโอ้มานานแล้ว”

“เอ่อ...ทุกท่านครับ เอาเป็นว่าวันนี้ผมเลี้ยงอาหารมื้อกลางวันให้กับทุกท่านฟรีครับ สั่งทานกันได้เลยและถือโอกาสแจ้งให้ทราบพร้อมกันว่า ผมกับแพรณาราจะเข้าพิธีแต่งงานแทนกำหนดเดิมของพี่ชายผมกับพิมพลอย ซึ่งจัดงานแต่งที่ไทยไปแล้วเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ผมหวังว่าทุกท่านในที่นี้จะเคารพและให้เกียรติว่าที่เจ้าสาวของผม เหมือนที่เคารพและให้เกียรติผมด้วยเช่นกัน แล้วก็ขอเชิญไปร่วมงานแต่งที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์ด้วยนะครับ”

หลังจากที่ออร์แลนโด้กล่าวจบ พนักงานต่างปรบมือแสดงความยินดีและผิวปากแซวบอสใหญ่ผู้เย็นชาที่กำลังอินเลิฟกันลั่น ทำเอาว่าที่เจ้าสาวอายหน้าแดง ส่วนว่าที่เจ้าบ่าวก็ยิ้มจนแก้มแทบปริ

สิบนาทีต่อมา...ออร์แลนโด้พาแพรณารากับนานาไปยังห้องส่วนตัว พร้อมกับสั่งอาหารเข้าไปทาน และสอบถามทั้งสองสาวกับเรื่องที่เกิดขึ้น รวมไปถึงเรื่องงานแต่งที่แพรณาราขอให้นานาเป็นเพื่อนเจ้าสาว

ออร์แลนโด้พูดคุยกับสองสาวอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยชวนนานาไปทานข้าวเย็นที่สกาล่า และให้กลับพร้อมแพรณาราไปก่อน ไม่ต้องทำงานต่อ โดยตนจะขอเคลียร์งานให้เสร็จแล้วจะตามไป

สองสาวตื่นเต้นมากและตกลงกันว่าจะทำเนื้อย่างเกาหลี ออร์แลนโด้เห็นด้วยเพราะตนเองก็ไม่ได้ทานนานแล้ว อีกอย่างจะได้ชิมฝีมือเมียเลยแอบดีใจเป็นพิเศษ พอทานข้าวกันเสร็จนานาก็ขอตัวไปเก็บกระเป๋าที่ล็อกเกอร์กับสั่งงานที่ค้างไว้ของวันนี้ให้เพื่อนที่ล็อบบีทราบ

“มิกิ! พี่ขอสั่งห้ามนะคะ ไม่-ให้-ทำ อะไรแบบนี้อีก มิกิไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ แล้วถ้าเกิดเมื่อกี้มิกิโดนตบหรือโดนทำร้าย จนกระเทือนลูกในท้องขึ้นมาจะว่ายังไง เฮ้อ...พี่คงจะบีบคอแม่สองคนนั่นตายคาห้องอาหารแน่ๆ” ออร์แลนโด้เอ่ยกับแพรณาราหลังจากที่นานาออกไปแล้ว

“มิกิขอโทษค่ะ ลืมนึกไปว่าตัวเองกำลังท้อง ปกติก็ไม่ได้อยากมีเรื่องกับพวกนั้นหรอกคะ แต่วันนี้เขาพูดจาน่าเกลียดใส่ มิกิก็เลยเบรกตัวเองไม่อยู่”

“เลยตบซะจนคลอเดียร์เลือดกบปาก ส่วนนานาก็จิกผมบีน่าตบจนอีกฝ่ายเจ็บอ่วมยับเยิน นี่พี่ขอถามจริงๆ เถอะค่ะ! สมัยเรียนเป็นนักวอลเลย์บอลกันหรือเปล่าเนี่ย?” ออร์แลนโด้แกล้งหยอก

“บ้า! ไม่เคยเล่นสักหน่อยค่ะ” แพรณาราส่งค้อนวงใหญ่ให้สามี

“ถ้าสมัยเรียนเล่นวอลเลย์ พี่ว่าอาจจะได้เป็นตัวแทนระดับประเทศ ก็ได้นะคะ เวลาตบพี่มาทีหน้าชาไปทั้งซีกเลย!” ออร์แลนโด้แซวต่อ พลางนึกไปถึงตอนที่ถูกตบ ไม่น่าเชื่อว่าฝ่ามือเล็กๆ นั้นจะมีพลังมากมาย ทำเอาเขาเห็นเดือนเห็นดาวระยิบระยับไปเลยทีเดียว

“คลอเดียร์สมควรโดน พี่อลันก็ด้วย!” แพรณาราเอ่ยพลางสะบัดหน้านิดๆ ใส่ออร์แลนโด้อย่างงอนๆ

“โอเคๆ พี่ผิด สมควรโดนแล้วค่ะ งั้นเดี๋ยวพี่ออกไปส่งมิกิที่รถนะคะ” เขารีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่จะวนกลับมาเข้าตัวเองเหมือนทุกครั้ง

“ค่ะ” เธอหยิบกระเป๋าถือแล้วลุกขึ้น

ร่างสูงของออร์แลนโด้เดินออกลิฟต์มายังล็อบบีกับแพรณารา นานาก็ถือกระเป๋าเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ ก่อนจะพากันเดินออกมาที่จอดรถด้านหน้าบริษัท การ์ดสองคนรีบเปิดประตูรถให้สองสาว

ออร์แลนโด้ยืนมองตามรถที่แล่นออกไปจนลับตา ก่อนจะกลับเข้าไปทำงานที่ค้างไว้เมื่อครู่