My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 20

ตอนนี้พ่อเลี้ยงคาวีนอนแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำโดยมีขนมผิงนั่งอยู่ใกล้คอยถูสบู่สระผมให้ไม่ห่าง เขาจับมือหญิงสาวไว้ก่อนจะจุ๊บหลังมืออย่างอ่อนโยน

"เสร็จแล้วค่ะ ผิงล้างตัวให้นะคะ"

"อืม อยากนอนกอดแล้วอ่ะรีบขึ้นดีกว่า"

พ่อเลี้ยงคาวีขยับตัวนั่งลงแล้วชำระร่างกายให้หญิงสาว ทั้งสองคนเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกันก่อนจะนอนลงบนเตียงในสภาพเปลือยเปล่าทั้งคู่

"อ๊ะ! พ่อเลี้ยงหยุดเลยนะคะ ผิงเหนื่อยจะนอน"

"รีบนอนไปไหนกัน ไม่ทำอย่างอื่นก่อนเหรอ"

เขาเอ่ยเสียงอ้อน ขนมผิงซบใบหน้าลงกับอกแกร่งในใจก็อยากจะตามใจเขาอยู่แต่เธอต้องนอนพักก่อน ช่วงบ่ายจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนคุณหญิง ถ้ามาคลุกนอนด้วยกันทั้งวันแบบนี้มันคงดูไม่ดีเท่าไหร่

"ค่อยทำคืนนี้ค่ะ ผิงจะตามใจนะ"

"ก็ได้ งั้นนอนดีกว่า"

เขากอดเอวหญิงสาวก่อนจะหลับตาลงอย่างสบายตัว ส่วนซินดี้ตอนนี้เธอกำลังออกไปเดินเล่นรอบไร่และได้บังเอิญเจอกับดิน เขารู้จักหล่อนพอสมควรเพราะคนนี้เป็นอดีตของเจ้านาย

"คุณซินดี้..."

"ดินเหรอ.. ไม่เจอกันนานเลยนะสบายดีรึเปล่า"

"ครับ คุณมาเที่ยวเหรอ"

ดินเอ่ยถามอย่างสงสัย เขาจำได้ว่าเลิกรากันไปนานแล้วด้วยเหตุผลของคนจะไป ถึงจะไม่ได้เลวร้ายอะไรแต่ตอนนี้ไม่เหมาะสมที่จะมาอยู่ที่นี่ พ่อเลี้ยงมีขนมผิงอยู่แล้วและคนอย่างซินดี้เธอรักความสบายมากไม่น่าจะอยากมาอยู่ไร่กับพ่อเลี้ยง อีกอย่างข่าวล่าสุดของเธอก็คบหากับคนรวยอยู่แปลกๆแหะหรือว่าโดนทิ้งไปแล้ว

"มาอยู่ที่นี่กับคาวีไง"

"พ่อเลี้ยงมีเมียแล้วนะครับ"

"เมียอะไร เมียต้องแต่งงานสิก็แค่เด็กเลี้ยงเขาจะทิ้งเมื่อไร่ก็ได้ไม่เห็นจะต้องให้ความสำคัญเลย ขี้เกียจพูดกับนายแล้วอารมณ์เสีย"

ซินดี้เดินออกไปจากตรงนั้นทันที ถ้าจะพูดเข้าข้างแม่คนนั้นก็ตามสบายแล้วกันเธอไม่อยากไปเสวนาด้วยนักหรอก ดินมองตามหญิงสาวไปก่อนจะกดโทรศัพท์ไปสืบหาความจริง ว่าตกลงเธอเลิกคบกับคนรวยคนนั้นแล้วเหรอ...ถึงได้กลับมาหาพ่อเลี้ยงที่นี่

ตกเย็น...

ขนมผิงนั่งอยู่ข้างๆคุณหญิง ตักนั่นนี่ให้ในขณะที่พ่อเลี้ยงก็เอาใจเธอเช่นกัน

"เราก็กินบ้างสิตามใจแต่แม่อยู่นั่น ทีกับฉันไม่เห็นเอาใจใส่แบบนี้เลย"

พ่อเลี้ยงเอ่ยติดงอน หลังๆชักจะอิจฉาแม่มากขึ้นแล้ว ขนมผิงเอาเวลาที่ดูแลเขาปกติไปดูแลแม่หมดจนเขารู้สึกเหมือนเป็นหมาหัวเน่ายังไงไม่รู้

"ขี้อิจฉานะเราอ่ะ แม่ไม่ได้อยู่ด้วยตลอดซักหน่อย เดี๋ยวกลับกรุงเทพไปเราก็ได้อยู่กับน้องตลอดแล้ว"

"ผมรู้น่า"

สองแม่ลูกบ่นกันอยู่สองคนสักพักซินดี้ก็เดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จเรียบร้อย

"มาแล้วค่ะ กินอะไรกันอยู่คะเนี่ย"

"นั่งสิซินดี้"

"ค่ะ"

เธอเดินมานั่งลงข้างพ่อเลี้ยงคาวีก่อนจะชวนคุยอย่างเคยชิน ขนมผิงหน้างอมองทั้งสองคนก่อนจะตักกับข้าวให้ชายหนุ่ม

"รีบกินสิคะพ่อเลี้ยง ไหนบอกอยากนอนแล้วไง"

"หืม ฉันพูดเหรอ.."

