อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 57

เมื่อเข้ามาในห้องนอน แพรณารายังคงนิ่งเงียบมาตั้งแต่ในห้องทำงานเมื่อครู่เหมือนกับกำลังจมอยู่ในความคิดของตน ออร์แลนโด้เห็นอาการก็ทนไม่ไหวจึงเอ่ยถาม ในขณะที่แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออก

“มิกิมีอะไรจะถามพี่ไหมคะ?”

แพรณาราหันมามองครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยปากถาม “มีสิคะ! อย่างแรกเราจดทะเบียนสมรสกันตอนไหน?” เธอจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่วางตา

“ฮ่าๆๆ เรื่องนั้น เอาไว้คืนนี้พี่จะเล่าให้ฟังค่ะ” ออร์แลนโด้หัวเราะกับท่าทางเอาจริงของสาวเจ้า ถ้าบอกตอนนี้มีหวังว่าเขาจะต้องดราม่ายาวแน่ๆ ซึ่งเขายังไม่พร้อม เพราะมีเรื่องสำคัญรออยู่ข้างล่าง

“งั้นคำถามต่อไป พี่อลันกับคุณลีโอและคุณมะลิรู้เรื่องสัญญาได้ยังไงแล้วทำไมสองคนนั่นถึงมาที่นี่” แพรณาราถามอย่างสงสัย แต่ก็รู้สึกดีใจที่มีออร์แลนโด้และครอบครัวนั่งอยู่ข้างๆ เธอจึงไม่ได้รู้สึกกลัวสองคนนั้นเหมือนเมื่อก่อน

“มิกิเป็นภรรยาของพี่แล้ว ไม่มีเรื่องไหนที่พี่ไม่รู้ค่ะ ส่วนเรื่องสัญญานั่น เดี๋ยวพี่จะจัดการให้เอง ที่มิกิต้องทำตอนนี้คืออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าลงไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดข้างล่าง แล้วก็ฉีกยิ้มกว้างๆ ให้สองคนนั้นรู้ว่ามิกิไม่ใช่คนเดิมที่พวกเขาจะทำร้ายและเอาเปรียบได้อีกต่อไป แค่นี้ค่ะที่มิกิต้องทำ พอจะทำเพื่อพี่ได้ไหมคะ” ออร์แลนโด้เอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น หญิงสาวรีบฉีกยิ้มกว้างให้เขาดูทันที

“ยิ้มแบบนี้แหละค่ะ ที่พี่อยากเห็น” ออร์แลนโด้ช้อนอุ้มแพรณาราเดินตรงเข้าห้องน้ำทันที เธอกลอกตาอย่างเคืองๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะเริ่มจะชินกับความเอาแต่ใจของอีกฝ่าย ที่ต่อให้ห้ามยังไงก็คงจะหาทางแถ เอ๊ย! เอาชนะจนได้อยู่ดี

สี่สิบนาทีต่อมา...

ทั้งสองรีบอาบน้ำแต่งตัว แพรณาราอยู่ในชุดเดรสสีชมพูอ่อน แต่งหน้าบางๆ จึงทำให้ดูอ่อนหวาน ออร์แลนโด้มองแก้มนวลที่ดูเปล่งปลั่งนั้นอย่างหลงใหล ก่อนจะยิ้มให้สาวเจ้าที่ยืนหมุนไปมาหน้ากระจกอย่างชื่นชม

แพรณาราที่หันมาเจอสายตากรุ้มกริ่มเข้าก็หน้าแดงขึ้นมา เมื่อนึกไปถึงตอนที่อยู่ในห้องน้ำเมื่อครู่ ที่อีกฝ่ายถูหลังให้เธอไปแล้วบางอย่างก็ถูไถช่วงเอวของเธอไปด้วย พอเธอหันกลับไปมองก็ต้องตกใจ ที่เห็นอีกฝ่ายก็มองเธอด้วยสายตาหื่นๆ ราวกับคนอดอยากปากแห้งมานาน ทั้งที่ไม่เคยเว้นเรื่องบนเตียงแม้แต่คืนเดียว จนเธอต้องรีบล้างตัวแล้วเดินเลี่ยงออกมาก่อนที่จะถูกเขาจับกินตับในห้องน้ำ

“ไปกันหรือยังคะ” แพรณารารีบเอ่ยชวน เพราะเริ่มจะไม่ไว้ใจกับท่าทีของเขา

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ยังไปไม่ได้” ออร์แลนโด้เอ่ยเสียงเรียบๆ ก่อนจะล้วงที่กระเป๋าเสื้อสูท แล้วชูสร้อยเส้นเล็กๆ ที่มีจี้เพชรน้ำงามเรียงรายเป็นรูปหัวใจ แพรณารามองอย่างอึ้งๆ

“ของขวัญวันเกิดปีแรกจากพี่ค่ะ” ออร์แลนโด้เดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อสวมสร้อยให้กับเธอ

“ขอบคุณนะคะ” แพรณาราอมยิ้มจนหน้าแดง ก่อนจะรู้สึกเย็นๆ ที่ใบหู เพราะเขาใส่ตุ้มหูให้เธอ หลังจากที่สวมสร้อยให้เสร็จ

“พี่สิต้องขอบคุณมิกิ ที่เข้ามาเติมเต็มชีวิตของผู้ชายเถื่อนๆ คนนี้” เขาบอกก่อนจะก้มลงจูบต้นคอระหง แล้วกุมมือของเธอขึ้นมาบรรจงสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายวงเดิมเป็นครั้งที่สามให้กับเธอ พร้อมกับกำชับเสียงเข้ม

“ไม่ว่าจะทะเลาะกันอีกกี่ครั้ง ก็ห้ามถอดแหวนออก แล้วก็ห้ามหนีพี่ไปไหนอีกนะ! เพราะมิกิคือผู้หญิงคนเดียวที่พี่ให้สิทธิ์ในการเป็นเจ้าของทุกสิ่งอย่างทุกอย่างที่เป็นของพี่ รวมทั้งตัวของพี่ด้วย ถ้าพี่ทำตัวแย่ๆ ให้มิกิไล่พี่ออกจากบ้านแทน พี่ยอมค่ะ! ดีกว่าให้เมียไปลำบากข้างนอก พี่จะเป็นบ้าให้ได้รู้ไหม” ออร์แลนโด้บอกด้วยสีหน้าจริงจัง

“อ้าว! มิกิคิดว่าพี่อลันบ้าอยู่แล้วซะอีก คิกๆๆ” เธอหัวเราะอย่างชอบใจ

“เดี๋ยวเถอะมิกิ! ถ้าพี่เปลี่ยนใจไม่ให้ลงไปข้างล่างขึ้นมาอย่ามาโทษคนบ้านะ!” ออร์แลนโด้เอ่ยพลางจ้องมองหญิงสาวไม่วางตา

“มิกิล้อเล่นค่ะ ขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิด ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง มิกิสัญญาว่าจะไม่ถอดแหวนออก แล้วก็จะไม่หนีไปไหนอีก แต่จะไล่พี่อลันออกจากบ้านแทน ตกลงตามนี้นะคะ”

“โอเคค่ะ งั้นเราลงไปข้างล่างกันดีกว่าค่ะ” ออร์แลนโด้โอบเอวของสาวเจ้าให้ออกเดินลงไปข้างล่าง ซึ่งทุกคนกำลังรออยู่

สายตาหลายสิบคู่จ้องมองหนุ่มสาวอย่างสนใจ แขกที่มาในงานเป็นคนวงในที่เดินทางมาร่วมงานแต่งของแพททริกสัน แต่ยังไม่ได้กลับต่างประเทศ เลโอนาดท์จึงชวนมาร่วมงานวันคล้ายวันเกิดของว่าที่ลูกสะใภ้คนรอง และเป็นแจ้งกำหนดงานแต่งในอีกสี่สิบวันข้างหน้า ซึ่งจะจัดขึ้นที่คฤหาสน์โรคาซานเดอร์ ที่ประเทศอังกฤษ แทนกำหนดเดิมของแพททริกสัน ที่แต่งในไทยไปแล้วเมื่อวันก่อน

“อย่าจับก้นมิกิสิคะ! โอบแค่เอวก็พอ!” แพรณาราเอ็ดระหว่างเข้าไปในงานเลี้ยง พลางตีที่หลังมือของอีกฝ่ายเบาๆ

“ขอโทษค่ะ พี่ลืมตัว!” ออร์แลนโด้เลื่อนมือขึ้นมาวางที่เอวคอดแทน

แขกที่มาในงานต่างพากันร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสอง แขไขและสามีก็ได้หน้าไปด้วย เพราะจะได้เกี่ยวดองกับตระกูลดังที่ทรงอิทธิพลลำดับต้นๆ ของโลก แถมภายในงานยังมีแต่คนดังที่เป็นเจ้าของธุรกิจมากมายเดินทางมาร่วมงาน แพรณาราถูกออร์แลนโด้ควงไปแนะนำกับแขกหลายๆ ท่าน ท่ามกลางคำพูดที่เอ่ยชื่นชมว่าที่เจ้าสาวกันแทบทั้งงาน

‘เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมากๆ เลย, น้ำแข็งละลายแล้วสินะ, คนนี้ที่เป็นข่าวใช่ไหม? สวยสมคำร่ำลือจริงๆ, ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าชายน้ำแข็งจะสละโสด’

บรรยากาศในวิลล่าเต็มไปด้วยความสุข เสียงหัวเราะและรอยยิ้ม กระทั่งล่วงเลยมาจนถึงเวลาเกือบจะตีสอง แขกต่างพากันทยอยกลับ แขไขกับสามีก็กลับไปแล้วเช่นกัน

เลโอนาดท์กับมะลิฉัตรให้นาฬิกาฝังเพชรเป็นของขวัญวันเกิดกับแพรณารา จากนั้นก็ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนทิ้งให้หนุ่มสาวนั่งอยู่ที่ห้องรับแขกด้วยกัน

ออร์แลนโด้มองคนที่ดูจะเพลียๆ เพราะวันนี้เดินเที่ยวเล่นแทบทั้งวัน พอกลับมาถึงวิลล่าก็ถูกพ่อกับแม่ของเขาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้อีก กว่าแขกจะพากันกลับก็ล่วงเลยเวลาของวันใหม่

“เหนื่อยไหมคะ” เขาเอ่ยถาม ขณะนั่งลงใกล้ๆ กับคนที่ทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟารับแขก

“มากเลยค่ะ แล้วก็ง่วงนอนสุดๆ เลยด้วย” แพรณาราเอ่ยพร้อมกับกดดูข้อความอวยพรวันเกิดที่ฟ้ารดา แพรลานนา และนานาส่งมาให้ ก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ เพื่อนรักยังไม่ลืมวันเกิดของตน

“งั้นเดี๋ยวพี่พาขึ้นไปนอนค่ะ” ออร์แลนโด้เอ่ยพลางลุกขึ้น แล้วก้มตัวลงช้อนอุ้มภรรยา ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเอง

เธอไม่ได้ท้วงหรือขัดขืนใดๆ แต่กลับหลับตาแล้วเอาแขนคล้องคอของสามีอย่างว่าง่าย ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับยิ้มหน้าบานที่เมียรักว่าง่ายกว่าปกติ

เช้าวันต่อมา...

เลโอนาดท์ มะลิฉัตรและอันโตนีโอ้พากันเดินทางกลับกรุงเทพฯ เพราะต้องไปร่วมงานแต่งของเจเจ มือขวาคนสนิทของ แพททริกสัน

ออร์แลนโด้ให้อันโตนีโอ้ไปช่วยงานแต่ง และเที่ยวสังสรรค์กับเหล่ามือขวา ที่ไม่ค่อยได้เจอกันพร้อมหน้าเท่าไหร่ โดยให้เวลาเต็มที่ห้าวัน แล้วค่อยบินตามไปช่วยงานที่อังกฤษทีหลัง ส่วนตนจะไปรับอรองจากคารอสที่จะอยู่ไทยต่ออีกสักพัก จากนั้นก็จะเดินทางกลับอังกฤษ เพราะต้องไปบริหารงานแทนแพททริกสันที่บริษัทใหญ่ของโรคาซานเดอร์ในช่วงที่อีกฝ่ายไปฮันนีมูน และต้องเคลียร์งานที่คั่งค้างที่บริษัทของตนเองให้เรียบร้อย เพื่อเตรียมตัวเข้าพิธีแต่งงานกับแพรณาราในอีกสี่สิบวันข้างหน้าที่จะถึง

