My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 137

ตอนที่137

ใช่

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาเชื่อคำพูดของติรยาแล้วจะมาถึงจุดนี้ได้ไง?

ปาณีมองเวทัสที่กำลังนึกคิดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดคุยกับเขาอีกแล้วก็เดินออกมาทันที

ปาณีพึ่งเดินออกมา ก็เจอกับน้าลำมุง "ปาณี ไปกินข้าวได้แล้วนะ"

"ได้ค่ะ เดียวหนูไปเรียกคุณอานะคะ"

ปาณีเคาะประตูห้องสมุดแล้วก็เดินเข้าไป พูดกับธามนิธิว่า "คุณอาคะไปกินข้าวกัน"

ธามนิธิมองไปที่ปาณีแล้วถามว่า "ติรยาไปแล้วหรือยัง?"

"ไปแล้ว" พอนึกถึงสภาพของติรยาแล้วก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที

ธามนิธิมองไปที่ปาณี ถึงแม้เธอจะรวบผมให้ดูเรียบร้อยแล้วแต่เมื่อกี้ที่ทะเลาะกับติรยามันยังมีแผลลอยขุดบางที่......

เห็นสภาพเธอแบบนี้ ธามนิธิก็ขมวดคิ้ว "หน้าไปโดนอะไรมา"

"ไม่มีอะไร" ปาณีใช้มือจับหน้าตัวเองอย่างไม่ถือสาอะไร

แรงของติรยาแค่นั้นยังทำอะไรกับเธอไม่ได้หรอก

ใช้แค่เรี่ยวแรงนิดเดียวแต่ทำให้ติรยากับเวทัสแตกแยกกันมันคุ้ม!

แต่กลับเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของธามนิธิเย็นชาลง "มานี่!"

คุณอาโหดมาก อยู่ๆก็เปลี่ยนอารมณ์พูดทำให้ปาณีตกใจไปพักหนึ่ง

ปาณีก็เป็นคนรู้จักดูสถานการณ์ เห็นมันผิดปกติแล้วใครจะกล้าเข้าไปเหล่า?

"คุณอาคะ กินข้าวกันเถอะ" เธอยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน

กำลังคิดอยู่ว่าหลังกินข้าวเสร็จ คุณอาคงจะหายโกรธแล้วแหละ

แต่น่าเสียดายธามนิธิไม่ใช่คนที่ง้อง่าย เขามองมาที่ปาณี "เรื่องกินข้าวค่อยว่ากันอีกที เธอมานี่ก่อน"

ปาณีตอบ "รู้แล้ว คุณอาโหดจัง"

นัยน์ตาสีดำของธามนิธิมองไปที่เธอ "โหดก็เพื่อผลดีต่อเธอไม่ใช่หรือไง?"

ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงขี้เกียจมาพูดแบบนี้

"ผ้าเช็ดหน้า" ธามนิธิเรียกไวยาตย์ที่เฝ้าอยู่ข้างๆ ไวยาตย์ก็รีบเอามาให้

ปาณีอยู่ในอ้อมกอดของธามนิธิ เขาเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดให้ใบหน้าอันเล็กของเธอ

แผลไม่ได้หนักมากแต่พอถูโดนก็แสบเล็กน้อย

เขาได้ยินเสียงของเธอก็รีบหยุดมือแล้วเปาที่แผลเบาๆ

เห็นธามนิธิดูแลปาณีแบบนี้อย่าพูดถึงคนอื่นเลย ขนาดไวยาตย์ยังรู้สึกอิจฉา

ปาณีกลั้นหายใจ มองไปสายตาอ่อนโยนของธามนิธิ เขากำลังช่วยเปาแผลให้เธอ แต่เธอกลับรู้สึกหัวใจของตัวเองกำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ

ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนได้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับใครบางคน