My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 139

ตอนที่139

อยู่ปาณีก็โผล่เข้าไปกอดธามนิธิ

ธามนิธิ “……”

เขามองไปที่ปาณีพูดด้วยเสียงขรึม “พรุ่งนี้เธอไม่อยากตื่นเช้าแล้วใช่ไหม?”

“พอเปิดเทอมก็จะมีฝึกค่ายทหารอาจจะไม่ได้เจออีกนานเลยฉันทำใจไม่ได้”

ช่วงนี้อยู่กับธามนิธิบ่อยจนรู้สึกว่ามันเหมือนเป็นฝัน

รู้ว่ายังไงก็ได้เจอกันอีกแต่ปาณีก็ทำใจไม่ได้อยู่ดี

จริงๆธามนิธิก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะว่าเธอก็ไม่ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยต่างพื้นที่แถมโรงเรียนก็ไม่ไกลจากบ้านแต่พอได้ยินเธอพูดถึงแล้วก็นึกได้ว่าหลังจากเปิดเทอมก็คงไม่ได้เจอเธอทุกวันแบบนี้แล้วสินะ

ธามนิธิบอก “มีอะไรก็โทรมา”

“อือ” ปาณีกอดเขาไว้แล้วก็คุยเรื่อยเปื่อยจนนอนหลับ

ธามนิธิมองแธอแล้วเอาผ้าห่มมาห่มให้จากนั้นก็กอดเธอแน่นขึ้น

ปกตินอนเตียงเดียวกัน เขาก็มักจะนอนห่างจากเธอแต่วันนี้มันอดไม่ไหวจริงๆ

ช่วงนี้ขาเขาเจ็บบ่อย กลางคืนก็นอนไม่หลับโดยเฉพาะหลังเที่ยงคืนแต่ก็พยายามฝืนหลับ

แต่ว่าพอนอนกอดกับปาณีแล้ว ได้กลิ่นตัวหอมอ่อนๆของเธอก็ทำให้เขาหลับสบายขึ้นมา

-

ตอนเช้า หลังจากปาณีตื่นแล้วธามนิธิก็ยังนอนอยู่

ผ้าม่านปิดสนิทในห้องมืดไปหมด เธอไปเปิดไฟหัวเตียงแล้วมองใบหน้าที่กำลังหลับสนิทอยู่

ธามนิธิปกติตื่นเช้า ตื่นเช้ากว่าเธอเกือบทุกวันฉะนั้นการได้เห็นเขานอนหลับแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย

ตอนที่เขานอนใบหน้าดูอ่อนโยนลงไม่เข้มเหมือนปกติแต่ที่แน่ๆคือหล่อมากๆ

เพราะว่าออกมาจากบ้านวิสิทธิ์เวชเลยต้องใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมง

ถึงโรงเรียน ไวยาตย์ก็ช่วยเอากระเป๋าลงจากรถแล้วพูดกับปาณี “เรื่องที่เหลือจัดการเองได้ใช้ไหม?”

“ได้ๆ” ปาณีพูดต่อ “ขอบคุณคุณไวยาตย์ที่มาส่งนะคะ”

“ไม่เป็นไร” ไวยาตย์ปกติจะทำตัวโหดกับปาณีเพราะกลัวปาณีทำให้ธามนิธิอารมณ์เสีย กลัวปาณีทำได้ไม่ดี……

แต่แน่นอนถ้าหากปาณีไม่ได้อะไรผิด ไวยาตย์ก็เคารพปาณีอยู่

ไวยาตย์เอาบัตรเครดิตยื่นให้ปาณี “อันนี้เป็นค่าเทอม รหัสเป็นวันเกิดของคุณ”

“ขอบคุณค่ะ” ปาณีเอาบัตรเครดิตมา รู้สึกเหมือนมีอะไรหน่วงๆหนักๆ มีแต่เธอรู้เท่านั้นว่ากว่าจะมาถึงจุดนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย อะไรเลย

-

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป พึ่งจบจากการฝึกซ้อมของทหารกำลังเตรียมจะกลับหอไปนอน ยังไม่ทันเข้าห้องก็ได้ยินเสียงซุบซิบของเพื่อนห้องเดียวกัน “อะไรนะ? ปาณีเป็นคนแบบนี้จริงๆหรอ? ดูไม่ออกเลยนะเนี่ย”