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา... England

ออร์แลนโด้ต้องเคลียร์งานหลายๆ อย่างทั้งที่บริษัทของตัวเอง และต้องดูงานแทนแพททริกสัน เลยทำให้กลับมาดึกๆ ดื่นๆ แทบทุกวัน ไหนจะอาการเวียนหัวที่มีแทบทุกเช้า ต้องวิ่งไปโก่งคออาเจียนในห้องน้ำที่อยู่อีกห้องถัดไป เพราะกลัวว่าจะทำให้แพรณาราตกใจตื่น

หลังจากอาเจียนเสร็จก็ล้วงกระปุกมะขามจี๊ดจ๊าดที่เหมาซื้อมาจากประเทศไทยมากิน พอมะขามคลุกพริกเกลือเข้าปากเท่านั้น ก็ทำให้รู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

ทำให้ห้องและมุมต่างๆ ในบ้านมีกระปุกมะขามจี๊ดจ๊าดวางอยู่ไปทั่ว แม้กระทั่งในรถแทบทุกคันที่ออร์แลนโด้ใช้ ต้องมีสำรองอย่างน้อยสองกระปุก เพื่อป้องกันอาการเวียนหัวและคลื่นไส้ที่มักจะเป็นบ่อยๆ เวลาได้กลิ่นแสลงๆ ที่ฉุนมากๆ ทุกสิ่งทุกอย่างในกระเพาะจะตีวนออกมาทันที

เมื่อห้าวันก่อน...ขณะที่ออร์แลนโด้นั่งเก้าอี้ประธานใหญ่ รักษาการแทนแพททริกสันที่บริษัทใหญ่ของโรคาซานเดอร์ พอเปิดประชุมไปได้เพียงสามสิบนาที ชายหนุ่มก็โมโห ไล่ผู้ช่วยเลขาฯ ที่ใส่น้ำหอมกลิ่นฉุนๆ ให้กลับบ้านไปอาบน้ำมาใหม่! หลังจากที่ต้องลุกออกไปอ้วกในห้องน้ำมาสองครั้งระหว่างกำลังประชุมสรุปงบประมาณ และครั้งที่สามก็เริ่มมาจ่อตรงต้นคอ จึงทำให้เขาหงุดหงิดและทนไม่ไหว เล่นเอาผู้ร่วมประชุมคนอื่นหน้าเหวอไปตามๆ กัน รีบหุบแขนหุบขาให้ชิดแนบกับลำตัวอย่างหวาดระแวง กลัวว่ากลิ่นของตน จะไปเตะจมูกประธานรักษาการเข้า ส่วนผู้ช่วยเลขาฯ สาวที่ถูกต่อว่า ถึงกับปล่อยโฮกลางห้องประชุม ก่อนจะวิ่งหนีออกไปอย่างเสียอกเสียใจ

จากนั้นไม่ถึงสิบนาที กิตติศัพท์ของประธานรักษาการผู้เย็นชา ก็ได้แพร่ออกไปทั่วทั้ง Rocasander Corporation Group London อย่างรวดเร็ว ทำให้วันต่อมา...พนักงานที่ต้องเข้าร่วมประชุมต่างก็รีบเช็กกลิ่นตัวกันจ้าละหวั่น และนั่งตัวตรงเกร็งกันอย่างถ้วนหน้าตลอดการประชุมเลยทีเดียว

ชายหนุ่มโหมงานหนักและกลับดึกแทบทุกวัน พอเข้ามาในห้องนอนก็เห็นอรองนอนอยู่บนเบาะ แกว่งหางและส่งเสียงครางออดอ้อน วิ่งรอบตัวเขาไปมา พอมองไปบนเตียงก็เห็นหญิงสาวหลับสนิทไปแล้ว เขาทำได้แค่เข้าไปหอมแก้มให้หายคิดถึง จากนั้นก็จะตรงไปอาบน้ำชำระร่างกาย แล้วออกไปหาอะไรทาน และให้รางวัลอรองที่นอนเฝ้าเมียให้อย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะกลับเข้าไปนอนอย่างเหนื่อยล้า เขาใช้ชีวิตแบบนี้ทุกวันตั้งแต่กลับจากไทย

“ทำไมคะ?”

“ก็มิกิน่ะสิ! ปลุกมังกรของพี่ให้ผงาด ถ้าเดินออกไปตอนนี้ ได้อายเขาทั้งบริษัทแน่ๆ” ออร์แลนเอ่ยด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ

“งั้นมิกิไปก่อนนะคะ ถ้ามังกรของพี่อลันสงบเมื่อไหร่แล้วค่อยตามไป” แพรณาราหัวเราะก่อนจะรีบเดินเข้าไปในบริษัท ทิ้งให้คนหื่นมองตามอย่างเคืองๆ

“คืนนี้ไม่รอดแน่ๆ ค่ะ พี่รับรอง!” ออร์แลนโด้คาดโทษตามหลัง

เธอหันมาส่งจูบหวานๆ ให้คนหื่นอย่างต้องการจะยั่วอีกฝ่าย ที่ไม่สามารถลุกตามมาได้อย่างชอบใจ

ออร์แลนโด้ถึงกับกัดกรามแน่น พยายามข่มอารมณ์ที่เก็บกักมาหลายวัน พร้อมกับจ้องมองบั้นท้ายงอนงามของสาวเจ้าอย่างหงุดหงิด

พอเข้ามาที่ล็อบบีแพรณาราก็เห็นนานายืนก้มหน้าจดอะไรอยู่ จึงแอบยิ้มอย่างนึกสนุกก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วเอ่ยทักทายอีกฝ่าย

“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณนานาจะพักเบรกได้หรือยังคะ”

“มิกิ! ดีใจจังเลย” นานาเงยหน้าขึ้นมามอง พอเห็นว่าเป็นเพื่อนรัก ก็ตื่นเต้นดีใจ รีบวางปากกาลง แล้วเดินออกไปสวมกอดที่ด้านนอกเคาน์เตอร์

“ฉันก็ดีใจมาก ขอโทษที่ผิดนัดคราวก่อนนะ” แพรณารารีบบอก

“ไม่เป็นไรหรอก! แล้วนี่ไปไงมาไงเนี่ย? บอสล่ะ ฉันเห็นข่าวมาว่า...” นานาไม่กล้าเอ่ยต่อ เพราะกลัวว่าแพรณาราจะไม่สะดวกตอบ

“คือตอนนี้ฉันมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งต้องรบกวนให้เธอช่วยหน่อยน่ะ”

“เรื่องอะไรบอกมาได้เลย นานาคนนี้จะช่วยเธอเอง” นานาจับมือของเพื่อนสาว แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เอ่อ...ฉันอยากจะให้เธอช่วยเป็นเพื่อนเจ้าสาวน่ะ พอจะเป็นให้ฉันได้ไหมนานา” แพรณาราเอ่ยก่อนจะฉีกยิ้มกว้างให้เพื่อนรัก

นานาถึงกับนิ่งไปห้าวินาที ก่อนจะกะพริบตามองอย่างมึนงง ช่วงก่อนเห็นข่าวบอสใหญ่เมาหัวราน้ำแทบทุกวัน ซึ่งเธอเองก็ติดต่อกับแพรณาราไม่ได้ พอมาวันนี้อีกฝ่ายบอกให้เธอเป็นเพื่อนเจ้าสาว! มันเกิดอะไรขึ้น?

“เธอกำลังจะแต่งงานกับบอสใช่ไหมมิกิ?”

“ก็กับพี่อลันน่ะแหละค่ะคุณนานา เธอจะให้ฉันไปแต่งกับใครอีกล่ะจ๊ะ” แพรณาราอดค่อนขอดเพื่อนสาวไม่ได้

“โอ้พระเจ้า! เพื่อนฉันกำลังจะแต่งงาน! ฮือๆๆ ฉันดีใจด้วยนะมิกิ แล้วก็ยินดีมากที่จะได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวของเธอ ฮือๆๆ” นานาถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ แสดงความยินดีกับเพื่อนไปร้องไป

“ชู่ว์ๆ ไม่เอานะ ห้ามร้องไห้สินานา! คนอื่นเขาหันมามองกันหมดแล้ว อ๊ะ! ถึงเวลาพักของเธอแล้วนี่ เราไปทานข้าวกันดีกว่านะ” แพรณารารีบเอ่ยชวนอีกฝ่าย เพราะถึงเวลาพักพอดี

“ก็ได้ๆ เดี๋ยวฉันหยิบกระเป๋าแป๊บหนึ่ง” นานาเดินไปหยิบกระเป๋าที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะฝากงานที่ค้างไว้ แล้วเดินไปห้องอาหารของบริษัทพร้อมกับแพรณารา