My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 2

ตอนที่2

ปาณีรู้ว่าเรื่องการยืมเงินแบบนี้ไม่สามารถบังคับใครได้ถ้าคนอื่นไม่ยอมยืมให้เราก็ทำอะไรไม่ได้

“ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณคุณน้ามากนะคะ”

เมื่อไม่สามารถขอยืมเงินได้ปาณีจึงรู้สึกเกรงใจที่ต้องอยู่ต่อจึงเตรียมตัวจะออกไป

ติรยาจับมือของเพื่อนอย่างสนิทสนมแล้วพูดว่า“ปาณีอย่ากังวลไปเลยนะเดี๋ยวฉันจะไปคุยกับแม่อีกทีไม่แน่แม่อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”

ปาณีรู้สึกหนักใจจึงเล่าเรื่องที่เธอได้ยินวันนี้ให้ติรยาฟัง

“อะไรนะ!!แม่เธอจะได้เธอแต่งงาน?เธอเพิ่งจะอายุ18เองนะ!”

ติรยาตกใจ

ปาณียิ้มอย่างขมขื่น“เพราะแบบนี้ฉันเลยมายืมเงินกับเธอยังไงล่ะ”

“ปาณีอย่ากังวลนะทุกอย่างต้องมีทางออก......”

“ยังไงก็ขอบใจเธอมากๆนะติรยา”แม้จะยืมเงินไม่ได้แต่ความเป็นห่วงของเพื่อนสาวก็ทำให้ปาณีรู้สึกอุ่นใจ

ทั้งสองเดินพูดคุยจนถึงประตูหน้าบ้านเห็นมีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเดินตรงมาหาพวกเธอ

ปาณีเงยหน้าขึ้นมองนี่คือเวทัสแฟนของเธอไม่ใช่หรอ?

เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

แม้ยังคงมีความสงสัยแต่ปาณีก็ดีใจมากที่ได้เจอเขาเพราะช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาทั้งสองคนต่างคนต่างทำงานเลยไม่ค่อยมีเวลาติดต่อกันเลย

“เวทัส”

เธอกวักมือให้กับเวทัสจึงไม่ได้สังเกตความรังเกียจในสายตาของเขา

เวทัสเดินเข้ามาใกล้และหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ“ปาณีโผล่หน้ามาได้สักทีนะ”

“อะไรนะ?”ปาณีไม่เข้าใจในสิ่งที่เวนัสพูดช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาทั้งสองคนไม่ได้เจอกันเลยปาณีคิดว่าเวทัสจะดีใจมากเมื่อเจอเธอสักอีกแต่เขากลับแสดงสีหน้าเบื่อหน่าย

“อย่าเสแสร้งอีกทีจะเลิกกันก็ควรพูดมาตรงๆไม่ใช่มาหลบหน้ากันแบบนี้”

“ฉันไม่ได้หลบหน้านายเลยนะ......”สองเดือนที่ผ่านมาเธอทำงานยุ่งมากหลายครั้งจึงปฏิเสธที่จะไปเดทกับเวนัสเพราะกลัวจะเสียหน้าเธอจึงไม่ได้บอกเหตุผลว่ากำลังทำอะไรอยู่

และแน่นอนว่าเวทัสเชื่อที่ติรยาพูดเขาพูดอย่างเย็นชาว่า“ปาณีมีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม”

“ฉัน......”ปาณีมีคำที่อยากจะพูดมากมายแต่เหมือนทุกคำพูดนั้นติดอยู่ในคอเธอไม่สามารถพูดออกมาได้แม้แต่คำเดียว

“ถ้าอย่างนั้นก็สมความปรารถนาของเธอเราเลิกกันเถอะ”

หลังพูดจบประโยคเวทัสไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าปาณีแต่กลับเดินเข้าบ้านคุณทัตดาไป

คุณทัตดายืนต้อนรับที่หน้าประตูอย่างอบอุ่นเห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขามาบ้านนี้

ปาณีช็อกเมื่อเห็นแผ่นหลังนั้นเดินจากไป

ติรยาเปลี่ยนสีหน้าอย่างกะทันหันไม่หลงเหลือความห่วงใยใดๆพูดอย่างเยาะเย้ยว่า“ปาณีในเมื่อเธอเลิกกับเวทัสแล้วก็อย่าตามรังควานเขาอีกเธอควรรู้ไว้ว่าเธอไม่คู่ควรกับเวนัสคนที่มีฐานะอย่างเธอก็ควรฟังแม่เธอซะแต่งงานไปมีลูกให้ไวๆอย่างหวังสูงว่าจะได้อยู่กับเวทัสอีกเธอกับเขาและฉันเราไม่ได้อยู่บนโลกเดียวกัน!”

เมื่อพูดจบติรยาก็เดินเข้าบ้านไปอย่างหยิ่งยโส

ยังเหลือแต่ปาณีที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

แม้อากาศเมื่อเข้าสู่เดือนกันยายนจะอบอ้าวเพียงแต่ในใจของเธอตอนนี้กลับหนาวเหน็บยิ่งนัก