พ่อเลี้ยงทำหน้างง ขนมผิงมองหน้าเขาอย่างกดดันก่อนจะถึงบางอ้อรีบเออออทันที

"ใช่ๆง่วงแล้ว รีบกินเนาะ"

เขารีบกินตามที่เธอบอก คงไม่ชอบใจเท่าไหร่นักที่ซินดี้มายุ่งวุ่นวายกับเขามากไป เขาเข้าใจเธอนะเพราะถ้ามีผู้ชายมาวุ่นวายใกล้แบบนี้เขาก็ไม่ชอบเหมือนกัน

ใช้เวลาไม่นานพ่อเลี้ยงก็ตัดสินใจลุกขึ้นเพื่อกลับไปรอที่ห้องนอนก่อน ไม่อย่างนั้นจะต้องอยู่ในสงครามประสาทของผู้หญิงทั้งสองคนซึ่งมันน่าอึดอัด

"ไปรอที่ห้องนอนนะ"

"ค่ะ ผิงจะพาคุณแม่ไปนอนก่อนเดี๋ยวตามไปนะคะ"

ขนมผิงยิ้มออกมาก่อนจะหยิบน้ำให้คุณแม่ ตอนนี้ทุกคนทานอาหารเรียบร้อยหมดแล้วเหลือแต่ซินดี้ที่มาสายก็เลยยังทานไม่อิ่ม

"ไม่นั่งเป็นเพื่อนกันก่อนเหรอคะคาวี"

"ผมต้องไปคุยงานกับดินแป๊บหนึ่งนะ คุณตามสบายเลยนะ ผมไปแล้วนะครับแม่"

"อื้อออ พ่อเลี้ยงขาผิงไม่ไหวแล้วนะ"

"บนเตียงดีมั้ย"

เขาดันตัวขนมผิงลงไปบนเตียงก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออกพร้อมกับถอดชุดเธอซุกไซ้ตามเนื้อขาวนวลผ่องอย่างต้องการหญิงสาวตรงหน้า ซินดี้ที่ทนเห็นภาพแบบนั้นไม่ไหวก็รีบออกมาจากตู้เสื้อผ้าแล้วร้องโวยวายลั่นห้องจนพ่อเลี้ยงสะดุ้ง

"เห้ย! ซินดี้เข้ามาได้ยังไง"

"น่าเกลียดที่สุดเลย ทำอะไรไม่อายฟ้าอายดิน"

ซินดี้ร้องโวยวายออมากอย่างคนอิจฉา ขนมผิงยิ้มออกมาอย่างสะใจที่ได้แกล้งผู้หญิงคนนี้ ให้มันรู้ซะบ้างว่าพ่อเลี้ยงเป็นของใคร

"อุ๊ย! คุณเข้ามาได้ยังไงคะ พ่อเลี้ยงขาผิงโป๊อยู่นะ"

ขนมผิงกอดเอวชายหนุ่มไว้แน่นสายตามองไปยังหล่อนอย่างสมน้ำหน้า พ่อเลี้ยงกอดคนรักไว้ก่อนจะหยิบผ้าห่มมาคลุมให้อย่างรวดเร็ว

"นั้นสิ คุณมาได้ยังไง อีกอย่างนี้มันห้องส่วนตัวของผมจะทำอะไรกับเมียทำไมต้องอายใครด้วย"

"เข้าห้องคนอื่นแบบนี้ได้ยังไงคะ ผิงอายเค้าตายเลยแบบนี้"

"สาบานนะว่าแกไม่เห็นฉันนะ"

ซินดี้ชี้หน้าด่าขนมผิง มันตั้งใจยั่วพ่อเลี้ยงให้เธอเห็นต่างหาก อีนี่มันร้ายที่สุดเธอประเมินนังเด็กนี่ต่ำไป

"ออกไปได้แล้ว คราวหลังคุณอย่าเข้าห้องคนอื่นแบบนี้อีกนะซินดี้ ผมไม่ชอบ"

"แต่ว่า.. อ๊าย!"

ซินดี้ร้องลั่นอย่างทำอะไรไม่ได้ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของพ่อเลี้ยงทันที เขาเดินไปล็อคประตูห้องอย่างรวดเร็วก่อนจะเดินมากอดปลอบคนตัวเล็กที่ทำหน้าเศร้าอยู่

"ตกใจใช่มั้ย มาโอ๋ก่อนมา"

พ่อเลี้ยงนั่งลงดึงขนมผิงมากอดไว้แนบอก หญิงสาวยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ถ้ายังไม่หยุดก็เจอกันอีก ถึงเธอจะใส่ซื่อเรียบร้อยแต่ถ้าใครมาแย่งผู้ชายของเธอ ขนมผิงคนนี้ไม่ยอมแน่นอน

"เค้าต้องเห็นเราสองคนกำลัง... แบบนั้นแน่เลยค่ะ"

"ช่างสิใครให้เข้ามาเองล่ะ เห้อ! วุ่นวายชะมัดเลยแหะ"