My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม นิยาย บท 211

ตอนที่ 211

เธอหยิ่งยโสมาก เบะปากเกือบชนฟ้าเลยทีเดียวเชียว

นึกถึงอีกไม่นาน ชื่อของเธอก็จะตราตรึงอยู่ในใจของทุกคน ติรยารู้สึกภูมิใจมาก

ทีนาร์มองติรยาด้วยความโมโห “การแสดงของปาณีก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเธอเลยนะ เธอจะได้ใจขนาดนี้ทำไม? ต่างกันแค่ 0.5 คะแนนเอง”

“0.5 คะแนนก็แพ้เหมือนกัน!”

ติรยาถูกปาณียั่วโมโหมานานขนาดนี้ ไม่ได้รู้สึกสะใจขนาดนี้มานานแล้ว

ในเวลานี้เอง ในลำโพงด้านนอก จู่ๆก็มีเสียงประกาศอันเข้มขรึมของผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ “ต่อไปจะเป็นการรายงานการหักคะแนน นักศึกษาที่มีนามว่าติรยา ได้มีการติดสินบนคณะกรรมการก่อนการแข่งขัน ผลคะแนนของเธอถือเป็นโมฆะ คิดเป็น 0 คะแนน หวังว่านักศึกษาทุกคนจะดูเป็นแบบอย่าง เพื่อที่จะไม่ทำเรื่องเสียเกียรติต่อมหาวิทยาลัยแบบนี้อีก”

......

ผู้ชมทุกท่านที่ชื่นชมการแสดงอันสวยงามอ่อนช้อยของติรยาในเมื่อครู่นี้ ทันใดนั้นก็ต้องรู้สึกตกใจกับการประกาศนี้

ตายจริง!

นี่มันอะไรกันเนี่ย?

คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะติดสินบน?

กิจกรรมนี้ของทางมหาลัย ก็แค่อยากให้ทุกคนมีส่วนร่วม แข่งขันกันเพื่อความสนุกสนาน ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้

ในความเป็นจริงเธอก็เต้นรำได้ดีมากอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย!

“มีการเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า?” เสียงซุบซิบดังมาจากฝูงชนที่ดูการแสดงอยู่

“ฉันเห็นเขาก็หน้าตาสะสวยนะ ทำไมทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้ล่ะ?”

ก็จริง เพราะเธอรู้สึกมาโดยตลอดว่าบ้านตัวเองรวย แล้วก็สูงส่งกว่าคนอื่นอยู่แล้ว ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

เดาว่าคงกลัวว่าจะแพ้ให้กับตัวเอง ถึงทำเรื่องอย่างนี้ออกมามั้ง!

ในเวลานี้ สายตาของปาณีและเสียงหัวเราะของทีนาร์ เหมือนมือที่กำลังตบหน้าเธออยู่ เธอวิ่งออกไปโดยไม่ทันเช็ดเครื่องสำอางออกด้วยซ้ำ

มองไปยังแผ่นหลังที่กำลังจากไป ทีนาร์พูดด้วยความโหดว่า “สมน้ำหน้า”

แต่เดิมเกือบโดนติรยายั่วโมโหจนจะเป็นบ้าแล้ว ตอนนี้กลับรู้สึกสะใจที่ติรยาโดนกรรมตามสนอง

ตอนนี้ ทุกคนในโรงเรียนก็จะจดจำชื่อของติรยานี้ แน่นอนว่าไม่ใช่การแสดงที่อ่อนช้อยของเธอ แต่เป็นเรื่องที่เธอติดสินบนต่างหาก

หลังจากจบการแข่งขัน ทุกคนก็แยกย้ายกันไป ติรยาก็วิ่งเข้าไปหาคนที่เธอติดสินบนด้วย เป็นคณะกรรมการที่ชื่ออาจารย์ธนัช เธอไม่สนใจมารยาทหรือการเคารพอาจารย์ใดๆทั้งสิ้น เข้าไปถามอย่างหาเรื่องว่า “นี่มันยังไงกันแน่?”

อย่างน้อยอาจารย์ธนัชก็เป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย เห็นท่าทีที่ติรยาคุยกับตัวเองแบบนี้ ถึงขั้นขมวดคิ้ว รู้สึกว่าเธอไม่มีมารยาทมาก ไม่เหมือนท่าทางที่เด็กเรียนดีควรมีเลยจริงๆ “ติรยา การแสดงของเธอยอดเยี่ยมมาก แต่ใจของเธอไม่เที่ยงธรรม มหาวิทยาลัยเป็นสถานที่ที่ยุติธรรมและเที่ยงตรง ครั้งนี้อาจารย์ได้ขอผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการแล้ว เพราะเห็นแก่เป็นครั้งแรกที่เธอทำผิด จึงแค่หักคะแนนของเธอ ขอให้เธอพิจารณาตัวเองดูดีๆด้วย”